سرانجام اتحادیه جهانی کشتی، علیرضا کریمی، کشتی‌گیر مستعد ایرانی را به دلیل ماجرای معروف «باید ببازی»، شش ماه از حضور در مسابقات محروم کرد. این در حالی بود که طی دو ماه اخیر، لابی گسترده‌ای از سوی فدراسیون کشتی ایران در اتاق‌های اتحادیه جهانی کشتی شده بود تا جریمه‌ای سنگین تر، دامان کشتی ایران را نگیرد و خطر تعلیق از سر کشتی ایران برداشته شود. با این حال، این محرومیت زنگ خطری است برای اتفاقات بزرگتری که ممکن است در سال های آتی دامن ورزش ایران را بگیرد، به ویژه که فدراسیون جهانی کشتی از این پس با دقت بیشتری مسابقات و رفتارهای کشتی‌گیران ایرانی را بررسی خواهد کرد.
به گزارش «تابناک»؛ پس از انتشار ویدئوی معروف شکست مصلحتی علیرضا کریمی برابر حریفی که از او پیش بود، برای عدم رویارویی با حریف اسرائیلی در دور بعد، موجی از واکنش‌ها به این اتفاق در فضای ورزشی و سیاسی ایران ایجاد شد، حالا و چند ماه پس از آن ماجرا و با مشخص شدن جریمه کشتی ایران، بار دیگر این موضوع بر سر زبان‌ها افتاده است. رسول خادم امروز در مصاحبه مهم و صریح اش، مهم‌ترین ایرادی که این روزها به این مسأله وارد است، بیان کرد. اینکه اگر «عدم رویارویی با حریفان اسرائیلی» آرمان نظام است، چرا باید دزدکی و یواشکی این کار را انجام دهیم؟ چرا باید ورزشکاران ما از رویارویی با حریفان خودداری کنند و بعد ما گواهی پزشکی بیاوریم؟ چرا باید دزدکی اقدام کنیم؟ اگر این آرمانی است که ما به آن افتخار می‌کنیم، چرا باید پشت ورزشکار و فدراسیون پنهان شویم؟
رسول خادم در گفت‌وگو با ایسنا در این باره گفت: اگر سیاست کشور بر عدم به رسمیت شناختن ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس و عدم رویارویی با ورزشکاران تیم های منتخب این رژیم است، پس پنهانی به حریف پیشین باختن و برای تهیه گواهی بیماری یا ضرب خوردگی، به درمانگاه ها و پزشکان در خارج از کشور مراجعه کردن، چه معنایی دارد؟!
وی ادامه داد: اگر قرار است عدم رویارویی با ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس اصل باشد، چرا باید زمین و آسمان را به هم دوخت و هر آنچه داشت هزینه کرد تا بتوان با توجیه چرایی موضوع عدم رویارویی با نماینده رژیم اشغالگر قدس، برای نهادهای بین المللی که به لطف ارسال فوری تمامی اخبار از داخل کشور، مستنداتی بیش از ما در اختیار دارند، از تعلیق گریخت؟
نکته قابل توجه اینکه با اتفاقی که در جریان کشتی علیرضا کریمی در لهستان افتاد، دیگر نمی توانیم گواهی پزشک تهیه کنیم. دیگر نمی توانیم به حریف پیشین ببازیم. باید با رفتاری صادقانه، در مواجهه با حریف رژیم اشغالگر قدس، بر اساس سیاست های ابلاغی کشورمان، رسماً از رویارویی با آنها خودداری ورزیم و صادقانه تبعات ناشی از آن را بپذیریم. بعد هم به دنبال هزینه کردن همه داشته های بین المللی مان نباشیم که ما را تعلیق نکنند.
خادم حرف آخر را در این زمینه می‌گوید: مخلص کلام، هشت مسابقه جهانی در پیش داریم، هشت بار قرعه کشی، هیچ "سحری" هم بلد نیستیم تا قرعه ها را تغییر دهیم. اگر توان مردانه ایستادن پایِ اعتقادات و تصمیماتتان را ندارید، حداقل آزادگی کنید و پایِ کشتی گیر و مربی اش بایستید. بگذارید بدون منت کشی از دیگران، با حفظ عزت، صادقانه تعلیق شویم و یا اگر معتقد نیستید، حداقل حرف جدیدی بزنید.
آنچه مشخص است، اینکه جمهوری اسلامی ایران باید تصمیم مشخص و درستی درباره سیاست عدم رویارویی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی بگیرد. دیگر نمی‌توان با این روش تعقیب و گریزی با این مسأله برخورد کرد. دیگر نمی‌توان ورزشکاران را از مقابله با کشتی‌گیران اسرائیلی بازداشت و در برابر رسانه‌های جهانی گفت، به خاطر مصدومیت در میدان حاضر نمی‌شویم و در داخل جشن بگیریم که ما عزت‌مان را حفظ کردیم و برابر ناحق به میدان نرفتیم. اگر حرف‌مان این است که اسرائیل نامشروع است و ناپاک، بیاییم و مردانه اعلام کنیم و تیم‌هایمان را از رقابت‌ها بیرون بکشیم. نه اینکه دزدکی و پنهانی در برابر رسانه ها و افکار عمومی جهانی این را اعلام کنیم و پشت ورزشکار و فدراسیون پنهان شویم. این طور حتی فلسطینی‌ها هم خبردار نمی شوند که ما به خاطر آنها و آرمان قدس این هزینه را داده‌ایم.
باید درباره این موضوع تجدید نظر کنیم! نه ققط این موضوع ! موضوعات دیگری هم هستند! 
والله ایران تو المپیک 1980 شوروی به خاطر اشغال افغانستان توسط شوروی به اصطلاح این المپیک رو تحریم کرد و جالبه خود افغانستان تو المپیک شوروی حاضر بود به این میگن کاسه داغتر از آش 
