چند روز پیش زمانی که خبر درگذشت محمدرضا لطفی قلب و روحمان را آزرده کرده بود، اتفاق دیگری برای موسیقی افتاد، البته در حوزه نوع دیگری از موسیقی. اما به‌خاطر غربت، خیلی از ما از آن مطلع نشدیم. شاید اگر لطفی هم در آمریکا مانده بود، به همین سرنوشت دچار می‌شد.
به گزارش ایسنا، «عطاالله خرم»، آهنگساز پرکار و آفریننده ملودی‌های نوستالوژیک، به علت بیماری سرطان چند روز پیش از درگذشت «محمدرضا لطفی» چشم از جهان فرو بست؛ اما خبر مرگش مانند همایون خرم فراگیر نشد.
عطاالله خرم، نوازنده ویلن و آهنگساز در سال ۱۳۰۵ در تبریز چشم به جهان گشود. با مهاجرت خانواده به ارومیه، مقداری نواختن سازهای موسیقی را در آنجا فرا گرفت و سپس سوی پایتخت رهسپار شد و نزد «ابوالحسن صبا» موسیقی کلاسیک ایرانی را فراگرفت و نزد «روبن گریگوریان» سازهای مدرن را آموخت.
او نزدیک به ۴۰۰ آهنگ در ایران برای شمار زیادی از هنرمندان ایرانی ساخت و سابقه همکاری با محمدرضا شجریان را نیز داشت. بسیاری از این آثار هنوز هم با گذشت سال‌ها، از رایو و تلویزیون ایران پخش می‌شوند.
بیشتر کارهای او با ویگن دردریان اجرا شدند. آهنگ «شادوماد» با تنظیم عطاالله خرم بر روی ملودی فولکلوریک محلی با کلامی از سیروس آرین‌پور همراه شد و تا امروز بر سر زبان‌هاست.
عطاالله خرم همچنین چندین آهنگ برای ایرج خواجه‌امیری ساخت. آهنگ «لاله و گل» با سروده بهادر یگانه از کارهای مشهور آن‌هاست.
در زمره آثار او از «بارون بارونه»، «لاله و گل»، «مهتاب»، «دو کبوتر»، «کجاوه» و نیز ترانه «پرستو» با صدای منوجهر سخایی می‌توان یاد کرد. خرم مدت‌ها رهبر ارکستر جاز رادیو ایران بود.
وی سال‌های پیش از مرگ را در خراج از کشور زندگی می‌کرد و نیز چند جلد کتاب (گلستان موسیقی و همچنین ردیف‌های موسیقی ایرانی) در زمینه‌ِ تاریخ موسیقی ایران منتشر کرد.
عطاالله خرم سرانجام در سن ۸۷ سالگی بر روی تخت بیمارستان در حالیکه از بیماری سرطان رنج می‌برد، از دنیا رفت.
