سقوط فوتبال ايران در همه زمينه ها ادامه دارد و اين بار در رده بندي تيم هاي ملي جهان، فوتبال ايران خود را در يک جايگاهي پايين تر نسبت به گذشته اش مي بيند.
به نوشته اعتماد، ديروز تازه ترين رده بندي ماهانه تيم هاي ملي جهان از سوي فدراسيون جهاني فوتبال (فيفا) اعلام شد و ايران با 11 پله سقوط نسبت به ماه گذشته در رتبه 53 جهان قرار گرفت که اين رتبه بدترين جايگاه ايران در 9 سال اخير رده بندي فيفا به شمار مي رود.
فيفا براساس عملکرد کشورها در بازي هاي ملي اين رده بندي را تنظيم و منتشر مي کند و شکست خانگي ايران مقابل عربستان عامل اصلي اين سقوط فاحش محسوب مي شود.
براساس قوانين، اهميت بازي هاي رسمي از جمله ديدارهاي مقدماتي جام جهاني به مراتب بيشتر از بازي هاي دوستانه است و پيروزي در بازي هاي کم اهميت مقابل کنيا و کويت نتوانست شکست در برابر عربستان را جبران کند و مانع سقوط ايران در رده بندي تيم هاي ملي شود.
ايران در شرايطي در رتبه 53 جهان قرار گرفته که در بين آسيايي ها پس از استراليا، ژاپن و کره جنوبي چهارمين تيم قاره است و بسياري از تيم هاي نه چندان مطرح آفريقايي و امريکايي از جمله گابن و هندوراس را بالاتر از خود مي بيند.
قرار گرفتن در چنين رتبه پاييني يک افت قابل توجه براي فوتبال ايران محسوب مي شود چرا که در دهه اخير ايران همواره در رتبه هاي به مراتب بالاتري حضور داشته و حضور چنداني در رتبه هاي پايين تر از 50 را تجربه نکرده بود.
اوج گيري با مايلي کهن، رکوردشکني با برانکو
رده بندي فيفا از سال 1993 شروع شد. در آن سال ها با توجه به عملکرد ضعيف ايران در بازي هاي آسيايي 1994 و تعطيلي نسبي تيم ملي پس از ناکامي در هيروشيما ايران در آن سال ها معمولاً در رتبه هاي پايين تر از 50 جولان مي داد و حتي به رتبه هاي سه رقمي هم رسيد. بدترين جايگاه ايران در ژوئن 1996 بود که ايران در رتبه 122 جهان قرار گرفت.
از آن به بعد بود که با شکل گيري مجدد تيم ملي و نتايج خوبي که ايران با مربيگري محمد مايلي کهن گرفت، صعود ايران شروع شد. ايران در سال 96 رتبه هاي پايين تر از 100 را رها کرده و پيشروي اش به مکان هاي بالاتر آغاز شد و از اواخر سال 97 خود را به مکان هاي بالاتر از 50 رساند.
اما بهترين دوران ايران در رده بندي فيفا در زمان مربيگري برانکو ايوانکوويچ رقم خورد. ايران در بين سال هاي 2004 تا 2006 معمولاً در بين 25 تيم برتر جهان حضور داشت و آگوست 2005 در بهترين جايگاه خود در تاريخ رده بندي فيفا يعني پانزدهم قرار گرفت.
البته از سال 2006 و پس از تغيير قوانين رده بندي فيفا ايران به يکباره به رتبه چهل و پنجم سقوط کرد. در زمان مربيگري قلعه نويي در تيم ملي، معمولاً ايران در رتبه هايي بين 30 تا 50 نوسان داشت و هرگز از چهل و پنجم پايين تر نيامد و از سي و دوم بالاتر نرفت.
علي دايي هم تيم ملي را در رتبه چهل و يکم تحويل گرفت و در رتبه 53 تحويل داد. دليل اصلي اينکه ايران در سال هاي اخير هرگز نتوانست دوباره در جمع 30 تيم برتر جهان قرار بگيرد اين است که فدراسيون فوتبال کميت را در اولويت قرار مي دهد نه کيفيت را.
پيروزي برابر تيم هاي ضعيف آن هم در ديدارهاي دوستانه نمي تواند چندان ايران را در اين رده بندي بالا بکشد و کسب نتيجه در ديدارهاي مقدماتي جام جهاني و رويارويي با تيم هايي که در رده بندي فيفا در مکان هاي مناسبي قرار دارند، حائز اهميت است.
در شرايطي که بسياري از مقامات سازمان تربيت بدني و فدراسيون فوتبال ايران را يکي از قطب هاي فوتبال جهان معرفي مي کنند و ايران را از جذب دانش روز دنيا بي نياز مي دانند، چگونه مي توانند قرار گرفتن در رده 53 جهان و چهارم آسيا را توجيه کنند، اين نکته هم فراموش نشود که امارات و کره شمالي دو حريف ايران در گروه دوم جهان حتي در جمع 10 تيم برتر آسيا و 100تيم اول جهان هم ديده نمي شوند.
