کلیات

مجموعه بقعه شیخ صفی الدین به نام عارف نامدار شیخ صفی الدین اردبیلی جد سلاطین صفویه، در سال ۷۳۵ ه. ق. به دست فرزند وی صدرالدین موسی بنا شد که مجموعه ای از آرامگاه های بزرگان، مشایخ و سلاطین صفوی و فضاهای آیینی و عبادی در اردبیل است.

این مجموعه که یکی از ۱۰ اثر باستانی مهم ایران به شمار می آید پنج تیر ۸۹ به عنوان یازدهمین اثر ارزشمند تاریخی ایران از سوی یونسکو نیز به ثبت جهانی رسید.

مقبره ها

در این محوطه علاوه بر مقبره شیخ صفی‌الدین اردبیلی، مقبره‌های شاه اسماعیل اول (نخستین پادشاه صفویه) و همسر شاه اسماعیل (مادر شاه طهماسب) نیز قرار دارد. قسمتی از این بنا مزار کشته شدگان جنگ‌های شیروان و چالدران می‌باشد.

از نظر هنری

این بقعه حاوی ده‌ها اثر بدیع در مضامین مختلف رشته‌های هنری است که از آن جمله می‌توان به عالی‌ترین نوع کاشی کاری معرق و مقرنس و گچ‌بری کتیبه‌های زیبا و نفیس و خط خطاطان بزرگ دوره صفوی (میر عماد، میر قوام الدین، محمد اسماعیل و...) منبت‌های ارزنده، نقره کاری، تذهیب و طلاکاری، نقاشی و تنگ بری و غیره اشاره کرد.

بخش های مختلف

موزه تخصصی باستان شناسی، موزه سنگ و کتابخانه تخصصی بقعه شیخ صفی و موزه چینی ها یا چینی خانه از بخش های مختلف این مکان تاریخی است.