در ایران نیز به رغم قوانین سختگیرانه و حمایتی که نهاد‌های قانونگذار برای افزایش امنیت زنان جامعه وضع کرده اند، هر از چندگاهی اخباری در سطح جامعه منتشر می‌شود که حکایت از وقوع خشونت علیه زنان دارد؛ واقعیتی که البته تمامی آن‌ها رسانه‌ای نمی‌شود و بخش زیادی از این موارد نیز ممکن است بدون انتشار و یا اعلام عمومی پایان یابد و یا استمرار داشته باشد.

از آنجا که خشونت علیه زنان، نقض حقوق بشر تلقی میشود، لایحه تأمین امنیت زنان علیه خشونت در دستور کار دولت یازدهم قرار گرفت و جلسات متعدد و تدابیر بسیاری در این راستا لحاظ شدهاست. به علاوه با همکاری مرکز آمار ایران، شاخص‌های بومی برای کمک به کاهش خشونت‌ها در حال تدوین است. 

همانطور که مشخص است، مفهوم خشونت علیه زنان مفهومی کلی است که بر پایه مصداق‌های فراوانی شکل گرفته است؛ مصداق‌هایی که در اکثر جوامع جهانی نمود و بروز دارد و در کشور ایران نیز نمی‌توان وقوع آن را منکرد شد. در ادامه به انواع خشونت علیه زنان اشاره می‌شود.

خشونت علیه زنان سالمند زمانی روی میدهد که افرادی که از آن‌ها مراقبت میکنند آگاهانه به آن‌ها آسیب فیزیکی، احساسی و کلامی یا مالی بزنند. نادیده گرفتن سالمندان و نیازهایشان (مانند محروم کردن آن‌ها از غذا و مراقبت‌های بهداشتی) تا جایی که به آن‌ها اسیب وارد شود نیز خشونت علیه آن‌ها محسوب میشود.

برخی فکر میکنند اگر از نظر جسمی به زنان آسیبی وارد نشود، خشونتی روی نداده است. درحالیکه خشونت‌های احساسی و کلامی میتواند هم در کوتاه مدت و هم درازمدت، برای زنان پیامد‌هایی منفی و جدی به اندازۀ پیامد‌های خشونت‌های فیزیکی به همراه داشته باشد.

سوء استفاده مالی زمانی اتفاق میافتد که فرد خاطی سعی دارد با کنترل امور مالی زن، او را کنترل کند و بر زن برتری یابد. در چنین وضعیتی افراد خاطی تمام پول و دارایی زن را کنترل میکنند و اطلاعات مالی زن را از او مخفی نگه میدارند. معمولا سوء استفاده‌های مالی در پی سوء استفاده‌های فیزیکی روی میدهد.

آزار و اذیت شامل هرگونه رفتار ناخوشایند یا بیان سخنی ناخوشایند در مقابل زنان میشود. مزاحمت جنسی نیز در همین مجموعه قرار میگیرد و شامل هرگونه تماس یا رفتار ناخوشایند مبتنی بر جنسیت است که میتواند در محیط کار، خانه یا در دیگر اماکن عمومی روی دهد. آزار و اذیت جنسی هم شامل رفتار‌های کلامی میشود و هم رفتار‌های فیزیکی. این آزار‌ها گاه با رفتار‌های خصمانه، توهین و رفتار‌های تهاجمی توام است.

قاچاق زنان شکلی از بردگی است. در این حالت زنان مجبور میشوند و یا با فریب در شرایطی قرار میگیرند تا در محیطی خطرناک و غیرقانونی کار کنند یا برخلاف خواستشان با دیگران رابطه جنسی داشته باشند. قاچاقچیان، زنان برده را مجبور به مصرف مواد مخدر میکنند، آن‌ها را محبوس میکنند، مورد ضرب و شتم قرار میدهند و گرسنه نگاه میدارند تا بتوانند روی آن‌ها کنترل داشته و مجبور به کار کنند. زنان و دختران بیشترین قربانیان قاچاق جنسی هستند.

باید این اطمینان به زنان و دختران داده شود که در صورتی که در داخل خانه با سوء استفاده و خشونت دست به گریبانند، آن را تحمل نکرده و به پلیس یا دیگر مراکز مسئول گزارش دهند.

می‌توان با آموزش درست پسران، آن‌ها را به مدافعان دیدگاه‌های برابری جنسیتی کرد و نگرش‌هایی را که در آن‌ها منجر به بروز خشونت علیه زنان و دختران میشود، تغییر داد.