هجده ماه است که تولید کنندگان شیل ایالات متحده آمریکا در حال حفاری چاه های نفتی در بالاترین حد هستند، با این حال تعداد بی سابقه ای از چاه های زمین های نفتی این کشور به صورت ناتمام رها شده است. این مسئله به نوبه خود نشان می دهد که تولید نفت همسان با سرعت حفاری ها افزایش نخواهد داشت.
به گزارش
تابناک اقتصادی و به نقل از رویترز، افزایش تولید شیل آمریکا صدای اعتراض با نفوذ ترین صادر کننده اوپک یعنی عربستان سعودی را بلند کرده است و موجب کاهش قیمت ها در چهارشنبه تا پایین ترین سطح خود در 4 ماه گذشته شده است. دستاوردهای تولید ایالات متحده موجب سرخوردگی تلاش های اوپک و صادرکنندگان برتر نفت دنیا برای کاهش عرضه، تخلیه ذخائر نفت و بالا بردن قیمتها شده است.
سرمایه گذاران به اطلاعات درباره تعداد سکوهای حفاری در زمین های نفت و گاز آمریکای شمالی به عنوان شاخص پیشرو برای تولید می نگرند. اما افزایش تعداد سکوهای نفتی و سرآسیمگی فعالیت های حفاری در «پرمیان باسین» واقع در تگزاس غربی فقط مربوط به پمپاژ نفت نیست.
شرکت های نفتی در طی رکود قیمت های جهانی نفت در سال های 2014 تا 2016، تعداد زیادی از سکوهای نفتی را تعطیل کردند، کارگران را بیرون راندند و زمین های نفتی را ترک کردند که این مسئله باعث رها شدن تعداد زیادی از چاه های نفتی به صورت ناتمام شد. زمانی که دوباره قیمت ها افزایش یافت، اپراتورها انتظار داشتند که قبل از هزینه پول برای حفاری چاه های جدید از چاه های ناتمام قبلی نفت استخراج کنند.
در عوض، تعداد چاه های ناتمام افزایش پیدا کرد. بنابر اطلاعات دولت ایالات متحده که به پیش از دسامبر 2013 برمی گردد، ماه فبریه حدود 1764 چاه به صورت ناتمام در «پرمیان» رها شده است که این عدد در نوع خود یک رکورد محسوب می شود. تنها در فبریه، 395 چاه حفاری شده بود که فقط 300 عدد از آنها تمام شد.
افزایش شگفت آور چاه های ناتمام به این معنا است که باید سرمایه گذاران، معامله گران و کسانی که در بازار نفت نقش دارند، تفسیر دوباره ای از اطلاعات درباره تعداد سکوهای نفتی بدست بیاورند. «بروس بولاک» مدیر مؤسسه انرژی مگوایر در دانشگاه متودیست جنوبی در دالاس می گوید " شما باید نسبت چاه های حفاری شده و چاه های ناتمام را در نظر بگیرید. تعداد سکوهای حفاری شده ضرورتا به معنای افزایش تولید نیست "
مصاحبه رویترز با بیش از ده تأمین کننده خدمات تکمیل چاه، وکلای نفت و گاز و کارشناسان صنعت نشان می دهد که دلیل پیمان کاران برای ادامه حفاری ها عمل به مفاد قرارداد های آن هاست. مطابق این قرارداد ها پیمانکاران وظیفه دارند تا در مدت محدودی میزان مشخصی از چاه حفر کنند اما در قرارداد آن ها شرط نشده است که باید بلافاصله از این چاه ها نفت استخراج کنند.
تولید کنندگان شیل برای تکمیل چاه، آن را با شن و ماسه، آب و مواد شیمیایی در فشار بالا می پوشانند تا سنگ ها بشکنند و نفت موجود در منافذ را بیرون بفرستند. بنابر اطلاعات دولتی معمولا بین حفاری و تکمیل چاه چند ماه فاصله می افتد بنابراین می توان علت افزایش چاه های ناتمام را تا حدودی با افزایش فعالیت توضیح داد.
برخی از قراردادها نیز از شرکت ها می خواهد تا میزان حداقلی از نفت را تولید کنند. در این قراردادهابسیاری از شرکت ها یک چاه را تکمیل می کنند و چاه دیگر را ناتمام می گذارند. این کار به آن ها اجازه می دهد تا به مفاد قرارداد خود با صاحبان زمین عمل کنند و در عین حال به آن ها این انعطاف را می دهد تا بعدا به سراغ چاه های ناتمام بیایند و نفت استخراج کنند.
