همشهری آنلاین نوشت:
روز نکبت در تاریخ جهان فقط یک روز نیست؛ نقطه سیاهی است که هر روز جلوی چشم مردم جهان گسترش پیدا کرده و هر ساعت و هر روز فلسطینی‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
66 سال پیش صدها هزار فلسطینی از سرزمین خودشان بیرون رانده شدند تا در روزی که به فلاکت و فاجعه در جهان مشهور شده رژیم صهیونیستی در کشوری که متعلق به ملتی دیگر است، اعلام موجودیت کند. ۱۵ می‌سال ۱۹۴۸ بیش از ۸۰۰ هزار فلسطینی از شهر و دیار خود آواره شدند.
پس از گذشت 66سال، لکه سیاه رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغال شده فلسطین هر روز گسترده‌تر می‌شود و دیگر سیاهی جای فلسطینی را در نقشه جهان گرفته است. در سالگرد روز نکبت فلسطینی‌هایی که برای حق بازگشت خود به سرزمین‌شان تظاهرات کرده بودند مانند هر سال بار دیگر با گلوله و گاز اشک‌آور نظامیان رژیم صهیونیستی مواجه شدند. حداقل 2فلسطینی دیگر به شهادت رسیدند و ده‌ها نفر زخمی شدند.
گزارش منابع بیمارستانی نشان می‌دهد که هر دو جوان فلسطینی با اصابت مستقیم گلوله نظامیان اسرائیل به شهادت رسیده‌اند و ده‌ها معترض دیگر هم توسط نیروهای امنیتی این رژیم بازداشت شدند. در کرانه باختری صدها فلسطینی با برگزاری تظاهراتی به سمت زندان عوفر دست به راهپیمایی زدند و تظاهرات مشابهی نیز در شهر الخلیل برگزار شد که 13زخمی برجای گذاشت. در غزه هم مانند مناطق دیگر سرزمین‌های اشغالی پرچم‌های سیاه برافراشته شد و مردم کلید نماد روز نکبت را به‌دست گرفتند؛ کلیدی که هنوز با‌گذشت 66سال نشانه امید آنها برای بازگشت به خانه اجدادی‌شان است.
خانه‌ای از خشت و گلشهروندان فلسطینی کرانه باختری به ساخت خانه‌هایی خشتی روی‌آورده‌اند. این کار 2 دلیل دارد: اول اینکه رژیم صهیونیستی هر چند وقت یک‌بار این خانه‌ها را با بولدوزر ویران می‌کند و فلسطینیان مجبورند که دوباره آن را از نو بسازند. دلیل دیگر هم فقر فلسطینیان و عدم توان ساخت و خرید خانه‌های سیمانی است. صهیونیست‌ها از واردات سیمان به کرانه باختری و غزه جلوگیری می‌کنند و همین محدودیت باعث افزایش قیمت سیمان و دیگر مصالح ساختمانی شده‌است. ساخت هرکدام از این خانه‌ها بین 3 تا 10هزار دلار هزینه دارد.
