برای حفظ آبرو و تحقق شعارهای رنگارنگ انتخاباتی‌تان،«قالیباف» را شهردار کنید!

از سال 1286 که تهران صاحب رئیس بلدیه شد و بعدها نام آن به «شهردار» تغییر پیدا کرد، سیستم مدیریت شهری پایتخت کشور یکپارچه و پا برجا بود. پس از پیروزی انقلاب، از هفتم اسفندماه 1357 شهردار تهران در جمهوری اسلامی مستقر شد و کار خودش را برای پیگیری امورات شهری دنبال کرد. به صورتی که در مجموع از بعد انقلاب تا کنون تهران 18 شهردار و سرپرست را به خود دیده است.

به گزارش «تابناک»؛ از میان 18 نفری که تصدی امور شهری پایتخت را پس از انقلاب بر عهده داشته اند، 13 تن شهردار و 5 تن سرپرست بوده اند که طولانی ترین مدت شهرداری در بین افراد مذکور، متعلق به «محمد باقر قالیباف» است که دوازده سال در تهران مسئولیت عالی ساختمان بهشت را و پس از او «غلامحسین کرباسچی» قرار گرفته است که 9 سال مدیریت عالی امورات شهری تهران را بر عهده داشت.

همچنین از بین شهرداران و سرپرستان تهران تاکنون «محمدباقر قالیباف، محمود احمدی نژاد و سید رضا زواره ای» در انتخابات ریاست جمهوری کاندیدا شده و به رقابت با سایر نامزدهای حاضر در این انتخابات پرداخته اند که از بین این 3 نفر احمدی نژاد که تنها 2 سال سابقه شهرداری در تهران دارد، توانسته کرسی ریاست جمهوری را از آن خود کند و در دوره های نهم و دهم دولت مهرورزی را تشکیل بدهد.

همچنین پس از یک دوره با ثبات که محمدباقر قالیباف، مسئولیت شهرداری پایتخت را بر عهده داشت و در این مدت کرسی های شهرداری یا تماما یا عمدتا در اختیار اصولگرایان بود، اصلاح طلبان توانستند همه 21 کرسی پارلمان شهری تهران را از آن خود کنند و از اول شهریور ماه سال 96 مسئولیت شهرداری را از اصولگرایان تحویل بگیرند؛ موضوعی که در یک سال گذشته در آن موفقیتی نداشته اند.

از شهریور سال گذشته تاکنون که تنها یک سال و یک ماه از آن گذشته است، «تهران» 2 شهردار و 2 سرپرست را به خود دیده است؛ موضوعی که از بعد پیروزی انقلاب تاکنون بی سابقه بوده و طبیعتا به دلیل همین نبود ثبات در کرسی عالی مدیریت شهری پایتخت، امورات شهرداری نیز به دلخواه مردم پیش نرفته که نمونه های آن را می توان در ماجرای برف سنگین زمستان گذشته و برخی خرابی هایی که در این یک سال هیچ چاره ای برای آن اندیشیده نشده است، دید.

شهر تهران که در طول مدیریت قالیباف به لحاظ حفر و احداث ایستگاه های مترو، ایجاد اتوبان ها، توسعه فضای سبز و ایجاد مراکز فرهنگی و سایر موضوعاتی که یک شهر پویا و سالم باید از آن برخوردار باشد در شرایط خوبی قرار گرفته بود و شاید یکی از دلایل آن را بتوان همین ثبات مدیریتی در رأس هرم مدیریت دانست، اکنون به دلیل انتخاب های غلط اعضای شورای شهر، نتوانسته روال و رویه گذشته را ادامه بدهد.

بنا به گفته پورسیدآقایی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در دوره یک ساله تصدی اصلاح طلبان، میزان اتوبان هایی که اکنون در تهران احداث شده است، باید در پایان سال 1404 محقق می شد که این نشان می دهد، در طول دوره با ثبات شهرداری تهران در این زمینه کارهایی زیادی انجام شده است؛ هر چند نمی توان گفت، همه عملکرد افراد بدون نقص است و طبیعتا هر کسی ایرادات و مشکلاتی در کار خود دارد.

نمایندگان اصلاح طلب شورای شهر تهران پس از تصدی تمامی 21 کرسی، سخنان زیادی در مورد دوره قبل که تصدی امور شهری پایتخت بر عهده اصولگرایان بود، گفتند، به گونه ای که هر کسی این سخنان را می شنید، احساس می کرد این طیف قصد دارد تحول عظیمی در سیستم مدیریتی شهری پایتخت ایجاد کند و کار را به گونه ای پیش ببرد که مردم تهران انگشت به دهان بمانند که چه کارهایی در این شهر امکان داشته انجام بشود و آنان از آن بی اطلاع بودند.

اصلاح طلبان پس از سرپرستی کوتاه «مصطفی سلیمی» در یک پروسه ای که آن را انتخاب دموکراتیک می خواندند، تصمیم به انتخاب شهردار تهران از حزب کارگزاران سازندگی گرفتند و بر همین اساس «محمد علی نجفی» از مؤسسان این حزب که البته پیش از آن به دلیل بیماری از چند مسئولیت دولتی از جمله ریاست سازمان میراث فرهنگی کناره گیری کرده بود، را به عنوان شهردار برگزیدند؛ انتخابی که در نهایت شش ماه دوام داشت و نجفی همان طور که پیش بینی می شد به دلیل بیماری تصمیم به ترک شهرداری گرفت.

26 فروردین تا 21 اردیبهشت ماه سال 97 تهران باز هم با سرپرست اداره شد و در این مدت «سمیع الله حسینی مکارم» که خود نیز از گزینه های اصلاح طلبان برای عنوان شهرداری بود، سرپرستی امورات شهری پایتخت را بر عهده داشت. اصلاح طلبان در ادامه همان روال پیشین خود در انتخاب شهرداران چند گزینه را مطرح کرده و از آنان برای اداره شهرداری برنامه خواستند تا در نهایت از بین این افراد، یکی را به عنوان شهردار برگزینند.

این بار قرعه انتخاب جریان اصلاح طلبی برای شهرداری تهران به نام حزب اعتماد ملی و یکی از اعضای آن به نام «محمد علی افشانی» درآمد که سابقه استانداری و معاونت وزارت کشور را در کارنامه داشت. اما در نظر نداشتن همه جهات برای انتخاب شهردار باعث شد که با یک مصوبه مجلس برای «منع بکارگیری بازنشستگان» بازهم جلوی ادامه به کار شهردار اصلاح طلب پایتخت گرفته شود و او نیز مجبور است، نهایتا تا آبان ماه کار را واگذار کرده و ساختمان بهشت را ترک کند.

به نظر می رسد، با این وضعیت که اصلاح طلبان شورای شهر برای پایتخت ایجاد کرده اند، نباید توقع پیشرفت کارهای عمرانی و حتی امور جاری شهر را داشت، چه برسد به تحقق شعارهایی که این افراد پس از تصدی شورا سر می دادند و در نقد عملکرد مدیریت قبلی پایتخت، آرزوهای بزرگی را برای مردم تهران نشین مطرح می کردند. برای همین انتظار می رود این بار اصلاح طلبان شورا به همه جهات برای انتخاب شهردار توجه کنند.

اگر اصلاح طلبان شورای شهر تهران آنقدر در انتخاب شهردار ناتوانند یا مسائل گروهی و حزبی شان بر منافع مردم پایتخت چربش دارد، به نحوی که در این یک سال با عملکرد و انتخاب های غلطشان تهران را به محاق برده اند، پیشنهاد می کنیم برای حفظ آبروی خودشان هم که شده «محمد باقر قالیباف» را به عنوان شهردار تهران به کار بازگردانده و انتخاب کنند؛ شاید به واسطه چنین انتخاباتی، دست کم بخشی از شعارهای رنگارنگ انتخاباتی شان و وعده و وعیدهایی که به مردم می دادند، تحقق پیدا کند!