سوره حاقه با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الْحَاقَّةُ ﴿١﴾ مَا الْحَاقَّةُ ﴿٢﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿٣﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿٤﴾ فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿٥﴾ وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿٦﴾ سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿٧﴾ فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿٨﴾ وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿٩﴾ فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿١٠﴾ إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿١١﴾ لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿١٢﴾ فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾ وَحُمِلَتِ الأرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿١٤﴾ فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿١٥﴾ وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿١٦﴾ وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿١٧﴾ یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفَى مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿١٨﴾ فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿١٩﴾ إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿٢٠﴾ فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿٢١﴾ فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿٢٢﴾ قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿٢٣﴾ کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الأیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿٢٤﴾ وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ ﴿٢٥﴾ وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿٢٦﴾ یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿٢٧﴾ مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیَهْ ﴿٢٨﴾ هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ ﴿٢٩﴾ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿٣٠﴾ ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿٣١﴾ ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿٣٢﴾ إِنَّهُ کَانَ لا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿٣٣﴾ وَلا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿٣٤﴾ فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَا هُنَا حَمِیمٌ ﴿٣٥﴾ وَلا طَعَامٌ إِلا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿٣٦﴾ لا یَأْکُلُهُ إِلا الْخَاطِئُونَ ﴿٣٧﴾ فَلا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿٣٨﴾ وَمَا لا تُبْصِرُونَ ﴿٣٩﴾ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿٤٠﴾ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿٤١﴾ وَلا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿٤٢﴾ تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٤٣﴾ وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الأقَاوِیلِ ﴿٤٤﴾ لأخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿٤٥﴾ ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿٤٦﴾ فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿٤٧﴾ وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿٤٨﴾ وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذِّبِینَ ﴿٤٩﴾ وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٥٠﴾ وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿٥١﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿٥٢﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

(روز رستاخیز) روزى است كه مسلما واقع مى‏شود! (۱)

چه روز واقع شدنى! (۲)

و تو چه مى‏دانى آن روز واقع شدنى چیست؟! (۳)

قوم «ثمود» و «عاد» عذاب كوبنده الهى را انكار كردند (و نتیجه شومش را دیدند)! (۴)

اما قوم «ثمود» با عذابى سركش هلاك شدند! (۵)

و اما قوم «عاد» با تندبادى طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسیدند، (۶)

(خداوند) این تندباد بنیان‏كن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودى) مى‏دیدى كه آن قوم همچون تنه‏هاى پوسیده و تو خالى درختان نخل در میان این تند باد روى زمین افتاده و هلاك شده‏اند! (۷)

آیا كسى از آنها را باقى مى‏بینى؟! (۸)

و فرعون و كسانى كه پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهاى زیر و رو شده (قوم لوط) مرتكب گناهان بزرگ شدند، (۹)

و با فرستاده پروردگارشان مخالفت كردند; و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدى گرفتار ساخت! (۱۰)

و هنگامى كه آب طغیان كرد، ما شما را سوار بر كشتى كردیم، (۱۱)

تا آن را وسیله تذكرى براى شما قرار دهیم و گوشهاى شنوا آن را دریابد و بفهمد. (۱۲)

به محض اینكه یك بار در «صور» دمیده شود، (۱۳)

و زمین و كوه‏ها از جا برداشته شوند و یكباره در هم كوبیده و متلاشى گردند، (۱۴)

در آن روز «واقعه عظیم‏» روى مى‏دهد، (۱۵)

و آسمان از هم مى‏شكافد و سست مى‏گردد و فرومى‏ریزد! (۱۶)

فرشتگان در اطراف آسمان قرارمى‏گیرند (و براى انجام ماموریتها آماده مى‏شوند); و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مى‏كنند! (۱۷)

در آن روز همگى به پیشگاه خدا عرضه مى‏شوید و چیزى از كارهاى شما پنهان نمى‏ماند! (۱۸)

پس كسى كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادى و مباهات) فریاد مى‏زند كه: «(اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید! (۱۹)

من یقین داشتم كه (قیامتى در كار است و) به حساب اعمالم مى‏رسم!» (۲۰)

او در یك زندگى (كاملا) رضایتبخش قرار خواهد داشت، (۲۱)

در بهشتى عالى، (۲۲)

كه میوه هایش در دسترس است! (۲۳)

(و به آنان گفته مى‏شود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالى كه در ایام گذشته انجام دادید! (۲۴)

اما كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‏گوید: «اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‏دادند. (۲۵)

و نمى‏دانستم حساب من چیست! (۲۶)

اى كاش مرگم فرا مى‏رسید! (۲۷)

مال و ثروتم هرگز مرا بى‏نیاز نكرد، (۲۸)

قدرت من نیز از دست رفت!» (۲۹)

او را بگیرید و دربند و زنجیرش كنید! (۳۰)

سپس او را در دوزخ بیفكنید! (۳۱)

بعد او را به زنجیرى كه هفتاد ذراع است ببندید; (۳۲)

چرا كه او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمى‏آورد، (۳۳)

و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمى‏نمود; (۳۴)

از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانى ندارد، (۳۵)

و نه طعامى، جز از چرك و خون! (۳۶)

غذایى كه جز خطاكاران آن را نمى‏خورند! (۳۷)

سوگند به آنچه مى‏بینید، (۳۸)

و آنچه نمى‏بینید، (۳۹)

كه این قرآن گفتار رسول بزرگوارى است، (۴۰)

و گفته شاعرى نیست، اما كمتر ایمان مى‏آورید! (۴۱)

و نه گفته كاهنى، هر چند كمتر متذكر مى‏شوید! (۴۲)

كلامى است كه از سوى پروردگار عالمیان نازل شده است! (۴۳)

اگر او سخنى دروغ بر ما مى‏بست، (۴۴)

ما او را با قدرت مى‏گرفتیم، (۴۵)

سپس رگ قلبش را قطع مى‏كردیم، (۴۶)

و هیچ كس از شما نمى‏توانست از (مجازات) او مانع شود! (۴۷)

و آن مسلما تذكرى براى پرهیزگاران است! (۴۸)

و ما مى‏دانیم كه بعضى از شما (آن را) تكذیب مى‏كنید! (۴۹)

و آن مایه حسرت كافران است! (۵۰)

و آن یقین خالص است! (۵۱)

حال كه چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى! (۵۲)