پلیس تهران یکشنبه شب گذشته همزمان به 50 دفتر شرکت هرمی و از جمله گلدکوئیست حمله کرد و ضمن پلمپ این دفاتر، حدود 1000 نفر از فعالان این شرکتها را بازداشت کرد.
به گزارش عصر ایران، در این دفاتر، افراد زیادی که عمدتاً از شهرستانها آمده بودند تا در کوتاه مدت، میلیاردر شوند، زندگی میکردند.
آنها در تهران، تحت آموزشهای ویژه قرار میگرفتند تا به اصطلاح اعتماد به نفسشان بالا برود و خوشبینیشان تقویت شود. اعضای شبکه، موظف بودند کتابهایی که سرشاخهها معرفی میکنند بخوانند، آموزشهای اجباری را طی کنند و مورد آزمون سرشاخهها قرار گیرند.
فریبخوردگان شبکه، برای آن که در خوش بینی مفرط نگه داشته شوند، موظف بودند، همه چیز را با کمال خوش بینی بنویسند.
آنچه در زیر میآید، بخشهایی از نوشتههای این افراد است که در خانههای هرمی شهرک غرب و سعادت آباد به دست آمده است و نشان میدهد که این افراد، در چه عوالمی سیر میکردند و اکنون چیزی جز آرزوهای بر باد رفته ندارند.
چرا اساسی پدر این مراکز را در نمی آورید،
| 
منظورت از چرا اساسی یعنی چی؟! صرف نظر از اینکه انسان نباید ساده لوح باشد، و علاوه بر اینکه برخی بلند پروازی ها در لیست ارزوهایشان به چشم می خورد، اما واقعا در پس تمام اینها تلخی زیادی نهفته است. اگر جوانان از نظر تامین مسکن، امکان برگزاری مراسم ازدواج و ... با دغدغه های کمتری مواجه باشند، در دام این شرکت ها گرفتار نمی شوند. واقعیت تلخی که در لیست آرزوها دیده می شود، قدرت اقتصادی برای برگزاری جشن ازدواج است. آیا مسولان این لیست را می خوانند؟ | امکان ازدواج و کار در خونه هیچ کسی رو نمیزنه. الان افغانی ها هم کار دارن. از روی خط بدشون میشه فهمید خیلی هم سواد ندارن!همیشه باید خدا را در نظر داشت تاریخ بلیط که مربوط به خرداد سال 88 بوده ود بخشی از اوراق دستنویس دی ماه 89 کدام تاریخ درست است که با بازداشت همخوانی داشته باشد؟ خدایا مشکل همه گرفتارهارو حل کن،یه نصیحت هم به همه جوون ها که هیچ راهی بهتر از راه راست نیست . واقعا باید خون گریه کرد. این آرزو های نچندان بزرگ مادی، بیانگر سرخوردگی های اجتماعی و کمبود های جامعه ماست. شرکت های هرمی هم یک پاسخ اشتباه به یک نیاز برحق هستند چه خبره که هر چی میگرن تموم نمیشه | تبلیغات. اول پنجره را بسنم، بعد که یاد تجارب تلخ خودم افتادم دوباره گشودم تا برای جوان تر ها درد ودل کنم. البته من تا حالا در دام چنین شرکتهایی نیفتادم ولی خریت که شاخ و دم ندارد!! شده بود بخاطر مقدار خیلی کمتر از این آرزوهای بزرگ دست به ریسکهای احمقانه ای بزنم که نهایتا عمرم را تلف شده دیدم و آبرویم را رفته دیدم. بدون اینکه بدانم روزی را فقط خدا می دهد و هر چقدر بخواهد و از راههایی که اصلا احتیاجی به این حماقتها ندارد. اما از روزی که قشنگ این موضوع را باور کردم، یکی یکی مشکلاتم حل شد و اکنون به آینده همانقدر امید دارم که در این کلاسها امیدوارشان میکنند. اما نه یک شبه و از هر راهی!! بلکه امیدم به فضل خداست و راضیم به رضای او و سعی می کنم هیچ ریسکی نکنم. حتی اگر در مضیقه باشم. خدا خودش روزی رسان است. 