پس از آنکه اکتبر 2012 تندباد سندی ساحل نیویورک و نیوجرسی را ویران کرد و برق منطقه پایینی منهتن را به مدت یک هفته قطع کرد، سازمان مسکن و شهرسازی برنامه‌ای را در نظر گرفت تا تضمین کند این بلا دوباره اتفاق نمی‌افتد. اما آنها نمی‌دانستند دقیقا این کار را چطور انجام دهند، بنابراین مسابقه‌ای را برای بازسازی دوباره براساس طراحی افتتاح کرده است.
به نوشته فرهیختگان، طراحان و معماران ایده‌های مختلفی را ارائه کردند که هدف همه آنها مبارزه با موج‌ها بود. امید این مسابقه آن بود که ساحلی مقاوم در برابر سیل‌ها خلق کند. براساس سدهای معمول، نقشه شامل یک مانع شیبدار است که در چشم‌انداز ساحل ساخته می‌شود.
بارک اینگل از شرکت معماری بیگ (در نیویورک و کپنهاگن) یکی از شش برنده این مسابقه اعلام شده است. این طرح Big U نام دارد و برنده بودجه 335 میلیون دلاری شده است تا دیواری برای منهتن در برابر موج بعدی بسازد. برندگان دیگر روی محله‌های برونکس، استاتن آیلند، لانگ آیلند و نیوجرسی تمرکز کرده‌اند.
Big U هشت مایل از ساحل منهتن را به خود اختصاص می‌دهد و جنوب خیابان پنجاه و هفتم را دربرمی‌گیرد، سپس از خیابان 42 شرقی محافظت می‌کند. این محیط فضایی از منهتن را محافظت می‌کند که دچار خاموشی شده بود. بخش زیادی از حمایتی که Big U فراهم می‌کند مربوط به جای بلند و برآمدگی است. اما برخلاف سدهای استاندارد معمول که در حقیقت آب را گرفتار می‌کنند، این طرح طبیعی‌تر است و مانع شیبدار شدن چشم‌انداز می‌شود.
منطقه جنگی نیستاینگلس می‌گوید: سعی داریم این طرح را به شیوه‌ای انجام دهیم که با تمام بخش‌های همسایه Big U همخوان باشد. به این ترتیب هیچ گاه یک منطقه جنگی یا یک زیربنای مقاومتی تلقی نخواهد شد. در عوض هنگامی‌که در آینده به آنجا می‌روید، شاهد امکانات رفاهی‌ای خواهید بود که با محله همخوانی دارد. چشم‌اندازهای موج‌دار، مبلمان خیابانی، پاویون‌ها و... همه بخشی از برنامه‌های محیطی و اجتماعی هستند.
اینگلس می‌گوید برای شناخت نیازهای محله با کسب‌وکارها و ساکنان سراسر منطقه صحبت کردیم (این فهرست تقریبا بی‌انتهاست). آنها با سازمان‌های مختلفی دیدار کردند( گروه LES، باتری کانسروانسی و... ) تا مشخص شود برنامه‌شان چگونه به سود سهامداران خواهد بود. در نتیجه هنگام اتمام طرح، هیچ بخشی از سد مشابه و یکسان نخواهد بود.
به گزارش پارک ایست ریور در حال حاضر اگر از بزرگراه FDR Drive گذر کنیم، مسیری برای پیاده‌روی و دوچرخه سواری وجود دارد و به‌طور پراکنده زمین‌های فوتبال و بیس‌بال نیز ساخته شده‌اند که در چشم‌انداز ایست ریور هستند. این یک زمین مسطح است و برای گذر از آن باید از یک پل کوچک مخصوص پیاده‌روی، روی بزرگراه استفاده کرد. اینگلس پیشنهاد می‌کند در بالای پل پیاده‌روی ساخته می‌شود و شیب آن به سمت آب است. او می‌گوید: به جای راه‌پله یا منطقه شیبدار مردم به بالاترین نقطه تپه‌های غیر هم‌سطحی می‌رسند که به‌طور نامحسوس آنها را به سمت آب هدایت می‌کند.
این یک چشم‌انداز سه‌بعدی است مانند سنترال پارک که مناظر مختلفی پیش‌روی شما قرار می‌دهد. پیشنهاد انگلس بخشی از یک تغییر بزرگ‌تر در تفکر است. از لحاظ تاریخی راه‌های مختلفی وجود دارد که طراحان شهری برای آمادگی شهرها در مقابل تندباد ارائه می‌کنند. انگلس و گروهش در حقیقت تمام آنها را در بخش خارجی این پروژه گردهم آورده‌اند. به‌عنوان مثال بعد از توفان کاترینا مقامات شهری 133 مایل خاکریز، دیوار و دروازه‌های سیل در سراسر نیواورلئان ساختند. در برخی مناطق ارتفاع موانع به 54 فوت می‌رسید.
* عنوان برگرفته از فیلمی به همین نام است.
