در دورانی که مشکلات اقتصادی و افزایش هزینه‌های زندگی بسیاری از شهروندان جامعه به ویژه قشر ضعیف و نیازمند را با دشواری‌های فراوانی رو به رو کرده، شرایط برای خانواده‌هایی که عضو معلول دارند، به مراتب بدتر است؛ مثل یکی از خانواده‌های دارای دو عضو معلول در روستای طولارود شهرستان تالش که بررسی‌ها نشان می‌دهد هنوز بسیاری از نیاز‌های اساسی آنها روی زمین مانده و محقق نشده است.
به گزارش «تابناک»؛ اسماعیل بشیری ۳۶ ساله و فیروزه بشیری ۴۲ ساله خواهر و برادری با معلولیت شدید جسمی و حرکتی هستند که در روستای طولارود بالا، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان تالش در استان گیلان زندگی میکنند؛ خواهر و برادری معلول که به واسطه معلولیت و نیز مشکلات اقتصادی موجود با سختی‌های فراوانی مواجهند و مدعی هستند کمتر از آنچه نیاز است، مورد توجه مسئولان قرار دارند.
این دو عضو معلول خانواده سه نفره بشیری، نزدیک به هشت سال است، پدر خود را از دست داده اند و اکنون در کنار مادر سالخورده شان زندگی میکنند؛ مادری که خود نیز به واسطه کهولت سن و مشکلات جسمانی ناشی از آن نیاز به کمک‌های مالی و درمانی دارد؛ اما با همه این شرایط از هیچ کوششی برای نگهداری از فرزندانش دریغ نمی‌کند.
نداشتن شغل پایدار و درآمد کافی و مسکن شخصی و نبود استاندارد و مشکلات دیگری از این دست را باید از جمله مهم‌ترین دغدغه‌ها و مسائلی دانست که اکنون این دو شهروند تالشی با آن درگیرند و زندگی را برای آنها سخت‌تر کرده است.
از قرار معلوم و بر اساس اطلاعات موجود، خانه‌ای که این خانواده در آن ساکن هستند، اجاره‌ای است و استاندارد‌های لازم برای سکونت دو فرد معلول جسمی حرکتی را نیز نداد؛ هر چند در سال و ماه‌های اخیر، مسئولان دولتی و دیگر نهاد‌های حمایتی مثل اداره کل بهزیستی استان گیلان اقدامات قابل توجهی برای حل بخشی از مشکلات این خانواده ترتیب داده اند، هنوز مشکلات بزرگی پیش روی آنهاست که حل نشدنشان اسماعیل و فیروزه را آزار می‌دهد.
زمستان سال گذشته صدا و سیمای مرکز گیلان گزارشی در مورد وضعیت زندگی این خانواده معلول تهیه و منتشر کرد که در آن شماری از خواسته و مشکلات این دو شهروند معلول تالشی و نیز شیوه کسب درآمد آنها توصیف شده بود؛ گزارشی که از آرزوی قلبی فیروزه برای سفر به مشهد مقدس و کربلای معلی حکایت داشت و نیز نشان می‌داد که اسماعیل از محل فروش کارت شارژ و فیروزه از محل بافت لباس و عروسک‌های بافتنی کسب درآمد میکنند.
در گزارشی که به آن اشاره شد و مشروح آن را در ادامه می‌بینید، فیروزه تأکید می‌کند به دلیل آب و هوای بارانی و مشکلات جسمانی برادارش نیاز دارند تا کیوسکی برای اسماعیل ساخته شود تا بتواند به آسانی نسبت به فروش دست ساز‌های خواهر و نیز کارت شارژ اقدام کند.
آنها همچنین بزرگ‌ترین نیاز خود را داشتن پرستار دائمی دانستند که حضورش می‌تواند برای آنها بسیار مفید فایده باشد.
اکنون پس از نزدیک یک سال از انتشار گزارش مورد اشاره، پیگیری‌های «تابناک»، نشان می‌دهد، تعدادی از مشکلات آنها حل شده و تعدادی نیز هنوز حل نشده است.
اسماعیل بشیری، شهروند معلول روستای طولارود بالا در همین رابطه به «تابناک» گفت: من و خواهرم به دلیل مشکلات جسمانی و حرکتی که از زمان تولد به آن دچاریم، نیاز به کمک‌هایی داریم که از سوی نهاد‌های حمایتی مثل بهزیستی تأمین می‌شود. مسئولان سازمان بهزیستی و سایر نهاد‌ها فقط و فقط وعده می‌دهند و اقدام قاطعی که بتواند مشکل ما را حل کند، انجام نمی‌دهند.
بشیری با اشاره به اینکه امروز هم برای پیگیری مکاتبات اداری ساخت مسکن به اداره بهزیستی رفته، افزود: من با اوضاع نامناسب جسمی تعداد زیادی کاغذ و پرونده دارم که هر بار یکی از کارمندان دولتی من را به اداره دیگر پاس می‌دهند و واقعاً خسته شده ام از این همه دوندگی و دستورهایی که برای حل مشکل مسکن ما صادر می‌شود.
وی با اشاره به اینکه امیدی به ساخت مسکن وعده شده در دورانی که زنده هستم ندارم، به حالت کنایه و طنز به خبرنگار «تابناک»، گفت: امروز به یکی از کارمندان شهرستان تالش گفتم تا مسئولان بخواهند خانه ما را بسازند، قیامت شده است.
بشیری با تأکید بر اینکه در شرایط کنونی بزرگ‌ترین دغدغه وی و خواهرش، ساخته شدن یک مسکن استاندارد و مجهز برای آنهاست، اضافه کرد: بزرگ‌ترین آرزوی من این است که همه کاغذ و پرونده‌هایی که به من داده اند و پیگیری کار‌های اداری آن از توان من خارج است، روزی به خانه تبدیل شوند و ما بتوانیم ادامه عمر را در آن زندگی کنیم.
این شهروند معلول تالشی در مورد کسب و کار و محل درآمد خود و خانواده اش نیز گفت: ماهیانه ۵۳ هزار تومان از بهزیستی مستمری می‌گیریم و ۴۵ هزار تومان نیز برای ما یارانه واریز می‌شود که برای مخارج ما بسیار ناچیز است.
وی افزود: خواهرم بافتنی‌های عروسکی می‌بافد که فروش این بافتنی‌ها با من است، اما درآمد چندانی از این محل برای ما ایجاد نمی‌شود. از سویی نیز من به فروش کارت شارژ مشغولم که به دلیل الکترونیکی شدن بسیاری از خدمات پرداخت، مشتری‌های من به شدت کاهش یافته است.
بشیری با تأکید بر اینکه هنوز وعده ساخت کیوسک فروش برای من عملیاتی نشده است، اضافه کرد: مدیر کل بهزیستی استان چند مدت پیش به ما سر زد، در آن دیدار مسئولان شهرستانی اجازه صحبت به من ندادند، ولی آقای مدیر کل گفت: همه درخواست‌های اینها را عملیاتی کنید. از وقتی مدیرکل رفت، وعده‌هایی هم که به ما داد روی زمین مانده است.
این شهروند تالشی در پایان با اشاره به اینکه فروردین امسال و با کمک نهاد‌های خیریه به همراه خواهرش به مشهد مقدس و کربلای معلی مشرف شده اند، افزود: موضوع حضور پرستار در محل زندگی ما نیز حل شده است و اکنون یک پرستار روزانه از سوی بهزیستی برای رسیدگی به امور ما در خانه مان حاضر می‌شود.
اشک تو چشام جمع شد ولی چه میشه کرد ؟
کاش همه همینو میفهمیدن که برای داشتن حکومتی عالی نیاز به یک معصوم هست و باید برای فرجش دعا کرد و تلاش رو بیشتر کرد 