بازگشت توتال و قرار دادی که باید محکم بسته شود!

چند روزی است که خبر بازگشت توتال به اخبار داغ رسانه ها تبدیل شده است. این شرکت نفت و گاز فرانسوی، قرار است تا دو هفته دیگر پای میز مذاکره با ایران بنشیند و متن قرارداد فاز 11 پارس جنوبی را امضا کند. آن گونه که مدیرعامل توتال در مصاحبه خود با رویترز گفته، عقد قرارداد حتمی است؛ اما با توجه به بدعهدی های این شرکت در زمان اعمال تحریم ها، این قرارداد باید به گونه ای باشد که دوباره تاریخ تکرار نشود.

به گزارش تابناک اقتصادی، چند روزی است که رسانه ها از بازگشت شرکت نفت و گاز فرانسوی به ایران خبر می دهند. پیرامون معرفی شرکت توتال باید گفت، این شرکت هم اکنون یکی از شش کمپانی بزرگ نفتی جهان است که در سی کشور، دارای شعبه بوده و بیش از 95 هزار کارمند از 130 کشور جهان در آن شاغل هستند. این کمپانی در تمامی حوزه های صنایع نفت و گاز از جمله اکتشاف و تولید نفت خام و گاز طبیعی و نیز تولید برق، احداث لوله، پالایش و بازاریابی نفت خام و گاز طبیعی فعالیت می کند.

همان گونه که گفته شد، این شرکت سابقه فعالیت در ایران را داشته و آن گونه که مدیرعامل این شرکت در مصاحبه با رویترز عنوان کرده، می خواهد یک بار دیگر به فضای نفت و گازی ایران ورود پیدا کند.

به گزارش تسنیم، پاتریک پویان به رویترز گفت: این شرکت تابستان امسال توسعه یک میدان گازی عظیم در ایران را آغاز خواهد کرد. این اولین سرمایه گذاری یک شرکت بزرگ غربی در بخش انرژی ایران از زمان لغو تحریم ها در ژانویه است.

وی در ادامه مصاحبه خود بیان داشت: پس از آنکه آمریکا معافیت ایران از تحریم های هسته ای به موجب برجام را تمدید کرد، توتال یک سرمایه گذاری اولیه یک میلیارد دلاری در این کشور انجام خواهد داد.

پویان افزود: ایران ارزش ریسک سرمایه گذاری یک میلیارد دلاری را دارد، زیرا این سرمایه گذاری درهای یک بازار عظیم را باز می کند. ما کاملا از برخی ریسک ها آگاهیم. ما برگشت پذیری (تحریم ها) را مد نظر قرار داده ایم. ما باید تغییر قوانین و مقررات را مد نظر قرار دهیم.

مدیرعامل توتال افزود: معافیت های در نظر گرفته شده از سوی آمریکا تمدید شده و قرار است این معافیت ها هر شش تا هشت ماه یک بار تمدید شود. ما باید به زندگی با مقدار مشخصی از عدم قطعیت عادت کنیم.

وی گفت: توتال 1.50 درصد از سهام پروژه ای در پارس جنوبی را در اختیار دارد و شرکت دولتی نشنال پترولیوم چین 30 درصد سهم دارد. سهم شرکت پتروپارس ایران هم 19.9 درصد است. توتال قصد دارد به بازدهی بالای 15 درصد در هر پروژه جدیدی که در هر نقطه از جهان بر عهده می گیرد دست یابد. پروژه پارس جنوبی نیز از این قاعده مستثنی نیست و به گفته پاتریک پویان، شرایط قرارداد مورد مذاکره با دولت ایران، بسیار بهتر از دوران قبل از تحریم هاست. سرمایه گذاران همواره معتقد بودند که قراردادهای قبلی ایران، سود کمی برای شرکت های خارجی در نظر می گیرد. توتال در دهه 1990 میلادی در فاز های 2 و 3 پارس جنوبی کار کرده است.

پویان افزود: قراردادهای جدید نفتی ایران با قراردادهای قبلی متفاوت است و به جای درصد مشخصی از هزینه های توسعه پروژه، بر اساس میزان تولید برای مجری طرح پاداش در نظر گرفته است. این قراردادها همچنین به جای هفت یا هشت سال، مدت بیست ساله دارد.

پویان افزود: قراردادهای جدید نفتی، واقعا یک نسخه بهبود یافته است... اگر پاداش مناسبی در کار نباشد، ما به ایران نخواهیم رفت. با توجه به پابرجا بودن تحریم های دلاری آمریکا، توتال این پروژه را از منابع مالی خود به یورو تأمین مالی خواهد کرد. گاز تولیدی از پارس جنوبی تنها به بازار داخلی ایران خواهد رفت و هیچ مقداری از آن صادر نخواهد شد. سهم توتال نه به صورت نقدی بلکه در قالب میعانات پرداخت خواهد شد.

مدیرعامل توتال گفت: این شرکت همچنین در حال بررسی یک پروژه پتروشیمی در ایران است که مستلزم تأمین مالی خارجی از بانک های آسیایی است؛ هرچند مذاکرات این پروژه هنوز در مراحل اولیه قرار دارد.

همان گونه که از صحبت های پاتریک پویان پیداست، بازار ایران آنقدر جذابیت دارد که توانسته پای این کمپانی بزرگ را مجدداً به ایران باز کند و شوق این ورود در صحبت های پویان کاملا نمایان است اما بد نیست به سابقه حضور توتال در ایران نیز گریزی زد تا از تکرار تاریخ تا حدودی جلوگیری شود.

این شرکت در سال 1374 توسعه میدان سیری A و E را بر عهده گرفت. توتال به ایران اطمینان داد با توسعه این میدان ها 120 هزار بشکه به تولید نفت ایران افزوده خواهد شد. در آن زمان کارشناسان بسیاری به این موضوع اعتراض کردند. به هر صورت با آغاز به کار توتال در این میادین، تولید هیچ گاه از 74 هزار بشکه در روز فراتر نرفت. در پارس جنوبی نیز این شرکت، در فازهای 2 و 3 ورود پیدا کرد. ورود به این فازها به این منظور بود که برداشت ایران از این میدان مشترک به میزان برداشت قطری ها برسد.

به گفته کارشناسان این شرکت به جای اینکه برداشت را از نزدیک مرز با قطر آغاز کند، فاز 2 و 3 را از وسط میدان و به سمت ساحل ایران آغاز کرد؛ بنابراین، تولید و برداشت به صورتی بود که از لایه های مشترک صورت نگرفت و تمامی این برداشت ها و تولیدها از لایه هایی که متعلق به کشور ایران بود انجام شد. در سال 1387 نیز شرکت توتال عنوان نمود که ریسک سرمایه گذاری در ایران به دلیل وجود تحریم ها بالاست و ما سرمایه گذاری در این کشور را متوقف خواهیم کرد.

به گفته کارشناسان با خروج توتال از کشور این شرکت اطلاعات مربوط به پارس جنوبی را در اختیار قطری هایی قرار داد. همین اطلاعات باعث شد تا این کشور عربی به رقیب جدی در بازار ال ان جی در جهان تبدیل شود.      

به هر صورت هر چند شرکت توتال، شرکت بزرگی در زمینه نفت و گاز است و بازگشت آن به ایران نقطه مثبتی پس از اجرای برجام محسوب می شود؛ اما باید اذعان نمود با توجه به سابقه قبلی این شرکت و بدعهدی های انجام شده توسط آن، قرارداد جدید باید به گونه ای باشد که این شرکت نتواند با هر تحریمی کشور را به مانند سال های قبل ترک کند و اطلاعات محرمانه نفتی و گازی را در اختیار کشورهای رقیب قرار دهد.