پایگاه اطلاع رسانی علی لاریجانی نوشت:
«بصیرت» و «فتنه» از جمله واژگان به شهرت یافته بعد از انتخابات 88 هستند. واژگانی «گرته برداری» شده از فرمایشات رهبرمعظم انقلاب که بیش از توصیه هایی چون «جذب حداکثری و دفع حداقلی» به مستمسکی برای منازعات سیاسی بدل شدند. خلق واژه هایی چون «ساکتین فتنه» و «کاسبین فتنه» دو سال بعد از انتخابات 88، شاهد این مدعاست. برخی که در یک سال اولیه پس از این انتخابات، تعداد محدودی را «خواص بی بصیرت» میخواندند، هر چه به پایان سال 90 نزدیکتر می شویم دامنه مشمولین این واژه را آنقدر گسترش دادند که نهایتا ناگزیر شدند واژه «ساکتین فتنه» را جایگزینش کنند!
آنها که به جای معرفی خود و ارائه عملکردشان، در پس سیاسی کاری های انتخاباتی و دمیدن بر تنور فتنه مخفی شده بودند، نهایتا از سوی منتقدانشان، «کاسبین فتنه» خوانده شدند.
کاسبینی که با نزدیک شدن به انتخابات، از «فتنه» پوستینی ساختند برای پوشش ضعف های خود، تخریب دیگران و ابزاری برای تبلیغات انتخاباتی.
انتخاباتی که دو نامزد معترض به نتایج آن، به جای طی مراحل قانونی این اعتراض به تدریج به مخالفت های ساختار شکنانه ای روی آوردند و نشان دادند که بازی خورده فتنه ای هستند که دشمنان انقلاب طراحی کرده اند.
اگر چه مقام معظم رهبری در نخستین حضورشان در نماز جمعه تهران پس از آن انتخابات -29 خرداد 88- از حضور هر چهار نامزد در این انتخابات و حضور پرشور مردم تشکر کردند و تا ماه ها پس از آن همچنان معترضان را به پیگیری خواسته هایشان از مراجع قانونی دعوت میکردند و بر «جذب حداکثری و دفع حداقلی» تاکید داشتند.
اما معترضان که تحت تاثیر حمایت های ضد انقلاب قرار گرفته بودند، به این مدار مدارا بی توجهی می کردند.
در این میان برخی با ادعای حمایت از ولایت، از مواضع ایشان پیشی گرفته و برای معترضان، احکام شدیدالحنی تا «اعدام» را جایز میدانستند و برخی نیز که از قطار ولایت پذیری خارج شده بودند، بی توجه به نصایح ایشان به ادامه روش خود ادامه می دادند و عملا با افراط گری ، هیجان آفرینی و بحران سازی های خود، حل معقول مسئله را در چهارچوب منافع ملی ناممکن می کردند و به این شکل با فریب گری و فریب خوردگی گروه مقابل، تجارت می کردند.
در این میان بودند چهره هایی که سرعت حرکتشان را با «ولی فقیه» تنظیم کرده بودند و به جای فریاد های بی نتیجه ، دنبال ناکام گذاشتن دشمنان در بهره برداری از یک موضوع داخلی بودند؛ کسانی که فردای انتخابات پیروزی نامزد پیروز را از تریبون علنی به او تبریک گفتند و همگام با رهبری، معترضان را به پیگیری اعتراضشان از کانالهای قانونی توصیه کردند.
کسانی که با تکیه بر توصیه معظم له، اهانت به دیگران ولو به بهانه رفتارهای ساختار شکنانه را جایز ندانسته و به جای «مرده باد» و «زنده باد» به دنبال تاسی از ولایت فقیه و توصیه به رعایت قانون بودند.
کسانی که اقدامات موهون از اهانت به امام(ره) در 16 آذر، سر دادن شعار «نه غزه نه لبنان» در روز قدس، اهانت به ولایت فقیه در مراسم تشییع پیکر آیت الله منتظری و ... را محکوم کرده و همگان را بر حرکت بر مدار قانون و توجه به تاکیدات رهبری توصیه میکردند. همانها که اهانت به ساحت امامت در روز عاشورا را بر نتابیده و زبان به اعتراض گشودند و.....
