بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿١﴾ وَطُورِ سِینِینَ ﴿٢﴾ وَهَذَا الْبَلَدِ الأمِینِ ﴿٣﴾ لَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿٤﴾ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿٥﴾ إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿٦﴾ فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿٧﴾ أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ ﴿٨﴾
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
قسم به انجیر و زیتون (یا: قسم به سرزمین شام و بیت المقدس)، (۱)
و سوگند به «طور سینین»، (۲)
و قسم به این شهر امن ( مكه)، (۳)
كه ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریدیم، (۴)
سپس او را به پایینترین مرحله بازگرداندیم، (۵)
مگر كسانى كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند كه براى آنها پاداشى تمام نشدنى است! (۶)
پس چه چیز سبب مىشود كه بعد از این همه (دلایل روشن) روز جزا را انكار كنى؟! (۷)
آیا خداوند بهترین حكم كنندگان نیست؟! (۸)
سوره تین نود و پنجمین سوره قرآن کریم است که به حسب ترتیب قرار گرفتن در مصحف بعد از سوره شرح و قبل از سوره علق بوده و دارای 8 آیه است. در سال سوم بعثت بعد از سوره بروج در مکه نازل شده است. البته عده ای مفسرین مانند قتاده و ابن‌عباس معتقدند که این سوره مدنی است. این سوره در فاصله هجرت مسلمانان به حبشه و معراج نازل شده است. این سوره به آفرینش، مراحل تکامل، و انحطاط انسان می‌پردازد. بعد از شمردن عوامل نجات انسان، با تأکید بر مسئله معاد و حاکمیت مطلقه خداوند پایان می‌گیرد. همچنین ضرورت وجود پاداش و جزا در آخرت را بیان می‌دارد. این سوره را با قرائت عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود مشهور به عبدالباسط عبدالصمد از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر می‌شنوید و همزمان می‌توانید روخوانی کنید.
