بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿٤﴾
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
بگو: خداوند، یكتا و یگانه است; (۱)
خداوندى است كه همه نیازمندان قصد او می كنند; (۲)
(هرگز) نزاد، و زاده نشد، (۳)
و براى او هیچگاه شبیه و مانندى نبوده است! (۴)
سوره توحید یا اخلاص، صد و دوازدهمین سوره قرآن، سوره مکی است که دارای 4 آیه است. توحید در جزء سی‌ام قرار دارد و از حیث ترتیب نزول سوره بیست و دوم است. این سوره در میان فقها و متکلمان به «توحید» و در میان قاریان و مفسران به «اخلاص» معروف است. علاوه بر آن 19 نام دیگر برایش برشمرده‌اند که جز نام «صمد» عمدتاً در منابع اشتهار چندانی ندارد. این سوره در نزد پیامبر اسلام (ص) اهل بیت، صحابه و محدثان به سوره «قل هو الله احد» معروف بوده‌است. این سوره در پاسخ به پرسش یهودیان دربارهٔ خدا نازل شده است. در این سوره ویژگی‌های اصلی خداوند در اسلام بیان شده‌است که شامل یکتایی ذات الهی و بازگشت همه موجودات در تمام نیازهای وجودی شان به سوی او می‌باشد و این سوره بیان می‌کند که هیچ‌کس نه در ذات و نه در صفات و نه در افعال شریک خداوند نیست و زادن، زاییده شدن و داشتن همتا برای او نفی شده است. این سوره را با قرائت عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود مشهور به عبدالباسط عبدالصمد از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر می‌شنوید و همزمان می‌توانید روخوانی کنید.
