با وجود آنکه نوزده روز تا جشنواره فیلم فجر مانده، تقریباً ترکیب اصلی این رویداد مشخص شده تا بتوان به ارزیابی درباره نظم نمایش تازه‌ترین فیلم‌های سینمای ایران در کاخ جشنواره پرداخت و پیش‌بینی ده روز نفس‌گیر را در مهم‌ترین رویداد فرهنگی کشور داشت.
به گزارش «تابناک»، رونمایی از ترکیب فیلم‌های سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، بر خلاف سال‌های گذشته به سرعت پیش رفت و اکنون تقریباً ترکیب فیلم‌های حاضر در این رویداد مشخص شده؛ هرچند همچنان شنیده‌هایی مبنی بر تلاش برخی تهیه کنندگان برای قرار دادن آثارشان در بخش‌های اصلی جشنواره منتشر می‌شود که با توجه به تجربیات دوره‌های پیشین، این شنیده‌ها توسط رسانه‌ها جدی گرفته شده است!
البته محمد حیدری، دبیر جشنواره سی و چهارم تا اینجا نشان داده قصد ندارد در مقابل چهره‌های بانفوذ انعطاف عمل نشان دهد و پس از پایان کار، در را برای ورود برخی آثار این دوره از جشنواره، نیمه باز نگذاشته، ولی به هر حال در سینمای ایران اشخاص هستند که می‌توانند از هر در بسته‌ای عبور کنند و پیش از این نیز نشان داده‌اند «خواستن توانستن است»!
از این موضوع گذشته، با اینکه در سال‌های گذشته کوشیده شد تا ترکیب فیلم‌های جشنواره محدود و استانداردهای این رویداد به جشنواره‌های مطرح نزدیک شود، همچنان حجم فیلم‌هایی که در این رویداد به نمایش در خواهد آمد، قابل توجه خواهد بود و شاید بیش از نیمی از کل تولیدات سینمای ایران در سال 94 در جشنواره سی و چهارم رونمایی شود.
پرده مسطح و غیرعریض سالن اصلی برج میلاد مخصوص پخش ویدیوهای اجراهای زنده کنسرتهادر میان آثار راه یافته، بیست و دو فیلم در بخش سودای سیمرغ (بدون احتساب آثار مشترک با بخش نگاه نو)، یازده فیلم در بخش نگاه نو، یازده فیلم در بخش هنر و تجربه، یازده فیلم در بخش مستند و البته یازده فیلم نیز در بخش خارج از مسابقه حضور خواهند داشت که اگر همه فیلم‌های کاندیدای حضور در بخش خارج از مسابقه، حاضر به نمایش فیلمشان در این بخش شوند، مجموعاً 66 فیلم در این رویداد به نمایش درخواهند آمد.
اگر بخش مستند همچون دوره سی و دوم جشنواره، در سالن‌های جنبی اکران شود و مستندها در سالن اصلی به نمایش درنیاید، 55 فیلم در سالن اصلی اکران خواهند شد که با این حساب، برخی روزها شش سانس اکران در سالن اصلی خواهد بود؛ شش سانسی که امسال پیاپی خواهد یافت و بنابراین پیگیری‌اش دشوارتر از دوره‌های پیشین است.
با این اوصاف، اگر صبح هر روز به نشست‌های خبری اختصاص یابد و نمایش فیلم‌ها از ساعت 14 آغاز شود و برای هر فیلم نیز دو ساعت اختصاص یابد، در نیمی از روزهای جشنواره، سانس ششم پس از فرارسیدن نخستین دقایق بامداد آغاز خواهد شد و تا پاسی از بامداد، شاهد اکران فیلم‌ها در این رویداد خواهیم بود.
پرده عریض و استانداردی که برای امکان یافتن تماشای فیلم از تمامی نقاط سالن مورد نیاز استالبته این اتفاق برای ناظران پرسابقه جشنواره کاملاً طبیعی و به خصوص در دورانی که نگاتیو نقش محوری را داشت و سینمای دیجیتال فراگیر نشده بود، برخی فیلم‌ها در پروسه‌ای طولانی و در چند پرده، در طول چند ساعت متمادی اکران می‌شد؛ بنابراین، برای اهالی پرسابقه کاخ جشنواره، اتفاق سختی نخواهد بود، اما در مجموع، رویداد نفس گیری را رقم خواهد زد.
در این میان، اگر مسئولان جشنواره بتوانند تدبیری را که برای کنترل جمعیت حاضر در کاخ جشنواره اندیشیدند، به سایر بخش‌های مرتبط با اکران فیلم‌ها در کاخ جشنواره تسری دهند، می‌توان شرایط مطلوب‌تری را تجربه کرد. علاوه بر چالش لاینحل صدا در سالن اصلی برج میلاد که متناسب با صدای فیلم‌های سینمایی نیست و پخش صدا در فضا به خوبی صورت نمی‌پذیر، مشکل جدی‌تر، پرده سالن اصلی است.
پرده سالن اصلی که در اصل برای نمایش تصاویر در کنسرت‌ها طراحی شده، فاقد استاندارد معمول برای پرده‌های سینمایی است و علاوه بر آن، به اندازه کافی عریض نیست تا کل سالن را پوشش دهد. معمولاً در سالن‌هایی که عرض پرده از عرض سالن کمتر است، از پرده‌های دارای قوس بیرونی استفاده می‌شود اما پرده سالن اصلی جشنواره حتی دارای این قوس نیز نیست و به همین دلیل، تماشاگرانی که در دو گوشه سالن مستقر می‌شوند، امکان تماشای فیلم‌های سینمایی را ندارند و تنها بخشی از پرده را می‌بینند.
البته احتمال استقرار پرده سینمایی در سالن اصلی برج میلادی، هزینه زا خواهد بود، ولی در مجموع یک اتفاق ضروری برای رعایت حداقل استانداردهای حرفه‌ای یک جشنواره ملی با چند دهه سابقه برگزار است؛ موضوعی که مسئولان این رویداد در دوره‌های پیشین از آن غافل شده بودند و انتظار می‌رود بالاخره در این دوره و در این زمینه، یک اقدام عملی رقم بخورد.
