آیت‌الله جوادی‌آملی گفت: اگر حوزه نتواند جا پای انبیاء بگذارد موفق نشده است، چراکه رسالت ما همان رسالت پیامبران است و باید از برخی مسائل که ممکن است جلوی روحانیت صف آرایی شود خودداری کنیم.
به گزارش ایسنا منطقه قم، این مرجع تقلید در شانزدهمین اجلاسیه اساتید سطح عالی و خارج حوزه علمیه قم در مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) افزود: میان ما که در حوزه دین هستیم با جهان شرق و غرب مشترکاتی همچون تشویق به تعلیم و تربیت وجود دارد و این جزو اصول مشترک همه ملت‌ها است چنان که می‌دانیم ارزش علم به معلوم است و ارزش عالم به علم و سرانجام معلوم است که به علم شرف می‌بخشد و عالم را گرامی می‌کند ولی باید دید معلوم چیست.
وی با بیان جایگاه مرگ و زندگی در فرهنگ دینی افزود: در فرهنگ دینی دو مرگ و دو زندگی داریم که مرگ طبیعی که انسان فاتح است و در آن ما مرگ را می‌میرانیم.
جوادی‌آملی خاطرنشان کرد: اگر می‌خواهید فراتاریخی باشید که حوادث به شما آسیبی نرساند باید به علم دست یابید که این علم را تنها در حوزه‌های علمیه می‌توانیم به دست آوریم چرا که این علم موجب می‌شود انسان پس از مرگ طبیعی باز هم زنده بماند.
وی عالمان راستین را بقیة‌الله خواند و گفت: باید از خود پرسید فرهنگ باقی ماندن قرآن در چیست که در این میان باید بدانیم طبق آیات قرآن کریم آنچه زمینی باشد رفتنی است و آن چه که حق و با ساختار نظام هماهنگ است باقی می‌ماند.
این مرجع تقلید در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: ما مادامی می‌توانیم در دل‌های مردم جا داشته باشیم که نظام ارباب و رعیتی از میان مان برود چرا که قرآن کریم می‌گوید ما به هیچ ولی و امام و پیامبری وحی نکردیم که نظام ارباب و رعیتی را ترویج کند.
وی اظهار کرد: عالم باید ربانی تربیت شود زیرا غیر ربانی و نظام ارباب و رعیتی این است که عالم بگوید نظر من فلان است و همه باید بپذیرید از طرفی هیچ کس نباید خود را ارزان بفروشد، زیرا خداوند اگر به کسی استعدادی داده در روز قیامت از او سوال می‌کند که این ظرفیت به تو داده شد پس باید استعدادها را به فعلیت رساند.
جوادی‌آملی افزود: پرچم یا زهرا (س) و یا حسین(ع) این ظرفیت را دارند که ایران و پرچم سه رنگ را حفظ کنند آن گونه که در زمان دفاع مقدس ملاحظه کردیم که علم‌های یا زهرا و یا ابوالفضل و یا حسین مملکت را نجات دادند.
وی در مورد اقتصاد مقاومتی یادآور شد: اگر کیف و جیب ملتی خالی باشد هرگز اهل مقاومت نخواهد بود در حقیقت فقیر کسی است که ستون فقراتش شکسته باشد و ملتی که چنین باشد اهل مقاومت نیست، هرچند وقتی جیبش خالی باشد چاپلوس می‌شود و زبانش به تملق‌گویی باز است.
