انقلاب اسلامی ایران که در سال 1357 به منظور ریشه‌کن کردن نظام سلطنتی شاهنشاهی پهلوی با مشارکت همه مردم و احزاب انجام گرفت، نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران به شمار می‌رود. مردم در آن روزها بدون هیچ تکلیف بلکه همراه احساسی توأم با انزجار از حکومت شاهنشاهی و شور برای برقراری حکومتی اسلامی در جامعه به خیابان‌ها می آمدند و شعار می‌دادند.
به گزارش برنا، حرکت‌های مردمی در خیابان‌ها، شاه را دچار بحران کرد و تصمیمات ضد و نقیض بسیاری را گرفت که از جمله آنها، به گلوله بستن مردم و برقراری حکومت نظامی در شهرهای کشور بود. این اقدامات نه تنها جلوی حرکت مردم را نگرفت، بلکه مردم بیشتر از پیش به سخنان امام خمینی (ره) و فرمان هایشان، دل سپردند.
خیابان‌های شهرهای کشور در سال 1357، صحنه رشادت‌ها و فداکاری‌های مردم بود. یکی از خیابان‌هایی که ریشه حرکت‌های مردمی از آن‌جا آغاز شد، خیابان انقلاب تهران بود که بسیاری از صحنه‌ها و تصاویر زیبا در آن شکل گرفت و تصاویر به یاد ماندنی زیادی توسط عکاسان و مردم عادی به جا ماند.
تصاویر صحنه‌های راهپیمایی پر شور مردم در میدان و خیابان آزادی که در بهمن ماه سال 57 به یادگار مانده است
شاه كه به همراه ازهاری-نخست‌وزیر سركوبگر- و چند تن دیگر از فرماندهان ارتش از فراز تهران حضور خیره‌كننده مردم را تماشا می‌كرد، از اطرافیان خود پرسید: پس طرفداران من كجا هستند؟ گفتند:در خانه‌هایشان. این حضور میلیونی و این جواب درواقع تیرخلاصی بر آخرین امیدهای شاه بود و خود او نیز، گرچه بسیار دیر اما در همان لحظه این واقعیت را بر زبان راند و گفت: دیگر جای من اینجا نیست.
این میدان، در سال‌های بعد از انقلاب نیز شاهد بسیاری از راهپیمایی‌ها و حضور مردمی بوده است
ساختمان نیمه کاره‌ای که در روزهای انقلاب مکانی برای حضور مردم و فریادهای آنها شده بود. این ساختمان نبش خیابان شادمان و آزادی قرار دارد
دانشجویان و دانشگاهیان در تحقق انقلاب اسلامی تاثیر ویژه‌ای داشته‌اند و شاید به همین دلیل است که میدان و خیابان انقلاب، صحنه تظاهرات مردمی بسیاری بوده است
تظاهرات دانش‌آموزان و دانشجویان در روز 13 آبان سال 57 در مقابل دانشگاه تهران منجر به خاك و خون كشیده شدن بسیاری از آنها شد.
تظاهرات عاشورای سال 57 بر روی پل چهار راه کالج
محرم سال 1357 برای رژیم شاه یك كابوس وحشتناك بود. مردم در ضمن شعارهای خود خطاب به كسانی كه هنوز در حاشیه خیابان‌ها انقلاب را نظاره می‌كردند، می‌گفتند: «این نهضت حسینی تماشاچی ندارد» و این شعار بر خیل تظاهركنندگان می‌افزود. انقلاب در شب‌های محرم آن سال، حال و هوای معصومانه‌ای داشت.
اين عكس آخري پل كالج نيست پل بعد از ميدان فردوسي هست كه بر روي خيابان سعدي بود و الان حذف شده است كه ظاهرا سن خبرنگار راوي خبر به اون زمان قد نميده