کلیات

شروط ضمن عقد ازدواج تعهداتی است که در حین ازدواج با توافق زن و شوهر وارد مفاد قرارداد ازدواج آن‌ها می‌شود. این شروط را می‌توان در سند رسمی ازدواج ذکر کرده و با امضای دو طرف رسمیت داد. این شروط در قانون ذکر نشده‌اند و به انتخاب طرفین چه در هنگام ازدواج و چه پس از آن انتخاب می‌شوند.
بر اساس فقه اسلامی و قانون مدنی ایران، ازدواج قراردادی است که در آن حقوق و تکالیف متفاوتی به زن و مرد داده می‌شود. با امضای سند ازدواج، زن برخی از حقوق مدنی و معنوی خود همچون حق سفر، داشتن شغل، انتخاب محل زندگی و مسکن، ولایت بر فرزندان و جدایی از همسر (طلاق) را از دست می‌دهد و حقوق مادی همچون مهریه و نفقه را به دست می‌آورد. معمولاً از شروط ضمن عقد برای تغییر این آثار حقوقی ازدواج استفاده می‌شود. برای مثال شوهر متعهد می‌شود که جلوی سفر یا شغل زن را نگیرد یا به او برای طلاق وکالت می‌دهد. این‌گونه شروط در صورتی که مغایر با قوانین تفسیری مخالف باشند بر قانون برتری دارند و در صورت بروز اختلاف باید به شرط ضمن عقد عمل شود نه قانون، اما اگر خلاف قوانین امری باشند اعتباری ندارند.
وجود شروط ضمن عقد می‌تواند چهره ازدواج را تغییر قابل ملاحظه‌ای داده و نوع خاصی از ازدواج پدیدآورد. برای مثال ازدواج مسیار که در دوران معاصر در کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس رایج شده با شروط ضمن عقدی مانند صرف‌نظر کردن زن از حق نفقه و سهم مساوی در هم‌بستری [در هنگام چندهمسری]، اختیار زن در تعیین محل سکونت خود، پرداخت اجاره منزل زن توسط شوهر و عدم ثبت رسمی ازدواج از ازدواج عادی متمایز می‌شود.
در سند ازدواج امروزی در ایران، تعدادی شرط اضافی برای رفع برخی از این نابرابری‌ها چاپ شده‌است که شروط ضمن عقد خوانده می‌شوند و باید امضای دو طرف پای آن‌ها باشد تا بعداً قابل اجرا باشند. اما شرط‌های کنونی در مواردی کافی دانسته نشده‌اند؛ و شروط ضمن عقد بیشتری نیز قابل درج در سند هستند که باید با عبارات دقیق قانونی نوشته شوند.
البته بعضی از سردفتر‌ها گاه شروط ضمن عقد را نمی‌پذیرند و از ثبت آن‌ها خودداری می‌کنند. اما این کار آن‌ها مطابق قانون نیست و به گفته کارشناس کارگاه آموزشی قوه قضائیه «طبق قانون اساسی هر نوع شرطی که مورد قبول متقاضی عقد باشد، ذکرش در عقدنامه ازدواج، بلامانع است.»

تاریخچه

بعد از انقلاب و در سال‌های ۱۳۶۱ و ۱۳۶۲ با توجه به مشکلات پیش‌آمده برای زنان جهت اشتغال در اجتماع، راه‌حلی ارائه شد که علاوه بر حل مشکلات مذکور مخالف با موازین شرعی نیز شناخته نشود و آن‌هم ذکر شروط دوازده‌گانه‌ی ضمن عقد بود که بعدازآن به‌طور پیش‌فرض در تمامی عقدنامه‌های چاپی این شروط آورده شد و ازآن‌جا که بسیاری از افراد نیز دراین‌باره مطالعه و تحقیقی نکرده‌اند، به امضای همه‌ی آن‌ها می‌پردازند.

کلیاتی در ارتباط با شروط ضمن عقد

۱- یکی از وظایف سردفتران ازدواج و طلاق تفهیم شرایط مندرج در قباله به شکل مورد به مورد به زن و شوهر است؛ چراکه شرطی معتبر است که موردتوافق زن و مرد قرار گیرد و به امضای هردوی آن‌ها رسیده باشد. اما متاسفانه در عمل این اتفاق هرگز نمی‌افتد و طرفین غالباً حتی نمی‌دانند چه چیزی را امضا می‌کنند.

۲- شروط ضمن عقد بعد از امضا قابل تغییر نیستند مگر با توافق طرفین.

۳- برخی از شروط ضمن عقد قابل پذیرش نیستند و باطل هستند. ازجمله شروط باطل، باید به شروطی که انجام آن غیرمقدور باشد یا نفع و فایده نداشته باشد یا خلاف قانون باشد اشاره کرد. به‌طور مثال قانون، ریاست خانواده را بر عهده شوهر قرار داده است، خلاف این مورد به شکل شرط ضمن عقد نیز قابل‌قبول نیست و باطل است. یا زن نمی‌تواند ضمن عقد شرط کند مرد حق طلاق او را نداشته باشد. درصورتی‌که شرط باطلی ضمن عقد ذکر شود فقط آن شرط باطل است و تاثیری در عقد ندارد (البته برخی از شروط عقد را نیز باطل می‌کنند)؛ بنابراین برخی از شروط باید با مشاوره با یک متخصص حقوقی یا وکیل دادگستری در ضمن عقد آورده شود.
بنابراین باید متوجه باشید که شما در حال امضای یکی از مهم‌ترین قراردادهای زندگی‌تان هستید. اگر شرط و شروطی دارید قبل از انعقاد عقد آن را ذکر کنید تا نه برای خود و نه برای طرف مقابلتان در آینده مشکلی پیش نیاید. همگی ما در هنگام بستن قرارداد چند صد هزار تومانی یا خرید یک خودرو بارها ممکن است قرارداد را مطالعه کنیم و پس از دقت در مفاد آن دست به امضای قرارداد می‌زنیم. حال آن‌که برای مهم‌ترین قرارداد زندگی‌مان فقط به حواشی چون مراسم خواستگاری و عقد و عروسی توجه می‌کنیم و نه‌تنها هیچ مشورتی با یک متخصص حقوقی انجام نمی‌دهیم که حتی یک‌بار هم زحمت مطالعه‌ی شروطی که پذیرفته‌ایم را به خودمان نمی‌دهیم.

برخی از شروط قابل‌ذکر در عقدنامه

هر یک از زن و شوهر قبل از عقد با توافق یکدیگر می‌توانند برخی شروط را نیز به عقدنامه بیفزایند که ما در اینجا به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. البته پیشنهاد می‌نماییم قبل از افزودن این شروط به عقدنامه با یک وکیل دادگستری یا مشاور حقوقی مشورت نمایید.

حق تنصیف اموال

نصف شدن اموال زن و شوهر در عقدنامه‌ها ذکر می‌گردد. اما هر یک از زن و شوهر می‌توانند با تغییر شرایط آن، این شرط را به نفع خود ساده‌تر نمایند. برای بررسی این مورد، به مقاله بعدی ما در خصوص نصف شدن اموال مراجعه کنید.

وکالت در طلاق

در عقدنامه‌های رایجِ فعلی، زن با برخی شرایط وکالت در طلاق را بر عهده دارد؛ اما می‌توان با ذکرِ مطلق حق وکالت در طلاق برای زن، حق طلاق را برای ایشان گسترده‌تر کرد. برای بررسی این مورد، به مقاله دیگری در خصوص حق طلاق زنان مراجعه کنید.

ذکر حق خروج از کشور

زن می‌تواند به‌عنوان یکی از شروط ضمن عقد، حق خروج از کشور و وکالت در انجام امور اداری و روال قانونی را از مرد دریافت نماید. در صورت ذکر این شرط در عقدنامه‌ها، اکیداً به خانم‌ها توصیه می‌شود که پس از ازدواج نیز یک وکالت بلاعزل از همسران خود برای خروج از کشور دریافت نمایند. چراکه ممکن است برخی از مراجع از پذیرش عقدنامه به‌عنوان وکالت در خروج از کشور خودداری نموده و اصرار به ارائه وکالت‌نامه‌ی رسمی داشته باشند.

حق تعیین مسکن

بانوان در شروط ضمن عقد می‌توانند حق تعیین مسکن را بر عهده بگیرند. در این صورت این زن است که می‌تواند محل زندگی را تعیین نموده و مرد نمی‌تواند زن را مجبور به زندگی در محل دیگری نماید.

حق انتخاب شغل و ادامه تحصیل

گرچه ادامه‌ی تحصیل یکی از حقوق انسانی همه شهروندان در جامعه است، اما به دلیل بهانه‌گیری‌هایی که ممکن است بعضاً انجام شود و برای آسودگی خاطر، می‌توان این شرط را هم به عقدنامه افزود. در تعیین شغل نیز مرد می‌تواند رضایت بدون قید و شرط خود را با انتخاب شغل همسر خود اعلام کند و حق عدول از رضایت را نیز از خود سلب نماید.

سایر شروط ضمن عقد قابل‌ذکر در عقدنامه‌ها

علاوه بر موارد بالا موارد دیگری همچون حق حضانت فرزندان در صورت طلاق و حقوق دیگری نیز برای بانوان قابل‌ذکر است که به شرایط هر فرد و خواسته‌های او بازمی‌گردد. اما در انتها لازم است دوباره یادآوری کنیم قبل از ذکر هر شرطی در عقدنامه بهتر است حتماً مشورت نمایید تا از بروز مشکلات حقوقی بعدی جلوگیری شود. ضمناً برای ذکر این شروط در عقدنامه لازم است قبل از روز عقد با دفترخانه‌ای که نسبت به ثبت عقد ازدواج اقدام می‌نماید، صحبت کنید و شروط خود را ذکر نمایید تا در روز عقد به مشکلی برنخورید.