سوره مطففین با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿١﴾ الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿٢﴾ وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿٣﴾ أَلا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿٤﴾ لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿٥﴾ یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٦﴾ کَلا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿٧﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿٨﴾ کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿٩﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿١٠﴾ الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿١١﴾ وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿١٢﴾ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ ﴿١٣﴾ کَلا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿١٤﴾ کَلا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿١٥﴾ ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿١٦﴾ ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿١٧﴾ کَلا إِنَّ کِتَابَ الأبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿١٨﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿١٩﴾ کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿٢٠﴾ یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿٢١﴾ إِنَّ الأبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿٢٢﴾ عَلَى الأرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿٢٣﴾ تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿٢٤﴾ یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿٢٥﴾ خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿٢٦﴾ وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿٢٧﴾ عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿٢٨﴾ إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿٢٩﴾ وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿٣٠﴾ وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿٣١﴾ وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلاءِ لَضَالُّونَ ﴿٣٢﴾ وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿٣٣﴾ فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿٣٤﴾ عَلَى الأرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿٣٥﴾ هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

واى بر كم‏فروشان! (۱)

آنان كه وقتى براى خود پیمانه مى‏كنند، حق خود را بطور كامل مى‏گیرند; (۲)

اما هنگامى كه مى‏خواهند براى دیگران پیمانه یا وزن كنند، كم مى‏گذارند! (۳)

آیا آنها گمان نمى‏كنند كه برانگیخته مى‏شوند، (۴)

در روزى بزرگ; (۵)

روزى كه مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان مى‏ایستند. (۶)

چنین نیست كه آنها (درباره قیامت) مى‏پندارند، به یقین نامه اعمال بدكاران در «سجین‏» است! (۷)

تو چه مى‏دانى «سجین‏» چیست؟ (۸)

نامه‏اى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى! (۹)

واى در آن روز بر تكذیب‏كنندگان! (۱۰)

همانها كه روز جزا را انكار مى‏كنند. (۱۱)

تنها كسى آن را انكار مى‏كند كه متجاوز و گنهكار است! (۱۲)

(همان كسى كه) وقتى آیات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گوید: «این افسانه‏هاى پیشینیان است! (۱۳)

چنین نیست كه آنها مى‏پندارند، بلكه اعمالشان چون زنگارى بر دلهایشان نشسته است! (۱۴)

چنین نیست كه مى‏پندارند، بلكه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند! (۱۵)

سپس آنها به یقین وارد دوزخ مى‏شوند! (۱۶)

بعد به آنها گفته مى‏شود: «این همان چیزى است كه آن را انكار مى‏كردید!» (۱۷)

چنان نیست كه آنها (درباره معاد) مى‏پندارند، بلكه نامه اعمال نیكان در «علیین‏» است! (۱۸)

و تو چه مى‏دانى «علیین‏» چیست! (۱۹)

نامه‏اى است رقم‏خورده و سرنوشتى است قطعى، (۲۰)

كه مقربان شاهد آنند! (۲۱)

مسلما نیكان در انواع نعمت‏اند: (۲۲)

بر تختهاى زیباى بهشتى تكیه كرده و (به زیباییهاى بهشت) مى‏نگرند! (۲۳)

در چهره‏هایشان طراوت و نشاط نعمت را مى‏بینى و مى‏شناسى! (۲۴)

آنها از شراب (طهور) زلال دست‏نخورده و سربسته‏اى سیراب مى‏شوند! (۲۵)

مهرى كه بر آن نهاده شده از مشك است; و در این نعمتهاى بهشتى راغبان باید بر یكدیگر پیشى گیرند! (۲۶)

این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم‏» است، (۲۷)

همان چشمه‏اى كه مقربان از آن مى‏نوشند. (۲۸)

بدكاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان مى‏خندیدند، (۲۹)

و هنگامى كه از كنارشان مى‏گذشتند آنان را با اشاره تمسخر مى‏كردند، (۳۰)

و چون به سوى خانواده خود بازمى‏گشتند مسرور و خندان بودند، (۳۱)

و هنگامى كه آنها را مى‏دیدند مى‏گفتند: «اینها گمراهانند!» (۳۲)

در حالى كه هرگز مامور مراقبت و متكفل آنان ( مؤمنان) نبودند! (۳۳)

ولى امروز مؤمنان به كفار مى‏خندند، (۳۴)

در حالى كه بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مى‏نگرند! (۳۵)

آیا (با این حال) كافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (۳۶)