خانم «آنگ سان سوچی» را در ایران، بانویی آزادیخواه و سازشناپذیر میخوانند و بسیاری به احترام وی در همین کشور، کلاه از سر برمیدارند و برای وی دست میزنند.
به گزارش «تابناک»، آنگ سان سو چی، از مخالفان حکومت نظامی برمه، در انتخابات عمومی سال ۱۹۹۰، توانست ۵۹ ٪ آرای ملی و ۸۱ ٪ کرسیهای مجلس را از آن خود کند. او که پیش از این انتخابات نیز در بازداشت خانگی بود، مجموعاً پانزده سال از عمر خود را بین ژوئیه سال ۱۹۸۹ تا نوامبر سال ۲۰۱۰ در حصر خانگی به سر برد، تا اینکه سرانجام با اجرای فرمان آزادی مخالفین و برچیده شدن ایستگاههای پلیس در پیرامون خانه وی، دوران حصر خانگی این برنده جایزه صلح نوبل گذشت؛ اکنون وی به مجلس کشور راه یافته و رهبر اوپوزیسیون است.
بنا بر این گزارش، در این باره باید گفت که همه وی را با نام فعالیتهای حقوق و بشریاش در برمه یا میانمار میشناسند؛ اما آنچه باعث شگفتی همگان شده، سکوت سنگین وی در قبال نسلکشیهای اخیر در این کشور است که علیه مسلمانان اعمال میشود؛ نسل کشیهایی که در روزهای اخیر شدت یافته و با حضور پلیس این کشور انجام میشود.
در حالی که خانه مسلمانان آتش زده میشود، با چوب آنان را تا حد مرگ میزنند و در پایان با شمشیر سرشان را میبرند، پلیس حضور دارد و هیچ واکنشی نشان نمیدهد و رهبر صلح طلب میانماری هم سکوت پیشه کرده است!
در بیرون از برمه هم واکنش چندانی صورت نمیگیرد. روشنفکران ایرانی که تا همین چند روز پیش، تصویر آنگ سان سوچی را قاب دیوارهای خود کرده بودند، در این باره سکوت کردهاند.
اما تنها چند روز پیش، ابراهیم یزدی، دبیر کل نهضت آزادی، نامهای به سوچی نوشت و از وی خواست در این باره واکنش نشان دهد. وی از بلاهایی که بر سر مسلمانان این کشور میآید، ابراز نگرانی کرده و نوشته است:
«این نیرو که توسط سیاستمداران بی پروا و بی توجه به حقوق انسانی مردم شکل گرفته است، بدون شک به دمکراسی نوپای برمه صدمه خواهد زد. من از شما درخواست میکنم در مقابل این نیروی خشونتآفرین ایستادگی کنید. مقاومت شما در مقابل این گروه و دفاع از حقوق اقلیتها،جان بیشماری از مسلمانان، بوداییها و دیگر اقلیتها را از مرگ نجات میدهد».
در همین حال دولت ایران و روشنفکران سکوت کردهاند، از جامعه جهانی هم خبری نیست و کشورهای عربی و ترکیه به آزادی سوریه میاندیشند!
هماکنون فیلمی را که بیبیسی از این فاجعه تهیه کرده است، ببینید تا به عمق فاجعه پی ببرید.