بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿١﴾ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾ وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾ وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿٤﴾ وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿٥﴾
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
بگو: پناه مىبرم به پروردگار سپیده صبح، (۱)
از شر تمام آنچه آفریده است; (۲)
و از شر هر موجود شرور هنگامى كه شبانه وارد می شود; (۳)
و از شر آنها كه با افسون در گرهها می دمند (و هر تصمیمى را سست مىكنند); (۴)
و از شر هر حسودى هنگامى كه حسد می ورزد! (۵)
فلق صد و سیزدهمین سوره از سوره‌های قرآن است که به نام «قل اعوذ برب الفلق» نیز شناخته می‌شود. این سوره به همراه سوره ناس، به نام معوذتین شناخته می‌شود. تعداد آیات سوره 5 آیه است. محتوای سوره شامل دستور و توصیه به پیامبر اسلام (ص) برای استعاذه به خدا برای در امان ماندن از سه شرِ شب، حسودان و ساحران می‌باشد. در خصوص معنای فلق، علامه طباطبایی، مفسر شیعی، به نقل از درالمنثور، روایتی را از ابوهریره نقل می‌کند که فلق نام چاهی سر پوشیده در جهنم است. بر اساس متن این سوره، خداوند به پیامبرش دستور می‌دهد تا که از هر شر و به خصوص برخی شرها به خداوند پناه ببرد. این شرها عبارتند از مخلوقات شریر، اوقات شر که شرها در آن رخ می‌دهد و افعالی که شرها در پشت آنها مخفی شده‌اند. این سوره را با قرائت عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود مشهور به عبدالباسط عبدالصمد از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر می‌شنوید و همزمان می‌توانید روخوانی کنید.
