سوره قلم با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿١﴾ مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿٢﴾ وَإِنَّ لَکَ لأجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿٣﴾ وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿٤﴾ فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿٥﴾ بِأَیِّکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿٦﴾ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿٧﴾ فَلا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٨﴾ وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿٩﴾ وَلا تُطِعْ کُلَّ حَلافٍ مَهِینٍ ﴿١٠﴾ هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ ﴿١١﴾ مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿١٢﴾ عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿١٣﴾ أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿١٤﴾ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ ﴿١٥﴾ سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿١٦﴾ إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ ﴿١٧﴾ وَلا یَسْتَثْنُونَ ﴿١٨﴾ فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿١٩﴾ فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿٢٠﴾ فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿٢١﴾ أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿٢٢﴾ فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ ﴿٢٣﴾ أَنْ لا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿٢٤﴾ وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ ﴿٢٥﴾ فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿٢٦﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٢٧﴾ قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلا تُسَبِّحُونَ ﴿٢٨﴾ قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿٢٩﴾ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلاوَمُونَ ﴿٣٠﴾ قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ ﴿٣١﴾ عَسَى رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿٣٢﴾ کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿٣٣﴾ إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿٣٤﴾ أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿٣٥﴾ مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿٣٦﴾ أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿٣٧﴾ إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿٣٨﴾ أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿٣٩﴾ سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿٤٠﴾ أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿٤١﴾ یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلا یَسْتَطِیعُونَ ﴿٤٢﴾ خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿٤٣﴾ فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ ﴿٤٤﴾ وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿٤٥﴾ أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿٤٦﴾ أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿٤٧﴾ فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ ﴿٤٨﴾ لَوْلا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿٤٩﴾ فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٥٠﴾ وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿٥١﴾ وَمَا هُوَ إِلا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿٥٢﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (۱)

كه به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستى، (۲)

و براى تو پاداشى عظیم و همیشگى است! (۳)

و تو اخلاق عظیم و برجسته‏اى دارى! (۴)

و بزودى تو مى‏بینى و آنان نیز مى‏بینند، (۵)

كه كدام یك از شما مجنونند! (۶)

پروردگارت بهتر از هر كس مى‏داند چه كسى از راه او گمراه شده، و هدایت‏یافتگان را نیز بهتر مى‏شناسد! (۷)

حال كه چنین است از تكذیب‏كنندگان اطاعت مكن! (۸)

آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توام با انحراف از مسیر حق)! (۹)

و از كسى كه بسیار سوگند یاد مى‏كند و پست است اطاعت مكن، (۱۰)

كسى كه بسیار عیبجوست و به سخن چینى آمد و شد مى‏كند، (۱۱)

و بسیار مانع كار خیر، و متجاوز و گناهكار است; (۱۲)

علاوه بر اینها كینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (۱۳)

مبادا بخاطر اینكه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروى كنى)! (۱۴)

هنگامى كه آیات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گوید: «اینها افسانه‏هاى خرافى پیشینیان است! (۱۵)

(ولى) ما بزودى بر بینى او علامت و داغ ننگ مى‏نهیم! (۱۶)

ما آنها را آزمودیم، همان گونه كه «صاحبان باغ‏» را آزمایش كردیم، هنگامى كه سوگند یاد كردند كه میوه‏هاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند. (۱۷)

و هیچ از آن استثنا نكنند; (۱۸)

اما عذابى فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالى كه همه در خواب بودند، (۱۹)

و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانى شد! (۲۰)

صبحگاهان یكدیگر را صدا زدند، (۲۱)

كه بسوى كشتزار و باغ خود حركت كنید اگر قصد چیدن میوه‏ها را دارید! (۲۲)

آنها حركت كردند در حالى كه آهسته با هم مى‏گفتند:» (۲۳)

«مواظب باشید امروز حتى یك فقیر وارد بر شما نشود!» (۲۴)

(آرى) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند كه با قدرت از مستمندان جلوگیرى كنند. (۲۵)

هنگامى كه (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقا» ما گمراهیم! (۲۶)

(آرى، همه چیز از دست ما رفته) بلكه ما محرومیم!» (۲۷)

یكى از آنها كه از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمى‏گویید؟! (۲۸)

گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم!» (۲۹)

سپس روبه یكدیگر كرده به ملامت هم پرداختند، (۳۰)

(و فریادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما كه طغیانگر بودیم! (۳۱)

امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد، چرا كه ما به او علاقه‏مندیم!» (۳۲)

این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مى‏دانستند! (۳۳)

مسلما براى پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهاى پر نعمت بهشت است! (۳۴)

آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار مى‏دهیم؟! (۳۵)

شما را چه مى‏شود؟! چگونه داورى مى‏كنید؟! (۳۶)

آیا كتابى دارید كه از آن درس مى‏خوانید... (۳۷)

كه آنچه را شما انتخاب مى‏كنید از آن شماست؟! (۳۸)

یا اینكه عهد و پیمان مؤكد و مستمرى تا روز قیامت بر ما دارید كه هر چه را حكم كنید براى شما باشد؟! (۳۹)

از آنها بپرس كدام یك از آنان چنین چیزى را تضمین مى‏كند؟! (۴۰)

یا اینكه معبودانى دارند كه آنها را شریك خدا قرار داده‏اند (و براى آنان شفاعت مى‏كنند)؟! اگر راست مى‏گویند معبودان خود را بیاورند! (۴۱)

(به خاطر بیاورید) روزى را كه ساق پاها (از وحشت) برهنه مى‏گردد و دعوت به سجود مى‏شوند، اما نمى‏توانند (سجود كنند). (۴۲)

این در حالى است كه چشمهایشان (از شدت شرمسارى) به زیر افتاده، و ذلت و خوارى وجودشان را فراگرفته; آنها پیش از این دعوت به سجود مى‏شدند در حالى كه سالم بودند (ولى امروز دیگر توانایى آن را ندارند)! (۴۳)

اكنون مرا با آنها كه این سخن را تكذیب مى‏كنند واگذار! ما آنان را از آنجا كه نمى‏دانند به تدریج به سوى عذاب پیش مى‏بریم. (۴۴)

و به آنها مهلت (بازگشت) مى‏دهم; چرا كه نقشه‏هاى من محكم و دقیق است! (۴۵)

یا اینكه تو از آنها مزدى مى‏طلبى كه پرداختش براى آنها سنگین است؟! (۴۶)

یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مى‏نویسند (و به یكدیگر مى‏دهند)؟! (۴۷)

اكنون كه چنین است صبر كن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهى ( یونس) مباش (كه در تقاضاى مجازات قومش عجله كرد و گرفتار مجازات ترك اولى شد) در آن زمان كه با نهایت اندوه خدا را خواند. (۴۸)

و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شكم ماهى) بیرون افكنده مى‏شد در حالى كه نكوهیده بود! (۴۹)

ولى پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (۵۰)

نزدیك است كافران هنگامى كه آیات قرآن را مى‏شنوند با چشم‏زخم خود تو را از بین ببرند، و مى‏گویند: «او دیوانه است!» (۵۱)

در حالى كه این (قرآن) جز مایه بیدارى براى جهانیان نیست! (۵۲)