قانون جاری ماليات بردرآمد آمريكا از ژانویه 1862 به اجرا درآمد كه به موجب آن ميزان مالياتها برحسب درآمد خانوار تصاعدي شده است.
پیش از چند تغییر تعرفه، خانوارهايي كه زير 600 دلار درآمد داشتند 3 درصد، بالاي 600 دلار 5 در صد، بالاي هزار دلار 7 در صد و ... باید می پرداختند. تعرفه ماليات بر درآمدهاي اتفاقي (باد آورده) و درآمد ناشي از سرمايه گذاري (كپيتال گين) مثلا معاملات مستغلات، سهام، طلا و ارز با درصدی بالاتر تعیین شد که تاکنون تغییر چشمگیر نکرده است و .... قرارشد که هزینه شهرها از محل عوارض دریافتی از اموال شخصی مثلا خانه (بعدا اتومبیل اضافه شد) و ... تامین شود.
در حال حاضر در آمریکا، عوارض (مالیات شهری) یک خانه 170 هزار دلاری (160 میلیون تومانی) در سال کمتر از 1700 دلار نیست و عوارض سالانه اتومبیل برحسب بهای اتومبیل تا 4 درصد است. هزینه های ایالت از مالیات فروش تامین می شود که 4 تا 8 درصد است. به عبارت دیگر، خریدار یک جنس هنگام خرید از فروشگاه، علاوه بر بهای جنس باید همانجا و فی المجلس درصد مالیات ایالت را هم بپردازد. همین مالیات عامل قدرتمندی دولت فدرال و ثروتمندی شهرهای آمریکا شده است.
قانون مالیات، آمریکاییان را مکلّف کرده است که خودشان مراجعه كنند و پيش از نيمه آوريل هر سال مالياتشان را محاسبه و بپردازند و سپس رسيدگي براي درست و نادرست بودن محاسبه آغاز خواهد شد. كسي كه به موقع ماليات خود را نپردازد و يا گزارش دروغ بدهد و حسابسازی و تقلب كند شديدا مجازات خواهد شد. در اين زمينه بنجامين فرانكلين گفته است كه از دو رويداد گريزي نيست؛ يكي مرگ و ديگري پرداخت ماليات. همین شهرت مالیاتی بود که دولت های پیشین ایران (قاجارها و پهلوی) برای حل مسئله هزینه های دولت و شهر از آمریکا مستشار مالیه استخدام می کردند که معروفترینشان مورگان شوستر و دکتر میلسپو بودند.
جامعه شناسان دير زماني است كه به اين نتيجه رسيده اند كه بزرگي يک كشور و تمدن آن نسبت مستقيم با قوانين مالياتي و دقت در جمع آوري آن دارد و تاريخنگاران بر اين باورند كه ميزان ميهندوستي مردم بستگي مستقيم با وسواس ايشان به تاديه ماليات دارد كه ميهن را نيرومند و استوار نگهميدارد. استادان علوم سياسي گويند: مردمي كه ماليات دهند و چرخهاي كشور از اين درآمد بكار افتد با تمام وجود مراقب سوء استفاده گران از اموال عمومی و معاملات دولتی خواهند بود. همين دانشمندان عقيده دارند دولتي كه نتواند و يا نخواهد مالياتها را دقيقا جمع كند از ملت خود هراس دارد .
به نظر اقتصاددانان، دولتهايي كه از فروش ثروتهاي ملي مثلا نفت كه كالايي تمام شدني است پول به دست مي آورند نبايد اين پول را صرف هزينه هاي جاري خود كنند بلكه اين پول بايد در تبديل ثروت ملي بكار رود و صرف سرمايه گذاري هاي اساسي و جایگزین ثروت از دست رفته شود . در كشورهاي اروپايي نظير سوئد و آلمان و همچنین کانادا تعرفه ماليات بردرآمد بيش از آمريكاست.
