عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس گفت: آمریکا و غرب قصد داشتند پای شورای امنیت را به کنفرانس ژنو 2 باز کنند تا بتوانند به تروریستهای حاضر در سوریه مشروعیت قانونی دهند.
به گزارش ایسنا؛ احمد بخشایش اردستانی اظهار کرد: حضور ایران در کنفرانس ژنو 2 میتوانست تأثیر زیادی در روند کنفرانس داشته باشد هرچند که در سرنوشت کنفرانس تأثیر زیادی نداشت، اما به هرحال جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک بازیگر منطقهای محسوب میشود که میتوانست در این کنفرانس مواضع به حق خود را مطرح کند.
وی افزود: آمریکا و غرب قصد داشتند پای شورای امنیت را به کنفرانس ژنو 2 باز کنند تا بتوانند به تروریستهای حاضر در سوریه مشروعیت قانونی دهند.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی تصریحکرد: مهمترین هدف آمریکا در کنفرانس ژنو 2 تشکیل یک دولت انتقالی است که به طور حتم اگر ایران در این کنفرانس حضور داشت، زیر بار این طرح آمریکا نمیرفت. سرن.شت سوریه را باید مردم این کشور تعیین کنند.
بخشایش اردستانی ادامه داد: البته هنوز کنفرانس ژنو 2 به پایان نرسیده است و ظاهراً در چند روز گذشته، اکثر کشورهای حاضر در این کنفرانس بر تشکیل یک دولت انتقالی در سوریه به توافق رسیدهاند هرچند که برخی کشورها مانند روسیه و چین با طرح دولت انتقالی مخالف هستند.
نماینده مردم اردستان در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: یکی دیگر از نتایج کنفرانس ژنو 2 این بوده است که طرفین توافق کردهاند که زنان و کودکان بدون هیچ خطری از شهر حمص خارج شوند، البته مردم زمانی میتوانند از حمص خارج شوند که گروههای تروریستی به آتش بس پایبند باشند.
بخشایش اردستانی با بیان اینکه با این شرایط چشم انداز روشنی برای سوریه متصور نیست، گفت: تا زمانی که دولتهای مختلف همچون عربستان و قطر به تروریستها و مخالفان نظام سوریه پول میدهند، تنش ادامه مییابد هر چند که دولت سوریه میتواند شاهراه های انتقال سلاح به داخل سوریه را کنترل کند. خوشبختانه هم اکنون ارتش سوریه دست بالا را در جنگ داخلی دارد و تروریستها کار زیادی نمیتوانند انجام دهند.
وی خاطرنشانکرد: این گروههای تکفیری و تروریستی با خودشان هم مشکل دارند و در چند هفته گذشته در درگیری میان خود تلفات زیادی دادهاند. متأسفانه عربستان از گروه تروریستی دولت اسلامی عراق و شام حمایت و از سویی دیگر قطر از گروه تروریستی النصرت پشتیبانی میکند. تا زمانی که این کمکها ادامه دارد، نمیتوان زیاد به صلح و آتش بس خوشبین بود.