بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿١﴾ مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿٢﴾ سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿٣﴾ وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿٤﴾ فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿٥﴾
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
بریده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد)! (۱)
هرگز مال و ثروتش و آنچه را به دست آورد به حالش سودى نبخشید! (۲)
و بزودى وارد آتشى شعله ور و پرلهیب مىشود; (۳)
و (نیز) همسرش، در حالى كه هیزم كش (دوزخ) است، (۴)
و در گردنش طنابى است از لیف خرما! (۵)
مسد صد و یازدهمین سوره از قرآن است که به نام‌های سوره تبت و سوره ابی‌لهب نیز شناخته می‌شود. این سوره پنج آیه دارد و در سال سوم یا چهارم بعثت بیان شده و مکی است. سورهٔ مسد ششمین سورهٔ نازل‌شده بر حضرت محمد (ص) است، که پس از سوره حمد و پیش از سوره تکویر نازل شده است. مفسران در اینکه سوره مسد دقیقاً در چه زمانی نازل شده‌است، اختلاف دارند؛ برخی نزول این سوره را در ماجرای نزول آیه انذار و دستور به حضرت محمد (ص) برای آشکار کردن دعوت به نبوت خویش دانسته‌اند و برخی زمان نزول آیه را، پس از دعوت حضرت محمد (ص) از بنی‌هاشم و در طی یک سخنرانی در کوه صفا دانسته‌اند. نام این سوره به معنای طنابی است که از لیف خرما بافته شده باشد. برخی مصاحف با استفاده از اولین کلمه سوره، نام سوره را تبت (به معنای زیانکار باد) گزارش کرده‌اند. بنابر دیدگاه مفسران مسلمان به جهت تهدید و توبیخ عبدالعزی بن عبدالمطلب، عموی پیامبر اسلام و همسرش ام‌جمیل نازل شده است. به گزارش مورخان مسلمان، عبدالعزی که در سوره از وی به ابولهب یاد شده به همراه همسرش نسبت به اسلام و نبوت حضرت محمد (ص) مخالفت شدیدی از خود نشان داد. آنها برای دشمنی با حضرت محمد (ص) از هیچ کاری دریغ نداشتند و به آزار رسول خدا پرداختند. همین دشمنی‌های شدید سبب شد تا او و همسرش، با کنایه در قرآن مورد اشاره قرار گیرند. این سوره را با قرائت عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود مشهور به عبدالباسط عبدالصمد از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر می‌شنوید و همزمان می‌توانید روخوانی کنید.
