کلیات

روز نکبت، نامی است که فلسطینیان و حامیان آنان برای اشاره به سالگرد بیرون راندن صد‌ها هزار فلسطینی و استقلالاسرائیل در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۲۷ برابر با ۱۴ مه ۱۹۴۸ میلادی استفاده کرده و در آن روز عزا می‌گیرند.

دلیل نامگذاری

در سال ۱۳۸۷ و شصتمین سالگرد این روز بان کی مون در گفتگوی تلفنی با محمود عباس با فلسطینیان بخاطر مشکلاتی که پس از تأسیس اسرائیل برایشان پیش آمده همدردی کرده و از واژه روز نکبت استفاده کرد. این مسئله اعتراض نماینده اسرائیل در سازمان ملل را در پی داشت. البته وی هفته قبل با نخست‌وزیر اسرائیل نیز گفتگو و تأسیس اسرائیل را تبریک گفته بود.

تاریخچه

در طول جنگ فلسطین ۱۹۴۸، حدود ۷۰۰ هزار فلسطینی فرار کرده یا اخراج شدند و صد‌ها شهر و روستا خالی از جمعیت و یا تخریب گردید. آواره گان فلسطینی و فرزندانشان چندین میلیون نفر بودند که در مناطقی، چون اردن (۲ میلیون نفر)،  لبنان (۴۲۷,۰۵۷ هزار نفر)،  سوریه (۴۷۷,۷۰۰ هزار نفر)،  کرانه باختری (۷۸۸,۱۰۸) و نوار غزه (۱.۱ میلیون نفر) و همچنین اسرائیل (یک چهارم میلیون نفر) تقسیم شدند. این جابجایی و پراکندگی مردم فلسطین با عنوان النکبة در عربی و به معنی فاجعه شناخته شد.

به طور کلی روز نکبت، به روز ۱۵ مه گفته می‌شود که بر اساس تقویم میلادی روز قبل آن، روز استقلال اسرائیل است. از این رو برخی شهروندان عرب در اسرائیل روز نکبت را همزمان با روز استقلال این رژیم بزرگ می‌دارند. در حالی که به دلیل تفاوت تقویم‌های عبری و میلادی، این دو روز تنها هر ۱۹ سال یکبار باهم همزمان می‌شوند.

قانون ضد روز نکبت در اسرائیل

داوید بن گوریون، رئیس مجمع ملی که در آن زمان رئیس آژانس یهود (سوخنوت) بود،  منشور استقلال اسرائیل را برای اولین بار قرائت کرد.
در ۲۳ مارس ۲۰۱۱ میلادی، پارلمان اسرائیل با ۳۷ رای در مقابل ۲۵ رای قانونی را تصویب کرد که بنا به آن هر سازمان غیردولتی مردم نهاد که روز نکبت را برگزار نماید مشمول کاهش کمک دولتی خواهد شد.

• در مورد اسرائیل چه می دانید؟
• با فلسطین بیشتر آشنا شوید