در مورد کمونیست ها در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

از اواخر دهه 40 تا پایان دهه 50 میلادی نگرانی از نفوذ کمونیسم در آمریکا باعث شده بود که مجلس کمیته فعالیت‌های ضد آمریکایی را احیا کند و به شدت به دنبال افرادی که با حزب کمونیست ارتباط دارند بگردد. یکی از بخش‌هایی که توجه زیادی به خود جلب کرد هالیوود بود. افرادی که مشکوک به ارتباط با کمونیسم بودند از کار بیکار شدند و اسم آن‌ها در فهرست سیاهی وارد شد که مانع از کار آن‌ها در صنعت سینما می‌شد. در این ویدیو بخشی از جلسات کمیته با هالیوودی‌ها را با زیرنویس فارسی ببینید.

در دهه 40 و 50 به دلیل آشکار شدن جاسوسی برخی کمونیست‌های آمریکایی برای شووری در جریان جنگ جهانی دوم و تشدید جنگ سرد، بازار اتهام زنی داغ شد و کمیته فعالیت‌های ضدآمریکایی مجلس شکل گرفت. وظیفه این کمیته رسیدگی به افرادی بود که مظنون به کمونیسم بودند. یکی از سیاست‌مدارانی که در این دوره با وارد کردن اتهامات بی اساس بدنام شد مک‌کارتی بود. او با مطرح کردن اتهامات بسیاری به کارکنان وزارت خارجه آمریکا سعی کرد از این شرایط برای حرکات حزبی استفاده کند و دموکرات‌ها را متهم به مسامحه با شوروی کرد. این اتهامات باعث شد زندگی و حرفه صدها اگر نه هزاران نفر در آمریکا نابود شود. دامنه این پاکسازی‌ها به هالیود هم کشیده شد و مانند سازمان‌های خصوصی و دولتی بسیاری آنجا نیز تعداد بسیاری به خاطر ظن به کمونیست بودن اخراج و وارد لیست سیاه شدندو به این ترتیب مک‌کارتیسم در آمریکا به وجود آمد. توضیحات بیشتر در مورد این جریان تاریخی را در ویدیو تابناک ببینید.

یکی از مهمترین درگیری‌های نظامی شرق آسیا که اهمیتی سرنوشت ساز در آن منطقه داشت جنگ داخلی چین بود. چیانگ کای‌شک که به دنبال تحکیم حکومت خود در چین بود با سرکوب رهبران نظامی در شمال سعی کرد که کمونیست‌ها به رهبری مائو تسه تونگ را نیز سرکوب کند و علیرغم اینکه در اوایل کار موفقت‌هایی نیز در این مورد کسب کرد با آغاز جنگ دوم چین و ژاپن برای دفاع از چین در برابر حمله ژاپن مجبور شد با آن‌ها صلح کرده و همراه با کمونیست‌ها با ژاپنی‌ها بجنگد. اما حدود یک سال پس از پایان جنگ دوم چین و ژاپن, درگیری‌ها دوباره از سر گرفته شد و این بار با پیروزی کمونیست‌ها سرنوشت چین و منطقه خاور دور برای همیشه تغییر کرد. در این ویدیو گزارشی از اتفاقات آن دوران را که تا حدودی شرایط نظامی و سیاسی حاکم بر چین را توصیف می‌کند ببینید.

پس از پیروزی انقلاب کمونیستی چین و کنترل این کشور توسط حزب کمونیست علی‌رغم مخالفت دولت‌های غربی با ایدئولوژی کمونیسم، نهایتا آن دولت را به رسمیت شناختند و ادعای حکومت مخالفان که تنها کنترل جزیره تایوان را داشتند را رد کردند. در این ویدیو سخنان سفیر چین پس از پیروزی انقلاب در بریتانیا که نشانگر دیدگاه‌های او در مورد موقعیت آن زمان است ببینید.

پیمان نامه صلح پاریس که عنوان رسمی آن توافق پایان جنگ و بازیابی صلح در ویتنام بود در 27 ژانویه 1973 امضا شد تا صلح را در ویتنام برقرار کند و جنگ خونبار ویتنام را پایان دهد.این توافق بین جمهوری دموکراتیک ویتنام (ویتنام شمالی) جمهوری ویتنام (ویتنام جنوبی) و ایالات متحده همچنین دولت موقت انقلابی که نماینده بومیان انقلابی ویتنام جنوبی بودند امضا شد و نبرد مستقیم نظامی آمریکا را پایان داد و به صوت موقت نبرد بین ویتنام شمالی و جنوبی را متوقف کرد. با این حال این توافق توسط سنای آمریکا تصویب نشد. با این که این توافق منجر شد که نیکسون قدرت نظامی آمریکا را در ویتنام جنوبی به تدریج کاهش دهد اما جنگ بین ویتنام جنوبی و شمالی ادامه داشت تا زمانی که سایگون، پایتخت ویتنام جنوبی به دست کمونیست‌ها افتاد. و امروزه جمهوری سوسیالیستی ویتنام که معمولا با نام ویتنام شناخته می‌شود به عنوان کشوری متحد باقی است.

در اعتراضات میدان تیان‌آن‌من که از 15 آوریل 1989 با اعتراض دانشجویان شروع و با مشارکت عده کثیری از چینی‌ها ادامه پیدا کرد. مردم به بی ثباتی اقتصادی چین و سرکوب‌های حزب کمونیست و فساد حکومتی اعتراض داشتند. نیروهای مسلح چینی با قتل و کشتار وسیعی از مردم (241-2600 نفر) در 4 ژوئن 1989 شدیدا این اعتراضات را سرکوب کردند و به آن خاتمه دادند. مرد تانکی یا معترض ناشناس لقبی است که رسانه‌ها به یک فرد ناشناس چینی داده‌اند که صبح روز پس از سرکوب اعتراضات میدان تیان‌آن‌من در جلوی ستونی از تانک‌های تایپ ۵۹ چینی در حال حرکت قرار گرفته و برای مدتی جلوی حرکت آن‌ها را گرفت. اطلاعات کمی در مورد این مرد و سرنوشت او در دست است. بر سر اینکه آیا چهار نفری که می‌آیند و او را از محل دور می‌کنند مردمی عادی بودند یا نیروهای امنیتی چینی نیز اختلاف نظر وجود دارد. کمی پس از این رویداد، روزنامه ساندی این مرد را یک دانشجوی ۱۹ ساله به نام وانگ وِیلین معرفی کرد، اما صحت این ادعا اثبات نشده است. از آن زمان شایعه‌های زیادی در مورد این فرد و احوال او سر بر آورده‌است، ولی برای هیچ‌یک مدرک کافی ارائه نشده‌است.

پس از جنگ جهانی دوم و تسخیر آلمان توسط نیروهای متفقین، آلمان و پایتخت آن به چهار بخش تقسیم شد که هر کدام توسط یکی از کشورهای فاتح جنگ (آمریکا، بریتانیا، فرانسه و شوروی) کنترل می‌شد، اما چون شهر برلین در عمق قلمرو تحت کنترل جماهیر شوروی بود تنها راه رسیدن به برلین غربی از طریق قلمرو تحت کنترل شوروی بود. در اوج جنگ سرد، با هدف راه اندازی اقتصاد که بر اثر جنگ نابود شده بود یک برنامه اصلاحات پولی برای آلمان غربی اعلام شد که با توافق متحدان غربی فاتح جنگ، برلین غربی را هم شامل می‌شد، اما این اقدام با مخالفت شدید دولت شورروی روبرو شد. در نتیجه به منظور اجبار متحدان غربی برای واگذاری قلمرو خود در برلین غربی شوروی برلین مرزهای زمینی برلین غربی را بست و اجازه عبور آذوقه به این شهر را ندارد. اما هواپیماهای متفقین با اینکه خطر شروع یک جنگ جهانی دیگر وجود داشت این محاصره را شکستند و به مدت 11 ماه آذوقه و سایر کالای مورد نیاز مردم را از این طریق به برلین رساندند تا سرانجام بر اساس فشارهای وارده و تحریم هرگونه کالاهای صادراتی از کشورهای بلوک شرق توسط متحدین غربی، شوروی در ۱۲ مه ۱۹۴۹ محاصره را پایان داد. در جریان این محاصره و مقاومت متحدان غربی در کمک رسانی، شهر برلین به نوعی نماد مقاومت دربرابر پیشروی و اعمال نفوذ بیشتر شوروی در اروپا شناخته شد. پس از این مرز بین آلمان شرقی و غربی به جز در برلین کاملا بسته شد و صدها هزار نفر از شهروندان آلمان شرقی از این طریق به آلمان غربی پناهنده شدند و این کاهش نیروی کار خطر فروپاشی اقتصادی را برای آلمان شرقی ایجاد کرد تا اینکه در 1960 دولت آلمان شرقی به ریاست والتر اولبریخت دیواری را دور برلین غربی احداث کرد که مانع محافظ ضد فاشیست نام داشت و مقامات هدف احداث آن را جلوگیری از ورود جاسوس‌ها و مامورین آلمان غربی به شرق عنوان کردند اما در سرتاسر دنیا به دیوار برلین شناخته شد و هدف اصلی آن جلوگیری از عبور شهروندان شرق به غرب بود. با این کار آخر منفذ در پرده آهنین نیز بسته شد. غرب از جمله آمریکا زیر فشار بود که واکنش قدرتمندی به احداث دیوار نشان نداده است و به همین منظور کندی اصرار داشت سخنرانی کند که همزمان با دفاع از حق نیروهای متفقین در برلین به عنوان اشغالگران فاتح این را روشن کند که نمی‌توان حضور شوروی در آلمان را به چالش کشید.

آمریکا به منظور جلوگیری از شیوع کمونیسم بر اساس نظریه دومینویی که می‌گوید هر کشور کمونیستی کشورهای کمونیستی دیگر را هم کمونیست می‌کند وارد جنگ بین ویتنام جنوبی و شمالی شد. در این جنگ که بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه ملی آزادی‌بخش ویتنام جنوبی معروف به «ویت‌کنگ» از یک سو، و نیروهای ویتنام جنوبی و متحدانش به ویژه ایالات متحده آمریکا از سوی دیگر رخ داد، آمریکا شکست سنگینی خورد. امروز جمهوری سوسیالیستی ویتنام به نام ویتنام معروف است. شکست آمریکا در این جنگ به عنوان پیروزی آمریکا در جهان شناخته شد زیرا موجب آگاهی مردم دیگر کشورها نسبت به کمونیسم شد و نهایتاً جنگ سرد طی سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ با جدا شدن کشورهای پساشوروی از این اتحاد که به فروپاشی شوروی شناخته شد پایان یافت.