عليرضا رضاخواه در سرمقاله خراسان نوشت:
دوست دارد سفر کند"هرکجا بشود، در هر زماني و با هر وسيله اي ". علاقه مند به مطالعه است و سپري کردن اوقاتش با خانواده را دوست دارد. اينها جملاتي است که مي شود در Blogmog، وبلاگ قديمي مسئول سياست خارجي جديد اروپا خواند. انگليسي و فرانسه را به خوبي حرف مي زند، اسپانيايي را هم کم و بيش بلد است و اين يعني مشکلي براي حرف زدن با اروپا ندارد. مادر کاترينا 9 ساله و مارتا 4 ساله قرار است جايگزين خانم اشتون، معروف به بارونس خندان شود. با اين حال فدريکا موگريني به اندازه اشتون نمي خندد. شايد خودش هم هنوز باورش نمي شود. در خواب هم نمي ديد که روزي سکان سياست خارجي اتحاديه اروپا را به او بدهند. تا همين فوريه گذشته کسي در اروپا فدريکا موگريني را نمي شناخت. انتخابش به عنوان جانشين اما بونينو در خود ايتاليا هم جنجالي بود. اما ماتئو رنزي نخست وزير جوان محکم پشت سر وزير خارجه 41 ساله اش ايستاد.
او17 سال از کاترين اشتون کوچک تر است. کارنامه فعاليت هايش در دهه 90 از او يک چهره انقلابي و راديکال چپ ترسيم مي کند. يک فعال ضد جنگ که پاي ثابت بيشتر تجمعات ضد نژاد پرستي و تبعيض جنسيتي بود. مدتي را در يک مرکز تلفن به کار مشغول بود تا اين که تصميم گرفت درسش را ادامه بدهد. به دانشگاه لاساپلنزاي رم رفت و «رابطه بين دين و سياست در اسلام» را به عنوان موضوع پايان نامه انتخاب کرد. موضوعي که باعث شده او را از همتاي پيشين اش متمايز کند. در سال 2008 به پارلمان ايتاليا راه يافت و در نشست هاي ناتو به عنوان نماينده ايتاليا حضور داشت.
در سال 2012 تصويري از موگريني در کنار ياسر عرفات رهبر فقيد فلسطين منتشر شد. اقدامي که باعث شد سياستمدار جوان ايتاليايي در عرصه سياسي به سمت مرکز حرکت کند. علاوه بر اين، قبل از اينکه خانم موگريني روي صندلي شماره يک خيابان پيزاله دلا فارنسينا (Piazzale della Farnesina) بنشيند، روي پرونده هايي مربوط به عراق، افغانستان و به طور کلي در مورد روند صلح در خاورميانه کار کرده است. با اين حال رونمايي از نام موگريني يک سورپرايز رسانه اي محسوب مي شود. ماه ميلادي گذشته اعضاي اتحاديه اروپا نتوانستند بر سر انتخاب خانم موگريني به عنوان جانشين خانم اشتون به توافق برسند. اما اولاند از توافق رهبران چپ اروپا بر سر موگريني خبر داده بود. مخالفان انتصاب او مي گويند که اين سياستمدار ايتاليايي کم تجربه است و مانند خيلي از چپ هاي اروپا هنوز هم دل در گرو روسيه دارد.
دلبستگي که در اوضاع بحراني امروز اروپا و درگيري هاي اوکراين کم جرمي نيست. با اين حال موگريني در مورد اوکراين، تلاش کرده که نشان دهد موضع اش خيلي هم از سرخط سياست هاي آمريکا و اتحاديه اروپا دور نيست. وي اذعان دارد که اگرچه روابط اتحاديه اروپا و اوکراين بسيار محکم است اما برخي مسائل پيش آمده به نحوي است که ما را به اين نتيجه مي رساند که زمان واکنش در مقابل بحران اوکراين و همچنين بحران هاي ديگري که اروپا با آن مواجه شده است، کمي دير شده باشد.
وي در اين باره مي گويد: «اگر نمي خواهيم که با يک جنگ هسته اي مواجه شويم بايد راه حل مذاکره با روسيه بر سر بحران اوکراين را انتخاب کنيم. ايتاليا به مانند آلمان طرفدار راه حلي است که همه طرف هاي درگير از آن منتفع شوند. راه حل هاي نظامي که کشورهايي مانند فرانسه و لهستان آن را توصيه مي کنند، نه تنها مشکل را حل نمي کند بلکه ابعاد مشکل را افزايش مي دهد.» وي همچنين در مورد راه حل تحريم روسيه تأکيد مي کند: «روسيه نيز راه حل مذاکره را قبول دارد به نظر من بايد به دنبال راهي مبتني بر مذاکره باشيم، تحريم به عنوان تنها راه حل، فقط يک گام به عقب است.»
در رابطه با پرونده هسته اي ايران و رويکرد احتمالي اتحاديه اروپا نيز بايستي گفت هرچند قرار است خانم اشتون به عنوان هماهنگ کننده تا انتهاي مذاکرات هسته اي ، ۱ + ۵ را همراهي کند، اما قطعا اين جابجايي بي تاثير نخواهد بود. واقعيت اين است که بر خلاف تصور مرسوم در ايران، آن چه در غرب به افراد هويت و انگيزه مي دهد جايگاه حقوقي ايشان است. از همين رو است که جان کري وزير خارجه آمريکا با جان کري سناتور بسيار متفاوت است. چاک هيگل وزير دفاع و چاک هيگل سناتور نيز همين طور، لذا قطعا اشتون در موقعيت حقوقي مسئول سياست خارجي با اشتون در موقعيت جديد متفاوت ظاهر خواهد شد. هرچند مسئول سياست خارجي اروپا در ترسيم سياست هاي اين اروپا نقشي جدي ندارد و بيشتر شان اجرايي دارد، با اين حال بايستي منتظر ماند و تاثير حضور موگريني در سکانداري سياست خارجي اروپا را ديد.
