هجدهمین غروب رمضان 1438 هجری قمری فرارسید تا در آستانه شب ضربت خوردن مولا علی (ع) و نخستین شب از
لیالی قدر، مردم روزه دار در درگاه خداوند متعال برای رقم خوردن سرنوشت نیک
در یک سال پیش رویشان دعا کنند.
حضرت على(ع) فرمود: «فاطمه(س) نمى گذاشت كسى از اهل خانه در شبهاى قدر به
خواب رود. به آنان غذاى كم مى داد و از روز قبل براى احیاى شب قدر آماده
مى شد و مى فرمود: محروم كسى است كه از بركات این شب محروم باشد.» و امام صادق (ع) فرمود: «مادرم فاطمه(س) همواره دو ركعت نماز را
مىخواند كه جبرئیل به او آموخته بود، در ركعت اول آن پس از حمد صد بار
سوره قدر و در ركعت دوم پس از حمد، صد بار سوره توحید را مىخوانى، و پس از
سلام نماز تسبیحات حضرتش را نیز مى گویى.»
اذان
مغرب چهارم رمضان را با نوای سلیم مؤذن زاده می‌شنوید. این اذان یکی از
ماندگارترین نواهای اذان در دهه های اخیر است که نسل های متعددی با آن
خاطره دارند.
«رَبَّنَا
لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ
لَدُنْكَ رَحْمَةً ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ
مِنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا
وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ
فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ
أَمْرِنَا رَشَدًا وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا
رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا
عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ» «بار اِلها، دل‌های ما را به باطل میل مده
پس از آنکه به حق هدایت فرمودی، و به ما از لطف خویش اجر کامل عطا فرما که
همانا تویی بخشندهٔ بی‌منّت، زیرا شمایید که چون طایفه‌ای از بندگان صالح
من روی به من آورده و عرض می‌کردند باراِلها ما به تو ایمان آوردیم، تو از
گناهان ما درگذر و در حق ما لطف و مهربانی فرما که تو بهترین مهربانان
هستی. آنگاه که آن جوانان کهف (از بیم دشمن) در غار کوه پنهان شدند، از
درگاه خدا خواستند: باراِلها تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتی عطا فرما و
بر ما وسیلهٔ رشد و هدایتی کامل مهیا ساز. چون آنها در میدان مبارزه جالوت و
لشکریان او آمدند، از خدا خواستند که بار پروردگارا به ما صبر و استواری
بخش و ما را ثابت قدم دار و ما را بر شکست کافران یاری فرما.»
تواشیح اسماءالحسنی
تواشیح اسماء الحسنی را که 99 اسم مبارک خداوند متعال است، با تصاویری متفاوت از مخلوقات پروردگار متعال می بینید و می‌شنوید:
«نسئلک یا من هو الله الذی لا اله الا هو الرحمن الرحیم الملک القدّوس
السلام المؤمن المهیمن العزیز الجبّار. المتکبّر الخالق الباریء المصوّر
الغفّار القهّار الوهّاب الرزّاق الفتّاح العلیم. القابض الباسط الخافض
الرافع المعزّ المذلّ السمیع البصیر الحکم العدل. اللطیف الخبیر الحلیم
العظیم الغفور الشکور العلیّ الکبیر الحفیظ المقیت. الحسیب الجلیل الکریم
الرقیب المجیب الواسع الحکیم الودود المجید الباعث الشهید. الحق الوکیل
القویّ المتین الولیّ الحمید المحصی المبدىء المعید المحیی الممیت الحیّ
القیوم. الواجد الماجد الواحد الصمد القادر المقتدر المقدّم المؤخّر الاول
الآخر. الظاهر الباطن الوالی المتعالی البر التوّاب المنتقم العفو الرئوف
مالک الملک ذو الجلال و الاکرام. المقسط الجامع الغنیّ المغنی المانع الضار
النافع النور الهادی البدیع الباقی. الوارث الرشید الصبور الذی لیس کمثله
شیء و هو السمیع البصیر. اللهم صلٌ افضل صلاه علی اصعد مخلوقاتک سیدنا محمد
و علی آله و صحبه و سلم عدد معلوماتک و مداد کلماتک کلما ذکرک الذاکرون و
غفل ان ذکرک الغافلون.»
دعای ایام ماه مبارک رمضان«یا
عَلِىُّ یا عَظیمُ، یا غَفُورُ یا رَحیمُ، اَنْتَ الرَّبُّ الْعَظیمُ،
الَّذى لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَىءٌ وَهُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ، وَهذا
شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَکَرَّمْتَهُ، وَشَرَّفْتَهُ وَفَضَّلْتَهُ عَلَى
الشُّهُورِ، وَهُوَ الشَّهْرُ الَّذى فَرَضْتَ صِیامَهُ عَلَىَّ، وَهُوَ
شَهْرُ رَمَضانَ الَّذى اَنْزَلْتَ فیهِ الْقُرْآنَ، هُدىً لِلنَّاسِ
وَبَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَالْفُرْقانِ وَجَعَلْتَ فیهِ لَیْلَةَ
الْقَدْرِ، وَجَعَلْتَها خَیْراً مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ، فَیا ذَالْمَنِّ وَلا
یُمَنُّ عَلَیْکَ، مُنَّ عَلَىَّ بِفَکاکِ رَقَبَتى مِنَ النَّارِ،
فیمَنْ تَمُنُ عَلَیْهِ، وَاَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ، بِرَحْمَتِکَ یا
اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.» «اى والا اى بزرگ اى آمرزنده اى مهربان تویى
پروردگار بزرگى که نیست مانند او چیزى، و او شنوا و بینا است و این ماهى
است که آنرا بزرگ و گرامى داشته و او را شرافت و برترى دادهاى، بر ماه هاى
دیگر و این ماهى است که روزه آن را بر من واجب کرده و این ماه، رمضان است
همان ماهى که قرآن را در آن فرو فرستادى آن قرآنى که راهنماى مردم و
نشانههاى روشنى از هدایت، و جدا ساختن (میان حق و باطل) است و قراردادى
در این ماه شب قدر را و آن را بهتر از هزار ماه کردى پس اى منت دارى که
کسى بر تو منت ندارد منت نه بر من به آزاد ساختنم از آتش در میان آنان که،
بر آنها منت نهى و داخل بهشتم گردان برحمتت اى مهربان ترین مهربانان.»
«اللهمّ نَبّهْنی فیهِ لِبَرَكاتِ أسْحارِهِ ونوّرْ فیهِ قلبی
بِضِیاءِ أنْوارِهِ وخُذْ بِكُلّ أعْضائی الى اتّباعِ آثارِهِ بِنورِكَ یا
مُنَوّرَ قُلوبِ العارفین / خدایا آگاهم نما در آن براى بركات سحرهایش و
روشن كن در آن دلم را به پرتو انوارش و بكار به همه اعضایم به پیروى آثارش
به نور خودت اى روشنى بخش دل هاى حق شناسان.»
