كتايون رياحي، بازيگر سينما در يك اقدام بشر دوستانه به سومالي و كنيا سفر كرده است.
به گزارش ايسنا كتايون رياحي با هدف كمك به مردم سومالي، به شهر «گارسيا» در شصت كيلومتري مرز كنيا و سومالي سفر كرده است. در اين سفر، غوغا بيات، عكاس، نيز وي را همراهي مي‌كند.
رياحي در اين سفر، ضمن اهدا كمك‌هاي شخصي خود و بخشي از كمك هاي موسسه «مهرآفرين پناه عصر» به مردم سومالي، از يك كلاس درس، مكتب‌خانه آموزش قرآن و كمپ نگهداري از قطحي زدگان در شهر گارسيا بازديد مي‌كند. رياحي همچنين علاوه بر اهداء كمك‌هاي نقدي، يك دستگاه تانكر آب را به صورت نمادين نصب و آبگيري كرد.
در ادامه اين گزارش آمده است: رياحي در يادداشتي كوتاه درباره اين سفر نوشت: «روز اول مهرماه 1390 است؛ و من در شصت كيلومتري مرز كنيا و سومالي در شهر گارسيا خياباني ديدم با انبوه آلونك و حجره‌هايي كه از نايلون و پلاستيك ساخته شده است! شهري و جايي كه جاي زندگي نيست و فقط آنهايي كه توان بيشتري دارند و يا مي‌توانند از ورقه‌هاي حلبي و قوطي‌هاي خالي استفاده كنند به نفس‌هاي شمرده و آرام خود رنگ مي‌دهند و زندگي مي‌كنند!
تكان دهنده‌ترين نكته سفرم در اين است كه من كشوري ديدم فقير كه در اوج فقر و نداري، به خنده و نگاهي گرم، ميزباني و مهرباني مي‌كند؛ مردمي در حال اضمحلال، اما خوشرو و اميدوار. پس ما هم مي‌خنديم تا روشناي خنده‌ها، تن نحيف و سوي اين نگاه‌ها را كم‌رنگ و بي‌اثر نكند.
خدايا؛ اميد اين مردم را نااميد مكن، خدايا اين مردم را درياب و عزيز بدار.»
×××
به گزارش ايسنا، همچنين رياحي پس از سومالي به كنيا، يكي ديگر از كشور‌هاي آفريقايي كه با فقر دست و پنجه نرم مي‌كند، سفر كرده است. او در ادامه سفر بشر دوستانه‌اش در يادداشت ديگري درباره كنيا نوشته است: «هم‌اكنون من، كتايون رياحي در كنيا هستم؛ براي كمك به قحطي زدگان سومالي كه بعد از طي روزها، گاه هفته‌ها راهپيمايي، گرسنه و تشنه خود را به كمپ «داداب» مي رسانند، هر چند كه تعدادي هرگز به مقصد نمي‌رسند. (كمپ داداب بزرگترين كمپ پناهندگان است با حداقل امكانات براي بقا).»
وي در ادامه آورده است: «كنيا خود كشور فقيري است و شهر مرزي كوچك داداب كه در فاصله كمي با كمپ داداب قرار دارد جزو فقيرترين شهرهاي كنياست، ولي با اين وجود آنها ميزبان پناهدگان و قحطي زدگان سوماليايي هستند، نكته تكان دهنده همين بود. آب، بزرگترين مشكل صحراي عظيم آفريقاست؛ چيزي كه براي ما قابل درك نيست. يك جرعه آب مي‌تواند زندگي‌اي را نجات دهد. من به شكرانه آبي كه در سرزمين‌مان ايران وجود دارد، تعدادي تانكر آب براي منطقه خريداري كردم كه به كمك سه ايراني فعال كه «چرتي اكتز» را در آنجا فعال كرده‌اند و صليب سرخ توانستم، كمك‌هاي خود و «مهرآفرين» را به دست مردم برسانم.
رياحي در پايان مي‌نويسد: «در يكي ار مكان‌هايي كه به خانه «ماما هاني» معروف است، بيشتر كودكاني كه به هر دليل خانواده خود را از دست داده‌اند به اينجا آورده مي‌شوند. ماما هاني پيرزني است كه با كمك‌هاي مردمي بيش از 300 كودك و نوجوان را كه برخي از آنان معلولند، نگهداري مي‌كند. بخشي از هديه مادران و كودكان «مهرآفرين» در اين خانه اهدا شد. كودكان اينجا، سوماليايي و كنيايي، مسلمان و مسيحي هستند. هر كس به اين خانه درآمد، آبش دهيد، نانش دهيد و از ايمانش نپرسيد.»
به گزارش ايسنا، طبق گزارش برنامه جهاني غذا، خشکسالي زندگي بيش از 11.8 ميليون نفر را در منطقه شاخ آفريقا تحت تاثير قرار داده و مثلثي از قحطي را در محل برخورد مرزهاي اتيوپي، کنيا و سومالي ايجاد کرده است.
سومالي بيش از ساير کشورهاي شاخ آفريقا از خشکسالي که به عنوان بدترين خشکسالي در 60 سال اخير در اين منطقه توصيف مي‌شود، ضربه خورده است.
سازمان ملل متحد هشدار داده است که از هر 10 هزار کودک کمتر از 5 سال، روزانه بيش از سي کودک در مناطق قحطي زده سومالي جان خود را از دست مي‌دهند.
آگوستين ماهيگا، نماينده سازمان ملل در سومالي خطاب به شوراي امنيت اين سازمان در 10 آگوست اعلام کرد: «اين بدين معني است که 10 درصد از کودکان زير 5 سال در هر 11 هفته جان خود را از دست مي‌دهند. اين آمار و ارقام حقيقتا قلب انسان را به درد مي‌آورد.»
دولت سومالي از سال 1991 ميلادي به دنبال سقوط حکومت زياد باره، ديکتاتور سابق اين کشور، فاقد يک دولت متمرکز و کارآمد بوده است.
