امروز که به اداره می‌آمدم، بنرهای متنوعی که همه آنها درباره هشتم شوال و روز بقیع بود، توجه‌ام را به خود جلب کرد و ناخودآگاه من را به خاطرات سه ماه پیش برد و تصاویری را برایم زنده کرد که نمی‌دانم آنها را چطور می‌توان توصیف کرد.
سراپا اشتياق بودم از اینکه پس از دو سال ناکامی در قرعه‌کشی سهمیه عمره دانشجویی و دو سال بدشانسی در قرعه‌کشی سهمیه عمره محل کار، خود را در حال زیارت قبور پاک چهار امام معصوم می‌دیدم و می‌توانستم برای خود و دیگران حاجت بطلبم و اندوهگین از اینکه ای کاش این قبور و اداره امور آن در اختیار فرقه ای بی خرد نبود و می‌شد با دل سیر، اهل بیت پیغمبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ را زیارت کرد؛ می‌شد بی پروا و با صدای بلند بر محمد (ص) و آل او صلوات فرستاد؛ می شد آشکارا در مقابل مقام امامان معصوم ایستاد و دعای ویژه ائمه را قرائت کرد؛ می‌شد در هر لحظه‌ای از شبانه روز که دلت هوای بقیع را داشت، به آنجا می‌رفتی و محدودیت زمانی برایت قائل نمی‌شدند؛ می‌شد بانوان نیز به این فیض می‌رسیدند؛ می‌شد حرف‌های یک ریز و مداوم به ظاهر ارشادکنندگان آل گمراه، گوشت را نمی‌آزرد و ...
همه اینها شدنی بود، اگر یوم الهدم (روز ویران کردن) رخ نمی‌داد. در آن روز که هشتم شوال سال 1344 هجری قمری بود، وهابیان به سرکردگی عبدالعزیز بن سعود، پس از اشغال مکه به مدینه آمدند و پس از محاصره شهر و جنگ با مدافعان، مأموران عثمانی را بیرون کردند و به تخریب قبور ائمه بقیع، قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ قبور زنان آن حضرت، قبر ام البنین مادر حضرت اباالفضل العباس ـ علیه السلام ـ قبر عبدالله پدر پیامبر، قبر اسماعیل فرزند امام صادق ـ علیه السلام ـ و بسیاری قبور دیگر پرداختند.
همچنین ضریح فولادی ائمه بقیع را که در اصفهان ساخته شده و روی قبور حضرات معصومین امام حسن، امام سجاد، امام باقر و امام صادق علیهم السلام بود، از جا کندند.
البته این نخستین حمله آنان به مدینه نبود. آنان در سال 1221 هجری نیز به مدینه هجوم برده و پس از یک سال و نیم محاصره، توانسته بودند آن شهر را تصرف کنند و پس از تصرف به غارت اشیای گرانبهای حرم پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و تخریب بخشی از بناهای قبرستان بقیع پرداختند.
هشتم شوال، سالروز واقعه‌ای جانکاه و غم انگیز برای محبان آل رسول (ص) است. اكنون هشتاد و هشت سال از این واقعه دردناک و جنایت بی شرمانه می‌گذرد، اما هنوز این جنایت از یادها نرفته و هر سال که می‌گذرد، به شمار داغداران اين غم افزوده و عمق این فاجعه بیشتر نمایان می‌شود.
در همین روز و به حق همه انبیا و اولیای الهی، امیدواریم روزی فرا رسد که مسلمانان جهان بیدار شوند و با به دست گرفتن اداره امور حرمین شریفین، دست وهابیان کوته فکر را از این اماکن مقدس کوتاه کنند و فرقه منحرف و گمراه وهابیت را که هدفش ایجاد تفرقه و نفاق میان شیعیان و اهل تسنن و مخدوش کردن چهره اسلام است، ناکام گذارند.
به امید آن روز، انشاءالله.
*علیرضا یداللهی، کارشناس ارشد تحقیق در ارتباطات اجتماعی 
