تیم ملی فوتبال ایران در جام‌جهانی 2018روسیه به گفته بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران داخلی و خارجی، یکی از پدیده‌ها بود و بازی و پیکار فوتبالیست‌های ایران مقابل حریفان قدرتمندی چون اسپانیا و پرتغال، تیتر بسیاری از رسانه‌های ورزشی و غیرورزشی جهان شد.
به گزارش همشهری، در این میان اما هنرنمایی‌های علیرضا بیرانوند را نمی‌توان نادیده گرفت؛ سنگربان تیم ملی فوتبال که با غیرت و تعصب خود اجازه نداد بازیکنان مطرح اروپایی دروازه‌اش را آماج حمله قرار دهند. مهار پنالتی کریستین رونالدو یکی از نمایش‌های شگفت‌انگیز بیرانوند بود که واکنش میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را به‌دنبال داشت.
علیرضا بیرانوند، بازیکن جوان خرم‌آبادی برای رسیدن به این موقعیت، سختی‌های فراوانی را متحمل شده است.
او برای رسیدن به هدف خود یعنی فوتبال در باشگاه‌های معروف کشور و تیم ملی، سرما، گرما، گرسنگی و شرایط دشوار را پشت سر گذاشت و حالا به یکی از چهره‌های مطرح جام‌جهانی2018 تبدیل شده است. با پدر و همسر این سنگربان دوست‌داشتنی گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
مهار پنالتی، یک قهرمانی
پدر علیرضا از شدت هیجان به سختی صدایش بالا می‌آید. می‌گوید: این روزها و این لحظه‌ها سخت‌ترین و ماندگارترین لحظه‌های زندگی من و خانواده‌ام است. از زمانی که تیم ملی به روسیه سفر کرد تا شب گذشته ساعتی آرام و قرار نداشتیم. همه زندگی‌مان شده بود دعا برای موفقیت علیرضا و تیم ملی. توصیف این لحظه‌ها واقعا برایم سخت است. همه امیدم به موفقیت فرزندی بود که حالا فقط متعلق به من نیست، بلکه متعلق به 80میلیون نفر است. مرتضی بیرانوند با هیجان از لحظه مهار پنالتی کریستین رونالدو برایمان صحبت می‌کند: آن لحظه همه وجودم سرشار از نگرانی بود. از زمانی که علیرضا به عرصه فوتبال پا گذاشت با بسیاری از بازیکنان دنیا آشنا شدم و از قدرت گلزنی رونالدو اطلاع داشتم. دعا می‌کردم علیرضا آبروی ایران و ایرانی را بخرد و این کار را هم کرد؛ کاری که ماندگار شد. از نگاه من مهار پنالتی رونالدو خودش یک قهرمانی جام‌جهانی است.
او از احساسات خود و همسرش هم می‌گوید و ادامه می‌دهد: مادر علیرضا خیلی فوتبال تماشا نمی‌کرد، اما این روزها از شدت هیجان و نگرانی چندبار کارش به بیمارستان کشید. دلشوره، لحظه‌ای رهایمان نمی‌کرد. تسبیح و قرآن به دست، چشم‌مان به در بود.
افتخاری که ماندگار شد
پدر دروازه‌بان محبوب تیم ملی در ادامه صحبت‌هایش از بازی علیرضا و دیگر بازیکنان ایران تقدیر می‌کند و می‌گوید: خیلی دوست داشتیم تیم ملی صعود کند و می‌توانم بگویم لایق صعود بودیم، اما چه می‌شود کرد. فوتبال، ورزشی غیرقابل پیش‌بینی است و برد و باخت دارد. اما نکته‌ای که در ذهن همه خواهد ماند، درخشش علیرضا در دروازه و دیگر بازیکنان در دفاع و حمله بود. تیم ما به‌گفته کارشناسان برای نخستین بار با 4امتیاز با مسابقات جام‌جهانی خداحافظی کرد. اخبار ورزشی را دنبال می‌کردم. همه از نحوه بازی تیم ملی می‌گفتند. همه اینها برای ما افتخار است و اینکه بچه‌ها خودشان را نباختند.
بی‌خبری
مرتضی بیرانوند البته در زمان ورود علیرضا به عرصه فوتبال با او مخالفت‌هایی هم داشته.
خودش در این‌باره توضیح بیشتری می‌دهد و می‌گوید: آنطور که می‌گویند هم نیست. علیرضا وقتی سن و سالی نداشت، کارش شده بود خرید توپ پلاستیکی و بازی‌کردن با آن. همه زندگی‌اش توپ بود و فوتبال در کوچه‌های خاکی محله و حتی داخل خانه. تصور نمی‌کردیم روزی علیرضا سنگربان تیم ملی شود و در عرصه‌های ورزشی جهان خوش بدرخشد.
بیرانوند ادامه می‌دهد: علیرضا علاقه شدیدی به فوتبال داشت. زمانی که به تهران رفته بود، از سختی‌هایی که کشید، خبر نداشتیم وگرنه مانند هر پدر و مادر دیگری سراغ او می‌رفتیم. هر بار که تماس می‌گرفتیم، می‌گفت جایم خوب است و نگران نباشید. می‌ترسید از سختی‌ها برایمان بگوید و ما او را به خرم‌آباد برگردانیم. زمانی از سختی‌های علیرضا آگاه شدیم که در برنامه نود درباره‌شان صحبت کرد.
تیم ملی صعود کرد، نه سقوط
نوبت به همسر علیرضا که می‌رسد، تأکید می‌کند که تیم ملی ایران صعود کرده است، اما سقوط نه. اکرم بیرانوند می‌گوید: بازی‌های جام‌جهانی را در کنار خانواده در خرم‌آباد دنبال می‌کردم. بازی اول مقابل مراکش، بازی سختی بود و دلهره غیرقابل توصیفی داشتیم. با تمام وجود برای برد تیم ایران دعا می‌کردیم. بعد از بازی مانند دیگر مردم کشور احساس شور و شعف داشتم. بچه‌ها در بازی مقابل اسپانیا هم واقعا خوب بازی کردند. بازی پرتغال هم واقعا بازی خوبی بود و همه از آن خوشحالیم. او درباره مهار پنالتی رونالدو با هیجان می‌گوید: ایمان داشتم علی موفق می‌شود، اما از نگرانی چشم‌هایم را بستم تا زمانی که فریاد خوشحالی خانواده بلند شد. از شدت خوشحالی سجده شکر به جا آوردم. مهار پنالتی رونالدو برای ما یک پیروزی محسوب می‌شد. آن لحظه مانند دیگر هموطنانم به علیرضا افتخار کردم.
علیرضا اصالت خود را فراموش نکرد
همسر علیرضا در ادامه صحبت‌های خود به غیرت و تعصب مردمان لر هم اشاره می‌کند و می‌گوید: لرها غیرت و تعصب خاصی نسبت به کشورشان دارند. همین موجب شد علیرضا جانانه از دروازه دفاع کرد و با سربلندی از جام‌جهانی خداحافظی کند. همه بازیکنان تیم ملی در این عرصه از جان خود مایه گذاشتند. علی تاکنون اصالت خودش را فراموش نکرده است و همواره به لر‌بودن خود افتخار می‌کند. هیچ‌گاه جایگاه و موقعیت خود را فراموش نکرده و این در نحوه بازی علیرضا تأثیرگذار بوده است. او درباره رمز موفقیت علیرضا اظهار می‌کند: ایمان، اصالت و پشتکار رمز موفقیت علیرضا بوده است. من هم همواره در همه شرایط با او همراه بوده‌ام و تنهایش نگذاشتم. با اینکه دوری از او با وجود داشتن فرزند برایم سخت بود، اما هیچ‌گاه به روی خودم نیاوردم تا با آرامش خاطر به بازی و تمریناتش بپردازد. باید این را هم بگویم که فریادها و تشویق‌های هواداران در ورزشگاه‌های روسیه عامل مهمی در ایجاد انگیزه و اعتماد به نفس برای بازیکنان تیم ملی بود. اکرم بیرانوند ادامه می‌دهد: علیرضا، خانواده‌دوست است و برای رسیدن به هدفش که بازی در لیگ‌های اروپایی است، تلاش می‌کند. با توجه به پشتکار و شناختی که از او دارم، مطمئن هستم به هدفش می‌رسد. او در پایان صحبت‌هایش از هموطنان می‌خواهد در استقبال از تیم ملی فوتبال هنگام ورود به کشور سنگ‌تمام بگذارند.
افتخاری که ماندگار شد
پدر علیرضا بیرانوند: مهارپنالتی رونالدو خودش یک قهرمانی بود.
مادر علیرضا: موقع پنالتی چشم‌هایم را بسته بودم تا زمانی که فریاد خوشحالی خانواده بلند شد.
همسر علیرضا: لرها غیرت و تعصب خاصی نسبت به کشورشان دارند. همین موجب شد علیرضا جانانه از دروازه دفاع کند.
پدر علیرضا از شدت هیجان به سختی صدایش بالا می‌آید. می‌گوید: این روزها و این لحظه‌ها سخت‌ترین و ماندگارترین لحظه‌های زندگی من و خانواده‌ام است. از زمانی که تیم ملی به روسیه سفر کرد تا شب گذشته ساعتی آرام و قرار نداشتیم. همه زندگی‌مان شده بود دعا برای موفقیت علیرضا و تیم ملی. توصیف این لحظه‌ها واقعا برایم سخت است. همه امیدم به موفقیت فرزندی بود که حالا فقط متعلق به من نیست، بلکه متعلق به 80میلیون نفر است. مرتضی بیرانوند با هیجان از لحظه مهار پنالتی کریستین رونالدو برایمان صحبت می‌کند: آن لحظه همه وجودم سرشار از نگرانی بود. از زمانی که علیرضا به عرصه فوتبال پا گذاشت با بسیاری از بازیکنان دنیا آشنا شدم و از قدرت گلزنی رونالدو اطلاع داشتم. دعا می‌کردم علیرضا آبروی ایران و ایرانی را بخرد و این کار را هم کرد؛ کاری که ماندگار شد. از نگاه من مهار پنالتی رونالدو خودش یک قهرمانی جام‌جهانی است.
او از احساسات خود و همسرش هم می‌گوید و ادامه می‌دهد: مادر علیرضا خیلی فوتبال تماشا نمی‌کرد، اما این روزها از شدت هیجان و نگرانی چندبار کارش به بیمارستان کشید. دلشوره، لحظه‌ای رهایمان نمی‌کرد. تسبیح و قرآن به دست، چشم‌مان به در بود.
نوبت به همسر علیرضا که می‌رسد، تأکید می‌کند که تیم ملی ایران صعود کرده است، اما سقوط نه. اکرم بیرانوند می‌گوید: بازی‌های جام‌جهانی را در کنار خانواده در خرم‌آباد دنبال می‌کردم. بازی اول مقابل مراکش، بازی سختی بود و دلهره غیرقابل توصیفی داشتیم. با تمام وجود برای برد تیم ایران دعا می‌کردیم. بعد از بازی مانند دیگر مردم کشور احساس شور و شعف داشتم. بچه‌ها در بازی مقابل اسپانیا هم واقعا خوب بازی کردند. بازی پرتغال هم واقعا بازی خوبی بود و همه از آن خوشحالیم. او درباره مهار پنالتی رونالدو با هیجان می‌گوید: ایمان داشتم علی موفق می‌شود، اما از نگرانی چشم‌هایم را بستم تا زمانی که فریاد خوشحالی خانواده بلند شد. از شدت خوشحالی سجده شکر به جا آوردم. مهار پنالتی رونالدو برای ما یک پیروزی محسوب می‌شد. آن لحظه مانند دیگر هموطنانم به علیرضا افتخار کردم.
