خبرگزاری میراث فرهنگی نوشت:
قلع و قمع جمعیت یوزپلنگ های ایران، تنها بازماندگان شکوه یوز آسیایی، از خیلی سال پیش آغاز شده بود با این حال آن چه در روز نهم شهریور 73 اتفاق افتاد، نگاه ها را روی وضع یوز در ایران متمرکز کرد. حالا بعد از نزدیک به بیست سال و تلاش های فعالان طبیعت، گفته می شود که تنها 70 یوزپلنگ در دشت های ایران باقی مانده اند. با گسترش جاده سازی در قلمرو یوزها اما نمی توان چندان امیدوار بود که چند سال بعد، یوز ایرانی نماینده یوزپلنگ آسیایی بماند.
در نهم شهریور سال 1373 یک یوز ماده که به همراه سه توله اش برای خوردن آب به نزدیکی شهر بافق آمده بودند مورد حمله چند فرد غیربومی با چوب و سنگ قرار گرفتند. در این ماجرا دو توله یوز کشته شدند، ماده یوز زخمی فرار کرد و تنها یک توله توسط محیط بانان نجات یافت که با نام ماریتا تا سال 1382 در پارک پردیسان تهران زندگی می کرد.
به گزارش CHN، میان آمارهای سازمان حفاظت محیط زیست، متولی حفاظت از تنوع زیستی در ایران و آمارهای انجمن های حمایت از یوز تناسبی نیست. مسوولان محیط زیست بین 70 تا 120 یوزپلنگ در ایران برآورد می کنند در حالی که مسوولان انجمن حفاظت از یوزپلنگ ایرانی این تعداد را حداکثر 70 یوز تخمین می زنند. این تعداد محدود در زیستگاه های محدودی باقی مانده اند، زیستگاه هایی که بیش از دیگر پهنه ها از انسان، جان سالم به در برده اند.
«مرتضی اسلامی دهکردی»، مدیرعامل «انجمن یوزپلنگ ایرانی» می‌گوید که بعد از اجرای برنامه برآورد جمعیت یوز مشخص شده که نه حداقل بلکه حداکثر 70 یوز در ایران وجود دارد.
بر اساس آن چه جمعیت حفاظت از یوزپلنگ ایرانی اعلام کرده است، عمده زیستگاه یوزپلنگ ایرانی در استان یزد است. به علاوه استان خراستان جنوبی، پارک ملی و منطقه حفاظت‌شده سیاهکوه پناهگاه حیات وحش دره انجیر، منطقه شکار ممنوع آریز، منطقه حفاظت‌شده کوه بافق، منطقه حفاظت‌شده کالمند بهادران، منطقه‌شکار ممنوع بهاباد در استان یزد، پناهگاه حیات وحش دربند راور در استان کرمان، پارک ملی توران، منطقه‌ی حفاظت‌شده خوش ییلاق در استان سمنان، پناهگاه حیات‌وحش میاندشت در استان خراستان شمالی و منطقه درونه در استان خراسان رضوی، پارک ملی کویر در استان سمنان و پناهگاه حیات‌وحش عباس‌آباد نایین در استان اصفهان از دیگر زیستگاه‌های یوزپلنگ در ایران هستند.
جاده ها از روی یوزپلنگ ها می گذرد
گفته می شود که مهم ترین دلیل کاهش جمعیت یوز در ایران، از میان رفتن زیستگاه است، البته حمله سگ های گله به یوزها و کشتن آن ها نیز قابل چشم پوشی نیست هرچند شواهدی مبنی بر حمله یوز به گله گوسفندان دیده نشده است. از میان رفتن زیستگاه یوز در ایران بیش از همه بابت ساخت جاده اتفاق می افتد. اما در حالی که بابت انقراض گونه یوز ایرانی مکررا هشدار داده می شود، باز هم در میان مسوولان جدیت زیادی برای ساخت جاده در زیستگاه آن ها انجام می شود.
کمتر از دو ماه پیش بود که خبرهایی مبنی بر از سر گرفتن دوباره ساخت جاده گزو در منطقه امن بافق، یکی از مهم ترین زیستگاه های یوزپلنگ شنیده شد.
بر اساس آن چه انجمن یوزپلنگ ایرانی در تیرماه سال جاری اعلام کرد، بررسی‌های میدانی حاکی از آن است که با وجود اینکه هنوز تصمیم به انجام روکش آسفالت جاده گزو از سوی مقامات استانی اعلام نشده اما هدف اصلی از ساخت این جاده نه تنها اتصال دهستان سبزدشت به شهرستان بافق بلکه در نهایت احداث بزرگراه بافق – کوهبنان از طریق همین جاده است. حجم عملیات عمرانی، نوع زیرسازی جاده، اصلاح شیب و پیچ‌ها بسیار گسترده‌تر از ساخت یک جاده خاکی برای دسترسی روستایی است و نهایتا این جاده آسفالت می‌شود.
این در حالی است که پیش از این و با مخالفت فعالان محیط زیست به نظر می رسید پروژه ساخت جاده در این منطقه متوقف شده است.
مسوولان انجمن حفاظت از یوزپلنگ ایرانی می گویند که در صورت تکمیل و بهره‌برداری از جاده گزو، این جاده منطقه حفاظت شده کوه بافق به عنوان یکی از بهترین عرصه‌های طبیعی کشور و یکی از مهمترین زیستگاه‌های یوزپلنگ آسیایی و پلنگ ایرانی را به‌طور کامل از بین می‌برد.
شاهد این گفته نیز آن است که نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد دوربین تله‌ای که سال گذشته در نزدیکی همین جاده درحال ساخت از 5 پلنگ و یک یوزپلنگ عکسبرداری کرده بود، همزمان با افزایش حجم عملیات عمرانی در این جاده، از ابتدای سال جاری تاکنون تنها از یک پلنگ جوان عکس گرفته‌است. این بدان معناست که ساخت جاده، تردد پلنگ و یوز در این منطقه را به شدت کاهش داده‌است.
