نشریه فایننشال‌تایمز در گزارشی مدعی شد که ایران طرحی را درباره سوریه مد نظر دارد که از طریق آن بتواند حمایت عربستان و غرب را جلب کند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، نشریه انگلیسی فایننشال تایمز در گزارش خود در این زمینه به قلم ابراهیم حمیدی آورده است: دیپلماسی ایران درباره سوریه یادآور نقشی است که دمشق در لبنان پس از جنگ داخلی این کشور ایفا کرد.
بر اساس این گزارش، این روزنامه در ادامه گزارش خود می‌نویسد: انتخابات سوریه که هفته گذشته با پیروزی بشار اسد و قطعی شدن حضور وی به عنوان رئیس‌جمهور این کشور برای سومین دوره همراه بود، از سوی مخالفان و بسیاری از کشورهای غربی مورد پذیرش قرار نگرفت و این کشورها انتخابات را ساختگی خواندند. در عین حال ایران که متحد اصلی سوریه محسوب می‌شود، این مسئله را به عنوان یک پیروزی برای خود بزرگ می‌کند.
در بخش دیگری از این مقاله آمده است: این انتخابات چندین ماه پس از آن برگزار شد که اسد در سوریه موقعیت خود را تثبیت کرد. ماه گذشته بود که شورشیان از حمص در مرکز سوریه عقب‌نشینی کردند و کنترل شهر را در اختیار نیروهای دولتی قرار دادند. عقب‌نشینی آنان که با میانجیگری ایران همراه بود، با استعفای الاخضر الابراهیمی، نماینده سازمان ملل در سوریه از سمتش در پی شکست نشست ژنو همزمان شد و این در حالی بود که وی تلاش بسیاری برای ایجاد زمینه مشترک میان دولت سوریه و مخالفان این کشور انجام داده بود.
حمیدی در ادامه مقاله خود به اظهارات نماینده سابق سازمان ملل در سوریه اشاره کرده و مدعی است: ابراهیمی به شورای امنیت سازمان ملل پیشنهاد ایران برای اتخاذ یک راه‌حل سیاسی در سوریه را ارائه کرده است، طرحی که بر اساس آن آتش‌بس برقرار شود و یک کابینه وحدت ملی با اعطای مجوز به گروه‌های سیاسی در سوریه برای شرکت در این کابینه داده شود، اما مخالفان در تبعید باید خارج از این کابینه باشند. قانون اساسی سوریه با در نظر گرفتن کاهش قدرت و اختیارات رئیس‌جمهور، بازنگری شود.
فایننشال تایمز در ادامه گزارش خود ادعا می‌کند: دیپلماسی ایران درباره سوریه یادآور نقشی است که سوریه در جنگ داخلی 15 ساله در لبنان در سال 1990 ایفا کرد. جمهوری اسلامی خواهان جلب نظر غرب و عربستان با یک معامله بزرگ درباره سوریه است. این اقدام مستلزم درک شرایط میان ایران و عربستان درباره سوریه مشابه همان چیزی است که اواخر دوران ریاست جمهوری حافظ اسد میان عربستان و سوریه درباره لبنان در دهه 1990 ایجاد شد.
همانند لبنان، این راه‌حل بر اساس تغییر قدرت میان اقلیت علویان و اکثریت سنی‌ها خواهد بود. اسد به عنوان رئیس‌جمهور باقی خواهد ماند، اما کشور توسط یک نخست‌وزیر سنی مذهب قدرتمند اداره خواهد شد که به احتمال زیاد از میان مخالفان داخلی است، و قدرت اجرایی را در دست خواهد داشت که تا پیش از این و از سال 1970 در اختیار رئیس‌جمهور بوده است. رئیس پارلمان نیز یک کرد خواهد بود و مسیحیان و دروزی‌ها نیز در حکومت نقش خواهند داشت.
