در روزهای گذشته، مجلس روزهای پرکاری را پشت سر گذاشته و البته قرار هم نیست، به این زودی، کار مجلس به پایان برسد. پس از استیضاح دو وزیر و سؤال از رئیس جمهور، این بار نوبت به استیضاح وزیر آموزش و پرورش رسیده که بنا بر اعلام هیأت رئیسه، قرار است روز سه شنبه انجام شود.
به گزارش «تابناک»؛ این روزها وضعیت اقتصادی کشور حال و روز خوشی ندارد. بسیاری از نمایندگان مجلس و برخی افراد دیگر بر این باورند که دولت توانایی مدیریت وضعیت موجود را ندارد و از این روی، مجلس تصمیم گرفت، به موضوع ورود کند. به همین دلیل برخی از نمایندگانی که دولت را مقصر این وضعیت می دانستند، به رئیس جمهور نامه نوشتند و از وی خواستار تغییر در تیم کابینه شدند.
با وجود این، اندکی پس از این نامه و به گفته خود نمایندگان، پس از آنکه نتیجه ای از سوی دولت دریافت نکردند، به بهانه تغییر در کابینه، استیضاح دو وزیر را در دستور کار قرار داده و آنها را از سمت خود برکنار کردند؛ البته موضوع استیضاح این دو وزیر، شائبه هایی نیز به همراه داشت.
همان گونه که در جلسه استیضاح ربیعی، چند تن از نمایندگان مطرح کردند، عده ای از آنان بر این اعتقاد بودند که برخی منافع شخصی و بعضی بده بستان های پشت پرده، دلیل اصلی این استیضاح ها بوده و در واقع استیضاح کننده ها نه به خاطر منافع ملی، بلکه برای پیروی از برخی خواسته های خود، این استیضاح را انجام داده اند و البته شرایط اقتصادی کشور نیز به گونه ای بوده که کمک می کرده این استیضاح ها به نتیجه برسد.
اما اکنون پرسش این است: اگر در موضوع استیضاح وزیر کار و وزیر اقتصاد ـ از آنجا که این دو وزارت خانه مستیقم با منابع مالی عظیمی سر و کار دارند ـ شائبه سهم خواهی برخی نمایندگان منطقی به نظر می رسید و نیز اگر نمایندگان به دنبال تغییر در تیم اقتصادی دولت بودند، استیضاح این وزرا به نظر عقلانی می رسید؟ در این شرایط، استیضاح وزیر آموزش و پروش چه نفعی برای اقتصاد کشور دارد و چرا نمایندگان موضوع استیضاح را مطرح کرده اند؟!
برای پاسخ به این پرسش، دو احتمال مطرح است؛ احتمال اول که البته در مورد استیضاح ربیعی کم و بیش مطرح شده بود و برخی می گفتند، بعضی از وزارت خانه های دولت، برای اینکه از تیررس استیضاح مجلس دور باشند، استیضاح وزارت خانه های غیر اقتصادی و یا وزارت خانه هایی که کمتر در موضوعات کلان دخالت دارند را مطرح می کنند.
با این روش، نمایندگان چند روز و یا چند هفته، درگیر این استیضاح می شوند و یا موضوع استیضاح اصلی را فراموش می کنند و یا در این فاصله به یک تعامل با دولت می رسند و یا اینکه اگر هیچ یک از این اتفاقات رخ نداد، با ایجاد برخی جنجال های رسانه ای، می توانند ترمز مجلس را بکشند.
اما احتمال دیگری نیز در مورد این وزارت خانه مطرح است، به طوری که برخی این استیضاح را بی ارتباط با موضوع انتخابات نمی دانند. به نظر می رسد در فاصله بیست روز تا آغاز سال تحصیلی و حدود یک سال تا کمپین انتخابات مجلس، برای نمایندگان اولویت حفظ کرسی نمایندگی اهمیت بیشتری دارد و مسائل کشور در اولویت های بعدی است.
آموزش و پرورش در انتخابات مهم است، چون این وزارت خانه به دلیل ساختار گسترده و امکانات به ویژه در شهرهای کوچک، همواره مورد توجه نامزدهای انتخاباتی است و حالا در فاصله یک سال مانده به کمپین انتخابات، نماینده های فعلی تلاش می کنند با افزایش فشار بر این وزارت خانه، بتوانند از این امکانات و ساختار بهره مند شوند. در شهرستان های کوچک، هماهنگی با یک رئیس اداره یا انتخاب یک مدیر مدرسه و حتی موافقت با انتقال و جابجایی یک معلم ساده از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
دلایل مطرح برای این استیضاح نیز خود گواه این مطلب است؛ در شرایطی که بیش از 99 درصد بودجه یک وزارت خانه صرف پرداخت هزینه های حقوق و مزایای کارمندان آن و کمتر از یک درصد از کل بودجه، صرف توسعه و بازسازی زیرساخت ها می‌شود، انتظار بیش از این داشتن به نظر منطقی نمی رسد.
بنابراین در نگاه حداقلی و فعالیت ستادی و جذب رأی اولی ها توسط بدنه ی آموزش و پرورش به صورت حداکثری! استیضاح این وزیر به نظر منطقی است؛ اما از سوی دیگر، با فرض استراتژی افزایش فشار مجلس برای تغییر تیم اقتصادی، استیضاح وزیر آموزش و پرورش، توجیه منطقی و حتی سیاسی ندارد و آن قدر بی ربط هست که بتوان آن را دستمایه طنز قرار داد.
در روزهای گذشته، مجلس روزهای پرکاری را پشت سر گذاشته و البته قرار هم نیست، به این زودی، کار مجلس به پایان برسد. پس از استیضاح دو وزیر و سؤال از رئیس جمهور، این بار نوبت به استیضاح وزیر آموزش و پرورش رسیده که بنا بر اعلام هیأت رئیسه، قرار است روز سه شنبه انجام شود.
