چرا روحانی از برخی وزیرانش «گله» کرد و خواست دولت را ترک کنند؟

رئیس جمهور در یک هفته اخیر دو بار از اعضای کابینه و مدیران دولتی انتقاد کرد و از آن ها خواسته جدی تر در مسئولیت خود انجام وظیفه کنند. او از وزیران و مدیرانی که روزه سکوت گرفته اند و همچنین از آنهایی که نسبت به آینده ناامید هستند، گله و تأکید کرده که باید این رویه تغییر یافته و این مدیران با امید و جدیت بیشتری کار خود را دنبال کنند.

به گزارش «تابناک»؛ حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی، روز شنبه اول ارديبهشت در نشست هم اندیشی مدیران ارشد دولت تدبیر و امید، با اشاره به اینکه مدیران دولتی روزه سکوت نگیرند و طبق شرع و قانون باید به وظیفه خود عمل کنند، گفت: «مدیری که در انجام وظایفش از اخم و تلفن دیگران می ترسد، کنار برود بهتر است.»

وی افزود: ما خیلی با مردم کم صحبت می‌کنیم و مدیران دولتی روزه سکوت گرفته‌اند. نمی‌دانم چه کسی گفته و آنها از چه می‌ترسند، اما هر کس در پست دولتی و در هر رده مدیریتی که هست، باید بداند طبق قانون و وظیفه شرعی، دارای توانمندی و قدرت بالاست و باید به وظیفه خود عمل کند و اگر نمی‌تواند و از اخم این و آن می‌ترسد، باید کنار برود، چون واجب نیست، صندلی که اشغال کرده تا پایان چهار سال به آن بچسبد.

رئیس جمهور ادامه داد: مدیر باید به وظیفه قانونی خود عمل کند و بداند، وزیر، استاندار، مدیرکل و فرماندار دارای اختیار است و باید از اختیارات خود استفاده کند. کسی که از وظیفه قانونی خود به خاطر تلفن و اخم یک نفر می‌ترسد و عقب‌نشینی می‌کند، حق ندارد در صندلی بماند و این مسئولیت بر او حرام است.

روحانی با بیان اینکه ما در صندلی وظیفه و قانون نشسته‌ایم و قانون اساسی به ما اختیارات لازم را داده است، گفت: بالاترین قدرت در کشور، قدرت اجرایی و بیشترین بار مسئولیت بر دوش بخش اجرایی است که البته قانون اساسی به او قدرت داده و باید محکم و قاطع راه و مسیر خود را ادامه دهد.

در عرض یک هفته، امروز يکشنبه نهم ارديبهشت، حسن روحانی در مراسم بزرگداشت روز کارگر و تقدیر از کارگران نمونه، خطاب به برخی مدیرانش گفت: «غمناک بودن نسبت به آینده چه سودی دارد؟ چرا غصه بخوریم که سال آینده سخت‌تر می شود؟ ما باید همواره به آینده امیدوار باشیم. من وزرا را در دولت به دو دسته تقسیم می کنم که البته هر دو دسته پرتلاش هستند؛ ولی یک دسته از اول سال نوای ناامیدی سر می دهند که بودجه کم است، نفت ارزان شد، مالیات چه شد، خشکسالی و کاهش بارندگی داریم و تمام صحبتشان نا امیدی است. یک عده هم امیدوارانه حرف می زنند، می گویند بارندگی کم است، پس باید الگوی کشت را عوض کنیم؛ یعنی هم پیشنهاد می دهند و هم امیدواری.»

رئیس‌جمهور با اشاره به اینکه این غم و ناامیدی چه خاصیتی دارد، تصریح کرد: «مرحوم هاشمی فرد بسیار امیدواری بود. یک وقت به او گفتم امیدت بسیار زیاد است که او به من گفت: شش سال در زندان هیچ شبی نخوابیدم، مگر به این امید که فردا آزاد شوم. یک بار در زمان جنگ در عملیاتی به مرحوم هاشمی گفتم: این عملیات موفق نمی شود. او در پاسخ گفت: هنوز تا فردا ظهر باید صبر کرد. نباید الان ناامید شد و غصه خورد.»

در این دو سخنرانی یک نکته مشترک وجود دارد؛ اینکه «حسن روحانی» به شدت از برخی وزیران، مدیران و اعضای کابینه اش گله دارد، گله ای که گویا بارها و بارها تکرار شده و حالا به تریبون های عمومی کشیده شده است. او در اولین سخنرانی از مدیرانش خواسته با مردم بیشتر صحبت کرده و روزه سکوت نگیرند. او از آنها خواسته به خاطر تماس یا اشاره یک نهاد از انجام وظایف یا سخن گفتن حذر نکنند.

او البته از لحن جدی تری هم استفاده کرده و از مدیرانی که روزه سکوت گرفته اند و واقعیت ها را به مردم نمی گویند، خواسته از دولت خداحافظی کنند و جای خود را به افرادی بدهند که ترس کمتری از اخم برخی نهادها دارند و البته همراهی بیشتری هم با دولت و برنامه های آن از خود نشان می دهند.

روحانی فتوایی هم خطاب به وزیران، مدیران، استانداران و فرمانداران صادر کرده و گفته است اگر عقب نشینی می کنند، روزه سکوت می گیرند و به خاطر اخم فلان دستگاه که البته به صورت مبهم آن را بیان کرده است، از انجام وظایف قانونی سر باز می زنند، حرام است که در این مسئولیت بمانند.

روحانی که این روزها گویا بیش از هر زمان دیگری از برخی وزیران و مدیران دولت تدبیر و امید گلایه مند است، در سخنرانی امروزش از ناامیدی برخی از آنها ناراحت است و از آنها خواسته امیدوارانه تر به آینده نگاه کنند و اگر هم مشکلی بر سر راه دولت در آینده وجود دارد، با رویکرد حل مشکل آن را مطرح کرده و برای آن پیشنهاد دهند.

او از مدیرانش خواسته امیدوارانه تر و تا آخرین لحظه مسائل و مشکلات پیش روی کشور و دولت را دنبال کرده و برای رفع آن تلاش کنند. مشخص نیست که چرا رئیس جمهور باب انتقاد از مدیران و وزیرانی که به راحتی در دسترس او هستند و حداقل اعضای کابینه را او هفته ای دو بار در جلسات دولت می بیند، را به رسانه ها و سخنرانی های عمومی کشانده است.

یا رئیس جمهور انتقادات خود را صراحتا تاکنون در جلسات دولت و جلسات خصوصی مطرح کرده و پاسخ مناسبی از سوی وزیران و مدیران مورد اشاره اش نگرفته که با توجه به رویکرد و نگاه روحانی بعید است این فرضیه درست باشد، یا او برنامه هایی برای ایجاد کارآمدی و چابکی بیشتر در دولت دارد که برای آن مقدمه چینی کرده است و یا اینکه طرح این مسائل برای به حاشیه بردن برخی موضوعات و مطالبات از دولت است که باید منتظر ماند و دید، کدام یک از این فرضیات را دولت دنبال خواهد کرد؟