صنعت خودرو، یکی از مهم‌ترین بخش‌های اقتصاد ایران و البته از شیرین‌ترین سفره‌های مدیریتی کشور ماست؛ سفره‌ای که سال‌ها برای مردم، خودرو به قصد حرکت ـ و نه لذت ـ و برای مدیران برکت داشته و البته در گذر سالیان، چنان فرسوده شده که امروز تحمل کوچک‌ترین ضربه اقتصادی را ندارد.
به گزارش «تابناک»؛ آنها که بازار خودرو را مشتاقانه دنبال می‌کنند، می‌دانند که قیمت خودرو‌ها در ایران، یک سال است تخته‌گاز می‌تازد، ولی رسیدن موج گرانی‌ها به خودروهای ارزان‌تر در ماه‌های اخیر، بیشتر از همیشه قیمت خودرو را به سوژه گفتگو‌های روزمره ایرانی‌ها تبدیل کرده است؛ موجی که در روز‌های اخیر گریبان بازار را گرفت، ولی چنان آه از نهاد خریداران بلند کرد که سرانجام مسئولان مختلف را به واکنش واداشت؛ واکنش‌هایی که ترجیع‌بند همه آنها، رفع مسئولیت خود از وضعیت فعلی بود و اعتراض به دیگران؛ از اعتراض به خودروسازان تا مقصر خواندن مردم و حتی بهانه افزایش حقوق کارگران و تهدید به تعدیل نیرو و البته نوید حل مشکلات و بازگشت آرامش به بازار خودرو در آینده.
نادر قاضی پور در گفت وگو با تابناک در خصوص این موضوع اظهار داشت: در سال‌های گذشته، شرکت‌های خودروسازی، بهانه‌های مختلفی برای بالا بردن قیمت خودرو داشته اند و از هر راهکاری برای این کار استفاده می‌کنند.
این نماینده مجلس گفت: نیروی انسانی که در خدمت خودروسازی هاست، امروز همچون یک سپر انسانی برای بی اثر کردن انتقاد‌ها از سوی خودروسازی‌ها به کار می‌رود. هر وقت صحبت از کاهش قیمت و ظلم این بنگاه‌های اقتصادی میشود، این‌ها نیروی انسانی و کارگرانی را که در این شرکت‌ها کار می‌کنند، سپر خود کرده، می‌گویند اگر تعطیل شوند، این‌ها بیکار خواهند شد.
عضو کمیسیون صنایع مجلس افزود: سال هاست خودروسازی‌ها ورشکسته هستند و تنها به مدد بی رقیب بودن در بازار و کمک‌های دولتی و نمایندگان مجلس هست که سر پا مانده اند.
وی در خصوص بهانه خودروسازی‌ها درباره هزینه‌های نیروی کار برای افزایش قیمت‌ها گفت: این‌ها بهانه‌های بنی اسرائیلی است. نیروی کار و کارگرانی که در این شرکت ها، سه شیفت کار می‌کنند، نمی‌تواند بهانه مدیران سودجوی این شرکت‌ها باشد.
خودروسازی‌ها بهتر است برای اینکه بتوانند هزینه‌های خود را مدیریت کنند، شرکت‌های زیان دهی که دارند و با سندسازی‌ها در سال‌های اخیر آن را سود ده نشان داده اند، تعطیل یا واگذار کنند. همچنین زمین‌های مازادشان را بفروشند و نیز وام‌های کلان که با درصد بالای ۲۰ تا ۳۰ درصد گرفته اند، تسویه کرده و سرمایه‌های در گردش خود را فعال کنند؛ آن وقت اوضاع بهتر میشود.
وی همچنین یادآور شد: خودروسازها، یقه سفید‌هایی که ماهانه پول کلان از این شرکت‌ها می‌گیرند و یا مشاوران بی خود خود را کم کنند تا وضعیت مالی شان بهتر شود. نمی‌شود هر وقت به خودروساز بگویند بالای چشمت ابروست، به سراغ کارگران بروند و به آنها فشار بیاورند.
وی در این باره ادامه داد: خودروسازها به جای استفاده از این میزان مشاوره‌ها بروند و گروه‌های آینده نگر را فعال کنند. استفاده از این گروه‌ها باعث نوآوری و شکوفایی در این صنعت میشود. ما چهل سال است که منتظریم این کارخانه‌های عریض و طویل محصول با کیفیت تولید کند؛ اما این‌ها عادت کرده اند پول مفت بخورند و اصلا به فکر تولید جدید نیستند.
عضو کمیسیون صنایع مجلس افزود: خودروسازی در ایران کار خود را همزمان با خودروسازی‌های کره آغاز کرده اند. این در حالی است که آنان در این مدت تلاش کردند و خودروهای خود را ارتقا دادند و الان یکی از غول‌های خودروسازی جهان به حساب می‌آیند، ولی ما هنوز موتور پیکان را یک روز روی وانت می‌گذاریم و روز دیگر روی بدنه پژو و بعد اسم آن را عوض می‌کنیم و به نام محصول جدید می‌فروشیم که البته مردم هم چاره‌ای جز خرید این‌ها ندارند.
مسئولان عادت کرده اند پول مفت بخورند. این‌ها نه از تکنولوژی سر درمی‌آورند و نه به فکر فناوری و ارتقای محصولات خود هستند، بلکه تنها به این می اندیشند که چگونه جیب مردم بدبخت را خالی کنند.
صنعت خودرو، یکی از مهم‌ترین بخش‌های اقتصاد ایران و البته از شیرین‌ترین سفره‌های مدیریتی کشور ماست؛ سفره‌ای که سال‌ها برای مردم، خودرو به قصد حرکت ـ و نه لذت ـ و برای مدیران برکت داشته و البته در گذر سالیان، چنان فرسوده شده که امروز تحمل کوچک‌ترین ضربه اقتصادی را ندارد.
جامعه در استثمار خودروساز هاست خودرو سازانی که قیمت کارگرشان یک سوم قیمت جهانی ،قیمت ماشینشان گاها تا سه برابر جهان هزینه انرژی مصرفی یک دهم جهانی و بازار رقابتی هم که به هیچ عنوان وجود نداره پس چطور همچین شرایطی برای خودرو سازی ها ورشکستگی به وجود میاره و از دلار دولتی و زمین های دولتی و پول توسعه دولتی هم بگذریم 
نیروی انسانی مازاد خیلی زیاد دارند. همه پسر عمو و پسر خاله و بچه محل بیکار مسئولین اونجا شاغلند. شنیدم واسه بستن یه پیچ سه نفر تو صف می ایستند. 
