آمارهای هشدار دهنده درباره کم‌تحرکی ایرانیان

آمارهایی که طی یک دهه اخیر از وضعیت تحرک ایرانیان اخذ‌شده نشان‌دهنده این است که حدود ۶۰درصد مردم کشورمان از کم‌تحرکی و بی‌تحرکی رنج می‌برند.

به گزارش فرهیختگان، نتیجه این بی‌تحرکی نیز آمار نگران‌کننده بروز سکته قلبی در کشور است. براساس آخرین آمارها در هر روز ۳۰۰ نفر و در مدت یک‌سال ۱۰۹ هزار نفر در ایران بر اثر بیماری‌های قلبی جان خود را از دست می‌دهند که متاسفانه با میزان تلفات در جنگی چند ساله برابری می‌کند. اما این تمامی واقعیت نیست؛ چراکه آمار کم‌تحرکی در دانش‌آموزان 60درصد است و آمار کم‌تحرکی در جامعه به‌دلیل وجود قشر سالمند که طبعا تحرک کمتری نسبت به قشر نوجوان دارند بالاتر است.

رژیم غذایی نامناسب، فشار خون بالا، چاقی، تحرک فیزیکی ناکافی و سیگار پنج عامل خطر بیماری‌های غیرواگیر هستند که مرگ‌های زودرس (زیر 70 سال) ناشی از سکته‌های قلبی، مغزی، سرطان، دیابت، بیماری‌های تنفسی و سایر بیماری‌ها را سبب می‌شوند. تحرک فیزیکی چهارمین عامل خطر بیماری‌های غیرواگیر و البته تنها ریسک فاکتوری است که روی سه عامل قبل از خود تاثیر دارد؛ چراکه تحرک فیزیکی بر اشتهای افراد و تنظیم فشارخون نقش دارد و همچنین به دلیل سوزاندن چربی‌ها می‌تواند وزن را کنترل کند.

بارها کارشناسان امر این نکته را متذکر شده‌اند که حرکات منظم بدنی علاوه‌بر سلامت جسم در سلامت روحی و روانی و اجتماعی افراد نیز تاثیر بسزایی دارد؛ به‌طوری که با هر بار فعالیت جمعی یا حتی فردی ورزشی جمله «حال خوب با ورزش» را به عینه درک می‌کنیم اما متاسفانه تعداد روزها و البته تعداد افرادی که فواید و مزایای ورزش در خاطرشان نمی‌ماند، زیاد است و اسفبارتر آنکه در این میان هستند افرادی که یک لحظه حال خوب و یک عمر خمودی و خماری با «مواد مخدر» و «الکل» را به تجربه «حال خوب با ورزش» و یک عمر سرزندگی و سلامتی ترجیح می‌دهند.

در هر حال به گفته دکتر بهزاد دماری، مشاور معاون بهداشت و رئیس واحد بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت مطالعه انجام شده در سال 1390 نشان داد که 40 درصد جمعیت 15 تا 64 ساله کشور تحرک بدنی کافی ندارند؛ به عبارت دیگر حدود 22 میلیون ایرانی بی‌تحرکند. بنا بر اعلام رئیس واحد بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت، مرگ سالانه سه میلیون و 200 هزار نفر در دنیا را به تحرک فیزیکی ناکافی منتسب می‌دانند و از میان کشورهای مناطق مختلف بدترین وضعیت تحرک فیزیکی به ترتیب مربوط به کشورهای آمریکای شمالی، منطقه مدیترانه شرقی و پس از آن کشورهای اروپایی و... است.

وضعیت تحرک ما وخیم است

وی وضعیت تحرک فیزیکی در ایران را وخیم می‌خواند و می‌گوید: از هر سه مرد ایرانی یک نفر و از هر دو زن ایرانی یک نفر پایین‌تر از حد لازم تحرک دارند و به عبارتی می‌توان گفت که نیمی از زنان کشور کم‌تحرک یا بی‌تحرکند. مشاور معاون بهداشت وزیر بهداشت همچنین در توضیح فعالیت فیزیکی مناسب برای گروه‌های سنی مختلف می‌گوید: در سنین پنج تا 17 سال روزانه حداقل 60 دقیقه فعالیت متوسط تا شدید توصیه می‌شود که البته فعالیت بیشتر از 60 دقیقه بی‌تردید اثرات بیشتری خواهد داشت. سنین 18 تا 64 سال نیز باید حداقل هفته‌ای 150 دقیقه فعالیت هوازی متوسط یا 75 دقیقه فعالیت شدید هوازی داشته باشند؛ به عبارت دیگر روزانه حدود 30 دقیقه فعالیت هوازی شامل پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری، کوهنوردی و... یا روزانه 15 دقیقه فعالیت ورزشی شدید.

وی می‌افزاید: در سنین بالای 65 سال نیز توصیه‌هایمان مانند 18 تا 64 سال است اما سالمندان و کهنسالانی که امکان حرکت کمتری دارند باید مراقب مقوله «سقوط» باشند؛ چراکه شکستگی استخوان ران به دلیل پوکی استخوان و ایجاد آمبولی یکی از علل شایع آسیب و حتی مرگ در دوران سالمندی است. بنابراین تحرک فیزیکی در این افراد باید با نظر پزشک و همچنین آموزش تعادل همراه باشد.

دکتر دماری بر لزوم جدی گرفتن ساعات ورزش در مدارس تاکید می‌کند و می‌گوید: در برنامه ورزشی مدارس مشکلات زیادی وجود دارد. لازم است ساعات ورزش در مدارس به‌طور کامل پوشش داده شده و در تمام مدارس و تمام مقاطع اجباری باشد. به این منظور لازم است استاندارد مربوط به فعالیت فیزیکی و ساعت ورزش مدارس تغییر کند و مربیان ورزشی استانداردهای مربوط به تحرک فیزیکی را اجرا کنند. دکتر دماری همچنین ادغام تحرک فیزیکی در نظام مراقبت‌های اولیه سلامت را امری ضروری می‌داند و می‌گوید: این اقدام در دست انجام است. به این ترتیب هنگام مراجعه فرد به مراکز بهداشتی- درمانی، افراد چاق، فشار خون و آن دسته از افرادی که ریسک بالای سکته‌های قلبی دارند، مشاوره‌های رژیم غذایی دریافت کرده و «نسخه تحرک فیزیکی» ویژه خود را دریافت می‌کنند. این نسخه طبیعتا از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

تحرک فیزیکی اولویت‌ خانوارها شود

وی بر لزوم فرهنگ‌سازی جهت ارزش شمردن فعالیت فیزیکی و ورزش تاکید می‌کند و می‌افزاید: لازم است کمپین‌های رسانه‌ای جهت افزایش آگاهی عموم در زمینه تاثیرات تحرک فیزیکی تشکیل و این موضوع به صورت مستمر تبلیغ شود؛ همان‌طور که اکنون بستن کمربند ایمنی هنگام رانندگی به یک هنجار تبدیل شده است، تحرک فیزیکی هم باید در سبد اولویت‌های خانواده گنجانده شود. لازم است به ورزش‌های همگانی بهای بیشتری داده شود.

جهت توسعه تحرک فیزیکی در کشور باید از ظرفیت سازمان‌ها و نهادهای مختلف از جمله وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، تعاون، کار و رفاه اجتماعی، ورزش و جوانان، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، مسکن و شهرسازی، رسانه‌ها و... استفاده شود؛ چراکه در سطح جهانی نیز کشورها متعهد شده‌اند تا سال 2025 به میزان 10 درصد از کم‌تحرکی‌ جمعیت‌شان بکاهند.

دماری همچنین از تدوین آیین‌نامه اجرایی «افزایش تحرک فیزیکی» جهت توسعه فعالیت بدنی در کشور خبر می‌دهد و ادامه می‌دهد: در این آیین‌نامه وظایف و تکالیف نهادها و وزارتخانه‌های مختلف مشخص شده است. به‌عنوان مثال وزارت جهاد کشاورزی، باید زمین‌های غیرقابل کشت را جهت ایجاد مکان‌های مناسب فعالیت فیزیکی مانند پیست‌های دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی و سایر تفریحات سالم در اختیار دستگاه‌ها و سازمان‌ها قرار دهد. وزارت نیرو نیز باید پیام‌های سلامت را درخصوص ضرورت انجام فعالیت‌های بدنی روی فیش‌های برق، گاز، آب و تلفن درج کند. پیامک‌های ارسالی وزارت ارتباطات و فناوری به مردم نیز باید حاوی اثرات تحرک فیزیکی بر سلامت باشد.

وی در این باره ادامه می‌دهد: وزارت صنایع نیز باید تسهیلات لازم جهت تولید انبوه و ارزان قیمت وسایل ورزشی عمومی ویژه بانوان و آقایان را فراهم کند. شهرداری‌ها نیز باید برای برقراری عدالت در هر منطقه شهری، مسیرهایی را برای پیاده‌روی مردم ایجاد کنند. این مسیرهای پیاده‌روی باید شرایط استانداردی داشته باشند؛ خط کشی باشند و امن باشند. این مسیرها باید حدود سه کیلومتر طول داشته باشند؛ چراکه سه کیلومتر معادل نیم ساعت پیاده‌روی است. به این ترتیب به‌تدریج باید مسیرهای ماشین‌رو کوچک‌ شده و مسیرهای دوچرخه‌سواری و حرکت عمومی برای مردم فراهم شود.

دکتر دماری می‌افزاید: وزارت آموزش و پرورش نیز باید ورزش صبحگاهی را در مدارس اجباری کند. مدارس غیرانتفاعی یا مدارسی که از فضای مناسب جهت فعالیت بدنی دانش‌آموزان برخوردار نیستند، نباید پروانه فعالیت بگیرند و در صورت ارائه پروانه نیز آن مدرسه باید تضمین کند که فعالیت فیزیکی مناسبی را در باشگاه‌های نزدیک مدرسه برای دانش‌آموزان فراهم کند. عمدتا باید فضای مناسب برای فعالیت بدنی در فضای مدرسه فراهم شود.

رئیس واحد بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت در پایان صحبت‌هایش تاکید می‌کند که پس از تصویب آیین‌نامه اجرایی «برنامه ملی کاهش کم‌تحرکی»، اجرای موارد مذکور با جدیت پیگیری می‌شود تا به این ترتیب گامی مهم در کنترل و کاهش بیماری‌های غیرواگیر و مرگ‌های منتسب به تحرک ناکافی برداشته شود. البته این کار نیازمند صبر، حوصله و زمان است و کاری یک‌شبه نیست؛ چراکه فرهنگ عمومی جامعه باید تغییر کرده و حساسیت کافی ایجاد شود. در این مورد نقش رسانه‌ها در پیگیری و تکرار اهمیت موضوع حیاتی و موثر است و اساسا امروز از رسانه به‌عنوان «حمایت‌طلب بزرگ» یاد می‌شود.