عضو کمیسیون فرهنگی مجلس هشتم، اشعار مولانا را دستاویزی برای نجات انسان گرفتار در مسائل مادی توصیف کرد و بر ضرورت اتخاذ تدابیری برای گسترش جهانی دیوان شعرا و کتاب‌های ادبا و حکمای فرهنگ غنی فارسی تاکید کرد.
سید جلال یحیی‌زاده در گفت وگو با خانه ملت با اشاره به هشتم شهریور، سالروز بزرگداشت مولانا در کشور گفت: اشعار مولانا دارای بطن و محتوایی عمیق است که می‌تواند دستاویزی برای نجات انسان گرفتار در مسائل مادی به شمار رود تابتواند او را فارغ از کشمکش‌های روزانه، با بخش دیگری از خودش ارتباط دهد.
نماینده مردم تفت و میبد در مجلس شورای اسلامی با اشاره به سهل و ممتنع بودن اشعار جلال‌الدین رومی اضافه کرد: هر فردی با هر سطحی از درجه و سواد می‌تواند مخاطب اشعار مولانا باشد، زیرا او مطالب عرفانی و عمیق خود را در قالب داستانهایی ساده بیان کرده که پس از تفسیر و شرح،لایه‌هایی دیگر از آنها بر خواننده مکشوف می‌شود.
یحیی زاده با اشاره به شروحی که بر کتاب‌های مولانا از سوی پژوهشگران ایران و مستشرقان نوشته شده است، تصریح کرد: کتاب‌های مولوی، اعم از نثر و نظم، منبعی ارزشمند برای تمام جهان به شمار می‌رود و به همین دلیل است که همچون دیوان اشعار سایر بزرگان مانند حافظ، سعدی، فردوسی و غیره مورد اقبال مستشرقان قرار می‌گیرد.
عضو فراکسیون ورزش مجلس با اشاره به ضرورت اتخاذ تدابیری برای گسترش جهانی دیوان شعرا و کتاب‌های بزرگان فرهنگ غنی فارسی، توضیح داد: برگزاری برنامه‌هایی از سوی رایزنان فرهنگی سفارتخانه‌های ایران در کشورهای دیگر می‌تواند به شناسایی فرهنگ کهن و غنی ایرانی و فارسی در میان مردم دنیا کمک کند، زیرا ما معتقدیم مولانا، میراثی معنوی برای جهانیان است.
عضو فراکسیون روحانیون مجلس با بیان اینکه برخی کشورها سعی در مصادره بزرگان ایرانی به نام خود دارند، غفلت مسئولان فرهنگی کشور در معرفی و شناسایی آنان را موجب این رویکرد دانست و تاکید کرد: بزرگان ایرانی اعم از دانشمندان، شعرا، ادبا و هنرمندان، منشاء خدمات ارزشمندی برای جامعه جهانی بوده‌اند و لذا باید به گونه‌ای رفتار کرد تا دولت‌های دیگر اجازه صدور آنها را به نام خود ندهند.
بر اساس تقویم رسمی کشور، هشتم مهر، روز بزرگداشت جلال الدین محمد ملقب به مولانااز بزرگترین عرفا، شعرا و حکمای عالیقدرفرهنگ ایرانی نامگذاری شده است.
شهرت بی‌مانند مولوی به عنوان چهره‌ای درخشان و برجسته در تاریخ مشاهیر علم و ادب جهان بدان سبب است که وی گذشته از وقوف کامل به علوم و فنون گوناگون، عارفی دل آگاه، شاعری درد آشنا و اندیشه‌وری پویا بود که آدمیان را از طریق بی‌ارزش شمردن پدیده‌های عینی و ذهنی‌این جهان به جستجوی کمال و آرام و قرار فرامی‌خواند.
