در نهمین روز از سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر، مستند «تمام چیزهایی که جایشان خالی است» و فیلم‌های سینمایی «سونامی»، «جان‌دار» و «قسم» به نمایش درآمدند اما هیچ کدام از تازه نفس‌ها در این روز نتوانستند نظر مخاطبان را به خود جلب کنند و «جان‌دار» که در قامت مدعی ظاهر شده بود نیز پایین تر از سطح انتظار بود.
به گزارش «تابناک»؛ سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر عرصه نمایش 22 فیلم در بخش اصلی (سودای سیمرغ)، و ده فیلم در بخش نگاه نو (فیلم اولی‌ها) رقابت می‌کنند که از ده فیلم بخش نگاه نو، دو فیلم در بخش سودای سیمرغ نیز حضور دارند و شانس رقابت برای جوایز بخش‌های فنی را نیز در اختیار دارند. جزئیات تمامی فیلم‌های جشنواره را از اینجا می‌توانید ببینید.
در نهمین روز از سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر، مستند «تمام چیزهایی که جایشان خالی است» به کارگردانی زینب تبریزی و فیلم‌های سینمایی «سونامی» به کارگردانی میلاد صدرعاملی، «جان‌دار» به کارگردانی مشترک حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری و «قسم» به کارگردانی محسن تنابنده به نمایش درآمدند.
به باور گروهی از منتقدان، «جان‌دار» و سازندگان پدیده تازه جشنواره فجر در بخش نگاه نو یا کارگردان‌های فیلم اولی بود اما پس از نمایش این فیلم مشخص شد با فیلمی ضعیف مواجه هستیم که بازی درخشان جواد عزتی و بازی خوب حامد بهداد، باران کوثری و فاطمه معتمدآریا نیز نتوانسته فیلم را نجات دهد. سونامی نیز پایین‌تر از سطح انتظار بود و آنچه در قسم به نمایش درآمد در حد انتظار از محسن تنابنده بود و نه بیشتر.
تمام چیزهایی که جایشان خالی است
- کارگردان: زینب تبریزی
- تهیه کننده: زینب تبریزی
- خلاصه داستان: روایتگر زندگی دو زن به نام های مهناز و جمیله است که هردو به سرطان پستان مبتلا بوده اند. یکی با وجود مبارزه ای طولانی از دنیا می رود و دیگری بعد از بهبودی کامل، به فعالیت های خیریه و آگاهی بخش به بیماران مبتلا مشغول می شود.
سونامی
- کارگردان : میلاد صدرعاملی
- تهیه کننده : رسول صدرعاملی
- فیلمنامه نویس : میلاد صدرعاملی، علی اصغری و محمدرضا صدرعاملی
- خلاصه داستان : در آخرین اردوی تیم ملی تکواندو، سرمربی و سه تن از بهترین بازیکنان تیم در دانمارک پناهنده شده و به ایران بازنگشته اند. این فرصتی است که خسروی، سرمربی قدیمی و کهنه کار بعد از سالها بازگردد و کار نیمه تمامش را به پایان برساند.
- بازیگران : بهرام رادان، مهرداد صدیقیان، علیرضا شجاع نوری، فرشته حسینی، رعنا آزاد یور، امیرمهدی ژوله و محمدرضا غفاری
- مدیر فیلمبرداری : پیمان شادمانفر
- طراح صحنه : امیرحسین حداد
- طراح لباس : غزاله معتمد
- تدوین : بهرام دهقانی
- صدابردار : مهران ملکوتی
- صداگذار : بهمن اردلان
- موسیقی : کریستف رضاعی
- جلوه های ویژه میدانی : ارشا اقدسی
- جلوه های ویژه بصری : بهنام خاکسار
- عکاس : نوشین جعفری
جان‌دار
- کارگردان : حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری
- تهیه کننده : کامران مجیدی
- فیلمنامه نویس : حسین امیری دوماری ، پدرام پورامیری و محمد داودی
- خلاصه داستان : به خدا اگر یه بار دیگه بپرسید شام چیه؟ شام چی شد؟ چرا نمی رسه؟ همین وسط خودمو دار می زنم.
- بازیگران : فاطمه معتمدآریا ، حامد بهداد، جواد عزتی، باران کوثری، مسعود کرامتی، علی شادمان، محمدعلی محمدی، امیراحمد قزوینی، علیرضا مهران و صادق ملکی
- مدیر فیلمبرداری : هومن بهمنش
- چهره پرداز : عباس عباسی
- طراح صحنه : بابک کریمی طاری
- طراح لباس : بابک کریمی طاری
- تدوین : بهرام دهقانی
- صدابردار : طاهر پیشوایی
- صداگذار : محمدرضا دلپاک
- موسیقی : امیر توسلی
- جلوه های ویژه میدانی : آرش آقابیک
- جلوه های ویژه بصری : فرید ناظرفصیحی
- عکاس : اردلان آذرمی
قسم
- کارگردان : محسن تنابنده
- تهیه کننده : جلیل شعبانی
- فیلمنامه نویس : محسن تنابنده
- خلاصه داستان : پنج ساله یه آب خوش از گلوم پایین نرفته، نمی ذارم سایه یه خون دیگه رو زندگیم باشه.
- بازیگران : مهناز افشار، سعید آقاخانی، حسن پورشیرازی و مهران احمدی
- مدیر فیلمبرداری : تورج اصلانی
- چهره پرداز : عباس عباسی
- طراح صحنه : بابک پناهی
- طراح لباس : فرحناز نادری
- تدوین : خشایار موحدیان
- صدابردار : مهدی ابراهی مزاده
- صداگذار : فرامرز ابوالصدق
- موسیقی : یحیی سپهر یشکیب
- جلوه های ویژه میدانی :
- جلوه های ویژه بصری :
- عکاس : صبا سی هپوش
پنج فیلم برتر آرای مردمی با چند رای
در ششمین روز از اعلام نتایج آرای مردمی سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، ۵ فیلم برتر بدون اولویت معرفی شدند. اسامی آثار برتر در آرای مردمی بدون اولویت، غلامرضا تختی، متری شش و نیم، سرخپوست، ماجرای نیمروز ۲، شبی که ماه کامل شد اعلام شد.
فیلم برتر آرای مردمی ۲۲ بهمن ماه در حالی در اختتامیه معرفی می‌شود که تا این لحظه نه مجموع آرای ماخوذه و نه شمار آرای فیلم‌های برتر اعلام نشده و مشخص نیست فیلم اول با چند رای از مردم فیلم اول جشنواره می‌شود؟ این عدم شفافیت، ابهام‌ها را دو چندان کرده است.
شکستن یک تابوی سرطانی در ایران
نشست خبری فیلم «تمام چیزهایی که جایشان خالی است» با حضور زینب تبریزی (تهیه کننده و کارگردان)، امید بلاغتی (مشاور تهیه کننده)، عطیه عطارزاده (مشاور کارگردان)،صبا ندایی (آهنگساز) حسن شبانکاره (صداگذار)، شیما صابری (مدیر حامی جو)، جمیله مظفری و وحید محسنی (کاراکترهای فیلم) و سولماز غنی (راوی) با حضور فرزاد حسنی به عنوان مجری برگزار شد.
زینب تبریزی تهیه کننده و کارگردان این مستند در ابتدای نشست گفت: خیلی دلم می خواهد که این فیلم بیشتر دیده می شد. این آخرین نمایش فیلم های مستند در جشنواره است و همه ما بیشتر دل‌مان می خواست بیشتر مورد توجه اهالی رسانه قرار بگیریم اما به نتیجه رسیدیم که به زور نمی توان کسی را مشتاق پای مستند نشاند.
امید بلاغتی مشاور تهیه کننده هم گفت: من فکر می‌کنم بیش از آن که مشکل از اهالی رسانه باشد، مشکل از ساعت اکران فیلم در جشنواره فجر است. ساعت یک چندان زمان مناسبی برای اکران مستند نیست.
وحید محسنی، یکی از شخصیت های فیلم هم در ابتدای سخنانش گفت: من چندان بازیگری و سخنرانی بلد نیستم. خانم تبریزی پیشنهاد کار را که دادند من چندان استقبال نکردم اما در ادامه وقتی ایشان روش کار را به من توضیح دادند، من دیدم که می‌توان کار خوبی تولید کرد و یاد و خاطره همسرم هم زنده بماند. هدف مان این بود که با ساخت این فیلم افراد دیگری بتوانند راه درست را بروند.
کارگردان فیلم در مورد تطبیق سناریوی فیلم با بینش مرحوم مهناز علیمردانی در عالم واقع گفت: متنی که نوشته شده حاصل تمام تحقیقاتی است که من از زندگی و شخصیت مهناز علیمردانی داشتم. این شخصیت این اجازه را به ما می داد که بتوانیم حرف های دیگری را هم در قالب این شخصیت مطرح کنیم و به داستان چند لایه دیگر هم ببخشیم. من مهناز را هرگز ندیده بودم اما با صحبت هایی که با همسر ایشان داشتیم متوجه شدیم که ایشان اهل شعر و ادب بوده است.
وحید محسنی درباره ساخت این مستند گفت: وقتی من این مستند را می بینم یاد همان زندگی ای که داشتم می افتم و اصلا چنین حسی ندارم که انگار چیزی به کار اضافه شده است. شکسته شدن یک تابوی سرطانی در ایران
جمیله مظفری دیگر شخصیت فیلم در مورد این مستند، گفت: من از کارگردان کار تشکر می کنم که تابوی سرطان پستان را در ایران شکستند. تمام مواردی که در فیلم نشان داده شد هم واقعی است، ما باید به این نکته توجه کنیم که سرطان پستان نه تحصیل کرده می شناسد و نه فقیر و غنی.این بیماری به سراغ همه می آید و ما باید به آن توجه کنیم.
من به عنوان نماینده زنانی که مبتلا به سرطان پستان هستند می گویم که ما مهناز را متاسفانه از دست دادیم اما باید تلاش کنیم مهناز های دیگر را از دست ندهیم.
شیدا صابری مدیر موسسه حامی جو در مورد تامین سرمایه فیلم گفت: ما امیدواریم همه آثار هنری به مشکل بخورند تا برای تامین سرمایه شان به حامی جو مراجعه بکنند. اتفاق مهمی که برای این پروژه افتاد این بود که این فیلم قبل از اکرانش توانست مخاطبانش را جذب کند و توانست پیام خودش را به بیش از یک میلیون نفر در فضای مجازی برساند.
عطیه عطارزاده، مشاور کارگردان در مورد دشواری های تولید این اثر گفت: من گمان می کردم خانم تبریزی در میان کار پروژه را رها کند اما او با پشتکاری کم نظیر توانست در مقابل کمبودهای مالی بایستد و در نهایت با حمایت حامی جو آن را به پایان برساند. این کار برای من تجربه بسیار جالبی بود. مستندی که چندان با آن فرم قدیمی که مخاطبان از مستند می شناسند متفاوت است و فرم جدیدی به خود گرفته است.
حسن شبانکاره صداگذار فیلم هم در مورد روند صداگذاری فیلم گفت: بخش عمده اتفاقی که در فیلم به تصویر کشیده می شود در گذشته اتفاق افتاده و گروه فیلمساز در ادامه به روند داستان اضافه شده اند و توانسته اند شکل روایی خوبی به داستان ببخشند. حالا در بحث صدا هم این مورد مطرح بود که ما باید صدای واقعی را روی کار بگذاریم یا چون داستان در گذشته رخ داده احتیاج به صدایی فراواقعی داریم. این یکی از اصلی ترین چالش های فیلم بود.
سولماز غنی در مورد علت حضورش در این فیلم گفت: من حس این کار را دوست داشتم چون موضوع این فیلم سرطان پستان بود دلم می خواست بخش کوچکی از این پروژه ارزشمند باشم. من روزهای اول فقط متن را می خواندم و گریه می کردم و نمی توانستم چیزی را ضبط کنم.ضمن اینکه چون قرار بود به جای شخصی حرف بزنم که الان حضور ندارد، این خیلی احتیاج به حس داشت. لذا خیلی مهم بود و در دو جلسه توانستیم نریشن ها را ضبط کنیم.
تبریزی در مورد توقف پروژه اش در حین ساخت گفت: به جز مسائل مالی، بخاطر بحث مجوز هم ما چند وقفه در کارمان داشتیم که یکی از علت هایش این بود که به ما اجازه ورود به بیمارستان ها را نمی دادند و می گفتند مستندساز نباید وارد بیمارستان شود و این خیلی برای من عجیب بود که چرا وقتی ما می خواهیم فیلمی با موضوع بیماری بسازیم نمی‌توانیم وارد بیمارستان شویم. در نهایت به واسطه آشنایی که داشتیم توانستیم در یک بیمارستان فیلمبرداری را انجام دهیم.
تداوم برائت از پول‌های مشکوک
بازار حرف و حدیث درباره پول‌های مشکوک در سینما درست چند هفته پیش از برگزاری جشنواره فیلم فجر و به‌واسطه انتشار بخشی از اظهارات نماینده دادستان در دادگاه رسیدگی به تخلفات بانک «سرمایه» و نام بردن از دو تن از چهره‌های خبرساز و پرحاشیه در حوزه سرمایه‌گذاری در سینما و شبکه نمایش خانگی حسابی داغ شد. بازاری که نام «محمد امامی» بیشترین بسامد را درآن داشت.
امامی از سرمایه‌گذاران پرکار سینما و شبکه نمایش خانگی در سالها اخیر بوده است که آثار پرخرجی همچون سریال «شهرزاد» و یا فیلم سینمایی «مصادره» با همراهی مستقیم او به سرانجام رسید.
درست از روزی که نام این سرمایه‌گذار در جلسه دادگاه بانک سرمایه به میان آمدن و اعداد و ارقام کلانی به‌عنوان حجم تخلفات مالی او طرح شد، کنجکاوی درباره سرمایه‌های در گردش او در چرخه تولید سینما ضریب گرفت و رسانه‌ها دست به کار شدند تا از پروژه‌هایی خبر بگیرد که با پشتوانه سرمایه محمد امامی مراحل تولید را سپری می‌کردند.
نام‌های مختلف و متعددی هم در این مسیر در قالب گمانه‌زنی بر سر زبان‌ها افتاد. در میان فیلم‌های راه‌یافته به جشنواره سی‌وهفتم هم بودند نام‌هایی که با چنین اتهامی مواجه شدند. ابتدا این محمدحسین قاسمی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شبی که ماه کامل شد» بود که با صدور اطلاعیه از خرید سهم امامی در این فیلم خبرداد و اینکه او در حال حاضر هیچ سهمی در این پروژه ندارد و روز گذشته هم مجری طرح «جان‌دار» از این انتساب اعلام برائت کرد.
به گفته مجری طرح فیلم سینمایی «جان‌دار» محمد امامی رسماً از این فیلم کنار رفته است و هیچ سرمایه‌ای در فیلم وارد نکرده است. با این همه اما کنجکاوی رسانه‌ها برای اطلاع از سرنوشت دیگر سرمایه‌گذاری‌های امامی در سینما و به‌خصوص شبکه نمایش خانگی همچنان ادامه دارد و باید دید آیا علاوه‌بر این اعلام برائت‌ها، کسی همراهی و همکاری با این سرمایه‌گذار پرحاشیه را به گردن می‌گیرد؟
بهرام رادان در نشست خبری سونامی: سالها رویای فیلم ورزشی داشتم
نشست خبری فیلم «سونامی» با حضور علیرضا شجاع‌نوری، مهرداد صدیقیان، بهرام رادان، محمدرضا غفاری، فرشته حسینی، امیرمهدی ژوله (بازیگران)، میلاد صدرعاملی (کارگردان)، محمدرضا صدرعاملی (فیلم‌نامه‌نویس)، کریستف رضاعی (آهنگساز)، غزاله معتمد (طراح لباس)، پیمان شادمانفر(مدیر فیلمبرداری)، امیرحسین حداد (طراح صحنه)، کوروش رجلی(مربی تکواندو)، علی اصغری (فیلم‌نامه‌نویس) و با اجرای فرزاد حسنی در نهمین روز جشنواره فیلم فجر برگزار شد.
صدرعاملی درباره انتخاب بهرام رادان و مهرداد صدیقیان در کنار هم، گفت: آقای رادان وقتی فیلمنامه را خواندند، نقش را بسیار دوست داشتند. گپ‌وگفت را پیش از شروع فیلمبرداری آغاز کردیم. البته که انتخاب زیادی نداشتم، چون باید بازیگران نقش‌های اولم ورزشکار می‌بودند و هیکل‌های ورزشکاری داشته باشند. متاسفانه بسیاری از بازیگران سینما این شرایط را نداشتند.
رادان در ادامه در پاسخ به این سوال تاکید کرد: سوال‌کننده حتما سینما را نمی‌شناسند. همکاری من و مهرداد صدیقیان در چند کار اتفاقی بوده است. شاید این اتفاق که الان که در چند فیلم پشت‌سر هم افتاده تا چند سال دیگر تکرار نشود.
صدیقیان هم گفت: من و آقای رادان حدود 9 سال است که با هم دوست هستیم و سال 95 اولین بار با هم بازی کردیم. اگر قرار بود که همدیگر را پیشنهاد بدهیم، باید خیلی زودتر اتفاق می‌افتاد. این اتفاق برایم بسیار خوشایند است. چون بهرام رادان بسیار حرفه‌ایست، فیلم برایش مهم است و در گروه به همه کمک می‌کند.
صدرعاملی در ادامه این نشست با اشاره به اینکه دو شخصیت اصلی فیلم باید از دو رده سنی باشند، گفت: این موضوع هم در انتخاب من بسیار تاثیرگذار بوده است.
رادان در پاسخ به این سوال که بعد از این سالها چه مولفه‌هایی در انتخاب فیلم برای شما تغییر کرده است، گفت: هر بازیگری با افزایش تجربه‌اش و آگاهی‌اش نسبت به محیط کارش به تدریج به تمایلاتش نزدیک‌تر می‌شود. در تمام این سالها سعی کردم به شعور مخاطبم احترام بگذارم، ولی همینطور که همه چیز دست یک بازیگر نیست. گاهی پیش آمده که این انتخاب به اشتباهاتی تبدیل شود. امسال سه فیلم در جشنواره فیلم فجر دارم که احساس می‌کنم سه انتخابم از سه فضای متفاوت بودند. از آنها بسیار راضی هستم و تمام تلاشم را برای بازی در همه این نقش‌ها داشتم.
میلاد صدرعاملی درباره حضور یک قهرمان تکواندو در کنار عوامل فیلم «سونامی، گفت: اگر کار من بدون آقای رجلی که قهرمان جهان هستند انجام می شد نتیجه این نبود. ایشان سه ماه قبل از فیلمبرداری تمرینات خودشان را با آقای رادان و صدیقیان شروع کردند. ضمن اینکه به آقای غفاری و شجاع نوری هم خیلی کمک کردند. بچه ها را به لیگ تکواندو می‌بردند تا رفتار مربی ها را ببینند و از آنها الگو بگیرند و این خیلی به همه بچه ها کمک کرد.
کوروش رجلی مربی تکواندو هم درباره فیلم «سونامی» و حضورش در کنار تیم این فیلم گفت: اتفاق خیلی بزرگی در ورزش ما و برای ما در سینما افتاد که توانستیم زندگی قهرمانی‌مان را به این شکل به تصویر بکشیم. سختی های زیادی داشتیم. آقای رادان، صدیقیان، غفاری و شجاع نوری واقعا به صورت حرفه ای به این موضوع نگاه کردند. بچه ها از همان ابتدا آمادگی جسمی مطلوبی داشتند. ما نمی توانیم ورزشی مثل بدنسازی و هوازی که بچه ها در زندگی شخصی خود داشتند، بیاییم مسیر را به سمت تکواندو عوض کنیم. کار خیلی سختی بود اما در عرض سه ماه این بچه ها توانستند خیلی راحت تکنیک ها را یاد بگیرند و این چیزی نبود جز تلاش این بچه ها.
او گفت: بچه ها خیلی خوب با این موضوع کنار آمدند و خیلی خوشحالم که توانستند تصویری از زندگی قهرمانی نمایش دهند.
علیرضا شجاع نوری هم درباره حضورش در کنار تیم جوان «سونامی» گفت:روزی که آقای صدرعاملی به من دستور دادند و من قول دادم که باشم، گفتم بالاخره یک کاری برای یک دوست انجام می دهیم، مهم هم نیست که نتیجه چه می شود ولی از همان ابتدای کار متوجه شدم که میلاد یک فیلمساز است و می داند چه می خواهد و من خیلی خوشحالم که شاهد تولد یک فیلمساز متفاوت در سینمای ایران هستم که از این به بعد فکر می کنم فیلم های خوبی از ایشان شاهد باشیم.
پیمان شادمانفر درباره فیلمبرداری یک فیلم ورزشی گفت: کار ورزشی کردن سخت است چون نسبت به این مقوله شناخت نسبتا کمی داشتم. با میلاد مستندهای ورزشی زیادی دیدیم و در کنارش هم از تیم فیلمبرداری مسابقات واقعی کمک گرفتیم.
رادان در پاسخ به این سوال که چرا از بازی در نقش مکمل پرهیز می‌کند، گفت: فکر می‌کنم برای هر بازیگر مهم نقشی است که به او پیشنهاد می‌شود، نه اینکه اصلی یا مکمل باشد. من هم معمولا سعی می‌کنم از بین پیشنهاداتم انتخاب کنم. نقش مکمل هم قبلا داشتم و در فیلم کنعان بازی کرده بودم.
میلاد صدرعاملی هم در پاسخ به این سوال گفت: نقش آقای رادان مکمل نیستند. نقش اصلی هستند.
ژوله درباره نقشش در این فیلم گفت: من میلاد را از سالها قبل می‌شناختم. شاهد ساخت فیلم‌های کوتاهش بودم. همیشه از او می‌پرسیدم چه زمانی قرار است فیلم بلند بسازی که بالاخره ساخت. جذابیت این کار برایم خود میلاد صدرعاملی و گروه بود. این فیلم یک شاه سکانسی داشت که برای من خیلی انگیزه برای حضور در این فیلم بود.
او تاکید کرد: در واقع این سکانس اینطور بود که خیلی وقت‌ها این حضور و عدم حضور در مقابل رقیب اسرائیلی همیشه مورد مناقشه قرار می‌گرفت. در این فیلم صحنه‌ای وجود داشت که از دو تا دیدگاهی که مخالف و موافق این اتفاق بودند دلایلشان را بیان می‌کردند. متاسفانه آن سکانس مجوز نگرفت که باشد. اگر بود معنا و عمق دیگری به فیلم می‌داد.
غفاری درباره حضورش در «سونامی» گفت: باعث افتخارم بود که در این فیلم در کنار این گروه بودم.
حسینی در پاسخ به این سوال که چقدر ورزش بسکتبال را به شکل شخصی دنبال می‌کند، گفت: فکر می‌کنم از 15 سالگی بسکتبال بازی می‌کردم. همین اتفاقی که برای ترگل افتاد برای من هم افتاد و به من اجازه حضور ندادند. مساله ورزش و ورزش بانوان برایم بسیار مهم است.
از رادان درباره اینکه بعضی سوپراستارها به اجرای مسابقات تلویزیونی روی آورده اند اما او با سه نقش متفاوت به سینما آمده پرسیده شد؛ او در پاسخ گفت: هر بازیگری هر طور که استراتژی اش باشد برای ادامه دادن می تواند مسیرش را انتخاب کند و در انتخاب خودش آزاد است. من خودم توانم را متمرکز بر سینما کردم و در سال های آینده فکرهای جدیدتر دارم و امیدوارم بتوانم هر سال با کارهای نوتری اینجا باشم. اینکه این سه نقش با هم متفاوت بودند خیلی مرهون اقبال من بود.
بهرام رادان در ادامه گفت: یک مقداری سختی کار برای ما این بود که ورزش تکواندو ورزشی است که افراد در بیست و چهار، پنج سالگی بازنشسته می شوند. قهرمان های تیم ملی معمولا بین نوزده، بیست و بیست و یک سال هستند. ما تمرینات سختی داشتیم و دلم می خواست کاش زمان بیشتری داشتیم و شاید مثلا شش ماه تمرین داشتیم که از خودم راضی تر می بودم. من رویای فیلم ورزشی را سال های سال است که دنبال خودم می کشم. شاید از سال 2004 المپیک آتن همیشه در فکرم بود که فیلم ورزشی کار کنم و زمانی که میلاد پیشنهاد این فیلم را داد انگار یک نطفه ای بود. امیدوارم در اکران هم بتوانیم نتیجه مطلوب را بگیریم.
میلاد صدرعاملی درباره اینکه شخصیت بهداد مقیمی شبیه کدام قهرمان ورزشی بود گفت: این شخصیت و همه شخصیت های فیلم ساخته ذهنم بود. تنها در بخش ورزش دخترها و اتفاقاتی که برای شخصیت ترگل می افتاد وام‌دار اتفاقات واقعی بودیم. همانطور که می دانید سال ها تیم ملی بسکتبال نمی توانست در مسابقات باحجاب شرکت کند ولی سه دختر از بچه های تیم ملی بدون اجازه فدراسیون می روند و باحجاب شرکت می کنند و همین برد خبری پیدا می‌کند و نماینده فدراسیون جهانی این اجازه را می گیرد که ورزشکاران مسلمان بتوانند باحجاب شرکت کنند و بعدتر لباس های مخصوص طراحی می شود. این اتفاق از ایران رقم خورده و کاملا واقعی است.
در ادامه نشست پرسش و پاسخ، کریستف رضاعی درباره ساخت موسیقی فیلم «سونامی» گفت: خود فیلم و خود میلاد به من خیلی انرژی دادند. درباره ساز خیلی سریع به ذهنم آمد که دو شخصیت اصلی از دو ساز بادی برنجی استفاده کنم. سکانس آخر برای من خیلی مهم بود که دنبال یک تم می گشتم که هم پیروزی و هم غم داشته باشد و این تم هم در سکانس اول و هم در سکانس آخر مطرح می شود. چون فیلم ورزشی هم هست قطعا قسمت ریتمیک آن هم مهم بود.
غزاله معتمد هم درباره طراحی لباس این فیلم گفت: از میلاد صدرعاملی تشکر می کنم که جسارت دنبال کردن یک فیلمنامه ورزشی آن هم اینقدر سالم و انسانی داشت و این نکته ای است که در سال های اخیر نداشتیم. محرکم برای حضور در این فیلم خود میلاد بود که با او در فیلم کوتاهش همکاری کرده بودم و دوم قصه این بچه ها که ماجرای بباز برای ما خیلی مهم است و یا بخش ورزش بانوان که قصه مهجوری است و در درجه بعد هم چالش ورزشی کار کردن خیلی برایم مهم بود. چون این اجازه را به من می داد که با یک گرافیک وسیع تری کار کنم. با اجازه فدراسیون تغییراتی در لباس داورها به لحاظ زیبایی شناسی دادیم. در بخش تمرین بچه ها هم سعی کردیم کارهایی کنیم که لباس بچه ها به لحاظ بصری جذابتر شود.
امیرمهدی ژوله درباره تحول نداشتن شخصیت ها در پایان این فیلم گفت: تمام قهرمانان این فیلم و این فیلمنامه تمام تلاششان را کردند که در پایان آنجا نباشد که بودند. ولی متاسفانه در بعضی جوامع قهرمان های ورزشی که سهل است قهرمان های بزرگتر هم زورشان به شرایط نمی رسد.
میلاد صدرعاملی درباره حمایت های پدرش و تاثیرش بر حمایت بنیاد فارابی از این فیلم گفت: در آن زمانی که سونامی ساخته شد پدرم عضو آن شورای تصویب فیلمنامه برای تسهیلات نبود، الان هم تا جایی که می دانم در جلساتش شرکت نمی کند.
محمدرضا صدرعاملی درباره نقشش در فیلم گفت: همه مراحل کار به شکل گروهی انجام شده است. از ابتدای کار در کنار همدیگر بودیم. واقعا نمی‌توانم تفکیک کنم که کجا تاثیرگذاری من بیشتر بوده است. این طرح را با میلاد فکر کردیم بعد علی اصغری به گروه اضافه شد و هر سه نفر بازنویسی متعددی روی فیلمنامه داشتیم.آقای پرویز شهبازی هم بسیار به ما کمک کردند.
او در پاسخ به این سوال که آیا به سراغ ساخت فیلم خواهد رفت، بیان کرد: نمی‌دانم. هنوز تصمیمی برایش ندارم.
صدرعاملی تاکید کرد: قاعده خاصی برای تحول شخصیت‌ها وجود ندارد. گاهی این تحول‌ها غیرواقعی هستند. شاید این اتفاق نیفتد. تحول درونی‌تر باشد. آدمها پیش خودشان از کاری که انجام دادند، رضایت دارند. فکر می‌کنم از هر تحولی بهتر است.
حداد درباره طراحی صحنه فیلم گفت: تعداد فیلم‌های ورزشی کم است بنابراین فضایی را باید خودمان ایجاد کنیم. براساس قصه باید به باشگاهی برمی‌گشتیم که چند وقتی درش بسته بود. صفر تا صد این باشگاه را ساختیم. فضایی را ساختیم که آمادگی زیادی برای تمرین را داشته باشد و بحث زیبایی‌شناسی را داشته باشد.
صدیقیان در پاسخ به این سوال که سخت‌ترین اجرای این نقش کجا بود گفت: سخت‌ترین بخش سکانس فینال بود که من و‌آقای رادان باید مبارزه می‌کردیم. اوایل تمرین مدت دو هفته نمی‌توانستم از پله بالا بروم. غیر از راه رفتن نمی‌توانستم کاری انجام دهم. آنقدر زانو‌هایم تحت فشار بودم. من پیش پزشک می‌رفتم. قبلا ورزش می‌کردم اما تکاواندو یک ورزش تخصصی است.
او ادامه داد: من ناخواسته 5 کیلو وزن کردم. دائم فشارم می‌افتاد.
رادان درباره بازی در فیلم‌های ورزشی گفت: یکبار ما باید گرم می‌کردیم و بعد که قرار بود وقفه‌ای ایجاد می‌شد باید سرد می‌کردیم. این اتفاق که پشت‌سر هم انجام می‌شد بدن را بسیار ضعیف می‌کند. این ماجرای جسمی روی روحیه ما هم تاثیر گذاشته بود. من که فردی آرام هستم، احساس می‌کردم دچار یک کابوس شده‌ام. برای همین بازی در این فیلم نسبت به فیلم‌هایی که در طول این سالها انجام دادم متفاوت بود.
صدرعاملی درباره سرنوشت بهداد مقیمی یکی از کاراکترهای فیلم گفت: من سعی کردم نگاه انسانی داشته باشم. فیلم من تصویرگر رنج‌هایی است که یک ورزشکار برای رسیدن به سکو پشت‌سر می‌گذارد.
میلاد صدرعاملی درباره پایبند بودن به قواعد ژانر گفت: بالاخره مقداری باید به قواعد ژانر پایبند می‌بودیم. سعی کردیم از کلیشه دوری کنیم. سعی کردیم از فیلم‌های کلاسیک ورزشی دور کنیم. ما این کار را نکردیم، دو قهرمان داشتیم و اجازه دادیم که تماشاچی خودش انتخاب کند طرفدار کدام یک از قهرمانان ما باشد.
مشروح نشست فیلم «جان دار»: از منفعل بودن نقش باران کوثری تا پیام صوتی معتمدآریا به خبرنگاران
نشست پرسش و پاسخ فیلم «جان دار» با حضور پدرام پور امیری، حسین امیری دوماری(نویسندگان و کارگرانان)، حامد بهداد، جواد عزتی، گیتی قاسمی، علی شادمان، امیر احمد قزوینی(بازیگران)،هانیه بساتینی(برنامه ریز و دستیار اول کارگردان)، احسان وحید(مدیر تولید)، حسین فرضی زاد (مجری طرح)، محمدرضا دلپاک (صداگذار)، هومن بهمنش (مدیر فیلمبرداری) کامران محمدی (تهیه کننده)، بابک کریمی طاری(طراح صحنه) و دیگر عوامل فیلم و با اجرای فرزاد حسنی برگزار شد.
پدرام پورامیری در ابتدای نشست بیان کرد: ممنون که فیلم ما را دادید و از ته قلبم می خواهیم فیلم را دوست داشته باشید و اگر خوب بوده باشد ری اکشن های مثبت خود را به ما بدهید.
حسین امیری هم در ابتدای نشست گفت: امیدوارم حال خوبی که سعی کرده بودیم، انتقال دهیم را انتقال داده باشیم. جا دارد یادی از دوستانی که جایشان در این نشست خالی است کنم. خانم معتمدآریا، باران کوثری، دهقانی و امیر محمدی به دلایلی نتوانستند در این نشست حاضر شوند اما دوست داشتیم در کنار ما باشند.
پورامیری در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه در قصه فیلم مشکل با قصاص حل می شود، توضیح داد: در فیلم حادثه محرکی وجود دارد تا آدم ها خودشان را نشان دهند، شکل زیست آنها به هم می ریزد و دو گانگی به وجود می آید. در این فیلم قانون مهم نیست، مهم آدم هایی هستند که دوست دارند زندگی کنند یا بمیرند.
حسین امیری درباره انفعال نقش باران کوثری در فیلم گفت: فکر می کنم آنچه در فیلمنامه وجود دارد نشان دهنده تردیدی است که کارکتر در فیلم دارد و او را به وضعیتی می برد که نمی تواند تصمیم درستی در زندگی بگیرد.
امیری در مورد سکانس های پر خشونت و پیچیده فیلم گفت: فیلمنامه این فیلم دو سالی است که با کمک پدرام و محمد داوودی در حال نوشته شدن است و این فیلم نتیجه فعالیت این مجموعه است.
امیری در پاسخ به سوالی در مورد اپیدمی شدن ساخت فیلم هایی نظیر ابد و یک روز با تم خشونت و بحران در خانواده گفت: فیلمسازی در سبک رئالیسم اجتماعی از زمان خانم بنی اعتماد باب شده و ما هم تصمیم گرفتیم چنین فیلمی را در این سبک بسازیم. هدف مان هم به تصویر کشیدن بدبختی ها نبود بلکه یک قصه را به تصویر کشیده ایم.
پورامیری در پاسخ به این سوال گفت: فیلم در اوایل هیچ مشکلی ندارد اما در ادامه با به وجود آمدن بحران های متعدد افراد چهره واقعی خود را نشان می دهند.
پورامیری در پاسخ به سوالی در مورد بد تمام شدن فیلم گفت: اگر به دیالوگ های سکانس آخر گوش بدهیم می فهمیم که جمال چه تصمیمی گرفته است، جمال به عقیده ما با دیالوگ هایی که در دادگاه و در ملاقات آخر گفت، تکلیف فیلم را روشن کرد و نشان داد که حاضر نیست کسی با بی عدالتی رو به رو شود.این پایان اما برآمده از کنش های شخصیت های این فیلم است.برای ما سخت نبود که صحنه اعدام را بسازیم اما تصمیم گرفتیم این گونه فیلم را به پایان برسیم.
گیتی قاسمی در پاسخ به سوالی در مورد بازی کردن در نقش زن های فرودست و متفاوت بودن بازی اش گفت: من به دنبال دیدن شخصیت هایی هستم که می خواهم بازی شان کنم. من هر نقشی که می خواهم بازی کنم را در درون خودم زندگی می کنم و این درد را واقعا در خودم ایجاد می کنم تا بتوانم آن را درک کنم.
فاطمه معتمدآریا نیز در پیام صوتی کوتاهی که از پاریس برای این نشست فرستاده بود، گفت: اینکه که کنار هم نشسته‌اید و درباره فیلم جان دار که برای خودم یکی از بهترین فیلم ها بوده صحبت می کنید، خوشحالم. نمی دانم جای شما پیش من خالی است یا جای من پیش شماست اما متاسفم که در کنار شما نیستم و نمی توانم به سوال هایتان پاسخ دهم. آرزوی بهترین ها را برای شما، فیلم جان دار و سینمای ایران می کنم.
محمدی- تهیه کننده درباره پرسش خبرنگاری مبنی بر پول های کثیف برای سرمایه گذاری فیلم ها در سینمای ایران بیان کرد: خیلی شفاف می گویم 50 درصد سرمایه فیلم توسط من و 50 درصد بقیه توسط علی اسدزاده که از سال 87 سرمایه گذار بوده اند تامین شده است. ضمن اینکه تمام صحبت هایی که در این زمینه است بی اخلاقی و فرافکنی است و اگر بخواهید تهمت بزنید می توانیم از مراجع ذی صلاح اقدام کنیم.
حامد بهداد نیز در این باره بیان کرد: من نمی دانم که چه کسی چه مجوزی از ارشاد دارد. ابتدای امر فیلمنامه می آید و از جایی به بعد می خواهیم معنای فیلم اجتماعی را که دغدغه اش را داریم با فیلمنامه منطبق کنم. اغراق می کنم که یک ذره از مسائل اقتصادی یا بوروکراسی یا روابط پیچیده و پنهان و این موضوع ها بی خبرم و از خواندن فیلمنامه صرفا لذت می برم . این دو کارگردان سن شان کم بود و سه بار با خودشان فیلمنامه را روخوانی کردم و فکر می کردم مبادا گوشه ذهن این دو کارگردان جوان این سوء تفاهم پیش بیاید که نگاه بالا به پایینی نسبت به آنها دارم.
در ادامه نشست پرسش و پاسخ فیلم «جان دار»، امیری در مورد بازی فاطمه معتمدآریا در این فیلم و اینکه آیا او انتخاب اولش برای این نقش بوده یا نه، گفت: اولین انتخاب ما حتما خانم معتمدآریا بود و روی کاغذ ایشان را انتخاب کرده بودیم. خیلی از ایشان ممنونیم که پیشنهاد ما را پذیرفتند.
هومن بهمنش در پاسخ به سوالی در شبهات مالی ساخت این فیلم، گفت: وزارت ارشاد برای صدور پروانه ساخت سرمایه‌گذار را شناسایی می کند و کارگردان و تهیه کننده فیلم آن فرم را امضا می کنند و بعد کار شروع می شود. اینکه وزارت ارشاد پروانه ساخت فیلمی را صادر کند به چه معناست؟ ما در کشوری هستیم که صدور پروانه ساخت فیلم یا حتی پروانه داشتن یک مغازه با مسائل دیگری همراه است.
پورامیری در پاسخ به سوالی در مورد شخصیت پردازی و فیلمنامه نویسی قوی کار و پایان نه چندان صریح آن گفت: ما فقط به دنبال ایجاد یک همزاد پنداری در مخاطب بودیم و چندان به مسائل دیگر توجه نکردیم. با این حال خوشحالم که شخصیت پردازی و فیلمنامه نویسی مورد توجه قرار گرفته است.
امیراحمد قزوینی بازیگر این فیلم در مورد حضورش در این فیلم گفت: کار کردن با این گروه قوی انرژی زیادی از من گرفت چون باید پا به پای بزرگان این فیلم برای یاد گرفتن می دویدم.
هانیه بساتینی در مورد کار کردن با دو کارگردان فیلم اولی گفت: خیلی پروژه لذت بخشی بود و با وجود اینکه با دو کارگردان فیلم اولی کار کردم،اما چون این دو کارگردان جوان می دانستند که از کار چه می خواهند توانستیم پروژه خوبی را به سرانجام برسانیم.
جواد عزتی درباره بازی اش در این فیلم بیان کرد: معمولا اولین چیزی که بازیگر بعد از دیدن یک فیلم به آن فکر می کند این است که کار درستی انجام داده در این فیلم بازی کرده است یا نه. به عقیده من فیلم تکمیلی است و درباره پایان آن چند انتقاد شنیدم و شاید من هم منتقد آن باشم اما انتخاب دوستان بود که سکانس ها را رقم می زد اما در مجموع خوشحالم که جواد عزتی در این فیلم هست.
شادمان، بازیگر این فیلم نیز درباره نقش اش گفت: وقتی فیلمنامه «جان دار» را خواندم بالای آن نوشتم ماشاالله دهه 70. زیرا آرزوی من بود که نسل من وارد سینما شود و فکر می کنم ما سه نفر(من و دو کارگردان فیلم) سن مان روی هم به 70 سال نرسد اما حالم خوب است و این برایم کافی است.
دلپاک صداگذار نیز گفت: خوشحالم در کنار چنین تیم جوانی بودم. دوست داشتم سوالات تخصصی در این جلسات باشد و در همه جای دنیا عوامل مطبوعات تخصصی دارند و خوب بود پرسشی درباره ویژگی های فیلمبرداری در این فیلم پرسیده شود. 30 سال است که در جشنواره فجر هستم و فکر می کنم در این دوره سوال هایی که باید، پرسیده نمی‌شود.
حسین امیری دوماری نیز در بخش دیگری از این نشست با بیان اینکه نمی دانیم به چه گناهی فیلم «جان دار» در بخش سودای سیمرغ نیست، گفت: این موضوع مهم نیست اما از تمام عوامل فیلم که هر کدام به نوبه خود درجه یک هستند، قدردانی می کنم.
او درباره صداگذاری در فیلم نیز گفت: یک صداگذار قرار است تصویرجا مانده فیلم را به آن اضافه کند و پلان هایی که فیلمبرداری نشده را با صدا در فیلم طراحی کند. ما تلاش می کنیم گوش های تازه ای برای مخاطب طراحی کنیم، گوش 360 درجه می بیند و ما سعی کردیم پردازش های جدیدی در این زمینه داشته باشیم. به جز دیالوگ صداهای دیگری به فیلم اضافه می شود. ما همیشه از گوش شنیداری بازیگر جلو می رویم.
کریمی طاری- طراح صحنه نیز بیان کرد: این تجربه در این فیلم آنقدر برایم جذاب بود و انقدر پر از پتانسیل بودند که ما وادار می کردند بدویم و به عشق آنها تلاش کردیم اتفاق خوبی را رقم بزنیم.
امیراحمد قزوینی بازیگر این فیلم در مورد حضورش در این فیلم گفت: کار کردن با این گروه قوی انرژی زیادی از من گرفت چون باید پا به پای بزرگان این فیلم برای یاد گرفتن می دویدم.
پدرام پورامیری در پاسخ به سوالی در مورد کسب قیمومت توسط عمو از یکی از والدین گفت: قیمومت با حضانت فرق دارد و بستگان نزدیک می توانند با مراجعه به دادگاه قیمومت را برعهده بگیرند.
او همچنین در پاسخ به سوالی در مورد اسم فیلم گفت: جان به معنای زندگی و دار برای مرگ است که ترکیب آن ها می شود جان دار.
در بخش دیگر نشست، احسان وحید مدیر تولید در مورد پول های کثیف که ممکن است وارد این فیلم شده باشند گفت: خانم معتمدآریا و خانم کوثری از من برگه قرارداد سرمایه گذاری را گرفتند تا مطمئن شوند آقای امامی در این فیلم هیچگونه دخل و تصرفی نداشتند.
پدرام پورامیری هم در پایان گفت: این فیلم به شدت فیلم سختی بود و پیش تولید بسیار سختی هم داشت. من از تمام عوامل این فیلم تشکر می کنم.
محسن تنابنده در نشست پرسش و پاسخ فیلم «قسم»: هیچ شباهتی به سریال پایتخت ندارد
نشست پرسش و پاسخ فیلم «قسم» با حضور محسن تنابنده (نویسنده و کارگردان)، الهام غفوری و جلیل شعبانی(تهیه کنندگان)، حسن پورشیرازی، مهناز افشار (بازیگران)، تورج اصلانی(فیلمبردار)، مهدی ابراهیم زاده(صدابردار)، فرحناز نادری(طراح لباس)، خشایار موحدیان(تدوینگر)و دیگر عوامل فیلم و با اجرای فرزاد حسنی برگزار شد.
تورج اصلانی در ابتدای این نشست، توضیحاتی درباره فیلمبرداری «قسم» ارائه داد و گفت: فیلمبرداری از نظر لوکیشن بسیار محدود و چالش برانگیز بود. از ابتدا که با آقای تنابنده صحبت کردیم، چند راه در پیش داشتیم یا باید روی پرده سبز فیلم می گرفتیم و بعد متریال مان را به آن اضافه می کردیم. از آنجا که استودیوی ما برای نور خورشید محدود است بنابراین تست زیادی زدیم و به نتیجه ایده آل نرسیدیم و تصمیم گرفتیم برای فیلمبرداری به لوکیشن واقعی برویم. صحنه سقوط در فیلم نیز با هشت دوربین فیلمبرداری شده و طراح صحنه در این بخش به ما خیلی کمک کرد. همه چیز در این فیلم ساخته شده است. برای فیلمبرداری در بخش های دیگر هم همزمان با دوربین کار کردیم.
تنابنده در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه چرا اسم بازیگر افغانی فیلم در تیتراژ نیامده و این بازیگر در فرش قرمز و نشست خبری جشنواره حضور ندارد؟ گفت: ما چهار بازیگر اصلی داریم که اسامی آنها بلافاصله بعد از پایان فیلم در تیتراژ می آید و اسم مابقی بازیگران حاضر در اتوبوس هم می آید و قصد و نیتی پشت این موضوع نبوده است.
در ادامه نشست، ابراهیم زاده در مورد نحوه صدابرداری فیلم به ویژه در اتوبوس، گفت: ما برای صدابرداری در داخل اتوبوس سه مشکل داشتیم؛ فضای بسته اتوبوس، صدای موتور اتوبوس و تعداد زیاد بازیگران. یک راه این بود به تمام بازیگران میکروفون وصل کنیم که برای این کار باید 40 میکروفون به مسافران وصل می کردیم که عملا چنین امکانی وجود نداشت.در نهایت ما با چند میکروفون صدا را ضبط کردیم و در ادامه این صداها را در استودیو بازسازی کردیم.
تنابنده در پاسخ به سوالی در مورد خوش ساخت بودن فیلمنامه و گره افکنی در داستان گفت: ما چون هیچ ماجرای موازی ای در فیلم نداشتیم و کل فیلم در اتوبوس اتفاق می افتاد گره افکنی در داستان بسیار سخت بود.ضمن اینکه چون داستان فیلم هم در 5 سال پیش گذشته بیننده باید اطلاعات داستان را متوجه بشود. من ابتدا تصمیم داشتم فیلم را به شکل دیگری بنویسم و بسازم که خارج از اتوبوس باشد اما در نهایت احساس کردم که این مدل در اتوبوس و افرادی که دارند به سفر می روند هیجان انگیز تر و چالش برانگیز تر است. خیلی سخت بود اما با نوشتن های زیاد توانستم به این داستان برسم.
مهناز افشار در مورد ایفای نقش خود در این فیلم گفت: خیلی خوشحالم که توانستید شخصیت راضیه را حس کنید. من در این فیلم معنای کار گروهی را تجربه کردم.من بعد از فیلم آقای یزدانیان تصمیم داشتم مدتی بازی نکنم اما وقتی فیلمنامه آقای تنابنده را خواندم حس کردم این اتوبوس و افرادش نماد تمام افراد جامعه ما هستند که در آن زندگی می‌کنند. چیزی که برای من در این قصه ارزشمند و قشنگ بود حس خواهرانه ای بود که راضیه داشت. در نهایت از آقای تنابنده ممنونم که به من اعتماد کردند و خوشحالم که مقابل دوربین ایشان بازی کردم.
تنابنده درمورد شباهت ریتم فیلم و قاب بندی های قسم به سریال پایتخت گفت: نه استایل،نه فیلمبرداری و نه شکل قصه هیچ شباهتی به پایتخت ندارد.شاید تنها شباهتی که این فیلم به پایتخت دارد تعداد زیاد بازیگرانش است. من از پایتخت زیاد آموختم اما این فیلم در هیچ نقطه ای به پایتخت ربط ندارد. شکل میزانسن و حرکت دوربین هم اصلا شبیه به این فیلم نبود.
موحدیان، تدوین گر فیلم هم با بیان اینکه چون فیلم شلوغ و پر بازیگری بود تدوین این کار بسیار سخت بود، گفت: ما گاهی تنفس می گذاشتیم و از پلان های آزاد استفاده می کردیم تا بیننده دچار سردرگمی نشود.
پورشیرازی درباره پاسخ به این سوال که «آیا بدلی هم در این فیلم داشته است»، گفت: آقایی به نام اصلانی، رانندگی اتوبوس در فیلم را بر عهده داشت که راننده خوبی بود و رانندگی در بسیاری از صحنه ها را او بر عهده داشت و در برخی جاها او به من کمک کرد زیرا مسیر فیلمبرداری پر و پیچ و خم و خطرناک بود.
او درباره پرسشی مبنی بر اینکه آیا فیلم «قسم» اقتباسی از فیلم « 12 مرد خشمگین» است؟، بیان کرد: من این فیلم را ندیدم. قصه فیلم کاملا ایرانی است و بر مبنای فقه اسلامی است. حتی در شکل و فرم هم یادم نمی آید از فیلمی اقتباس گرفته باشم.
تنابنده در مورد اینکه فکر می کند چه سیمرغ هایی برای فیلمش دریافت کند گفت:هرچه بدهند!(خنده جمعیت)
مهناز افشار در مورد سخت ترین سکانسی که در این فیلم بازی کرده گفت: تمامی لحظات این فیلم برای من سخت بود.ما از ساعت 5 صبح سر کار حاضر بودیم و با اتوبوس حرکت می کردیم. این را هم بگویم که آقای تنابنده کارگردان بسیار بداخلاقی هستند.با این حال به نظرم آن سکانسی که در آب فیلمبرداری شد و من به سراغ برداشتن چمدانم می رفتم بسیار سخت بود.
تنابنده در پاسخ به سوالی در مورد نحوه پایان بندی فیلم و اینکه چرا پس از مرگ خسرو فیلم تمام نشد، گفت: در این صورت برخی نقاط فیلم ناگفته و مبهم باقی می ماند و سرنوشت دختر افغان مشخص نمی شد.
تنابنده در مورد اینکه آیا هدف فیلم نقد قصاص است؟، گفت: هدف ما فقط پرداختن به یک مسئله فقهی مثل قسامه بوده و اینکه از این طریق به حکمی مثل قصاص می رسند.
تنابنده درباره پرسشی مبنی بر اینکه آیا منظور خاصی از اینکه قصه هایتان در اتوبوس و کامیون روایت می شود دارید ؟ بیان کرد: الزامم است. در این کار، کارکرد آرایشی ندارد و منطبق با قصه است اما اتمسفر تنگ و ترش و پیوسته آدمها برایم جذاب بود و خفقان این همه آدم در ماشین که بروند قسم بخورند برایم جذاب بود.
مهناز افشار در پاسخ بخ پرسشی مبنی بر اینکه تا چه اندازه باور کردید که شخصیت فیلم هستید و از شخصیت مهناز افشار جدا شدید، گفت: مهناز افشاری که شما شناخته‌اید نه. چرا دروغ بگویم. بعد از آنکه بازی کردم فکر می کردم اگر فرد دیگری به جای من بازی می کرد می توانست بهتر بازی کند. اما چیزی درون همه ما زنان وجود دارد که اول مادری و بعد خواهری است. چیزی که به من کمک کرد این بود که من هم یک خواهر دارم، از طرفی اینکه چقدر زود می توانیم باعث یک اتفاق بدی شویم هم به من کمک کرد.
جلیل شعبانی، تهیه کننده نیز درباره اینکه چرا اسم الهام غفوری به عنوان تهیه کننده دیگری در تیراژ نیامده است، گفت: تلاش کردیم که در تیتراژ اسم هر دو تهیه کننده باشد که موفق نشدیم.
تنابنده در مورد حضور مشاورین حقوقی و قضایی در فیلم و همچنین ایرادات حقوقی موجود در فیلم، گفت: ما در این فیلم از مشاورین قضایی و قضات پر تعدادی استفاده کردیم و خودم بیش از 50 پرونده قضایی محرمانه را مطالعه کردم.در این بین هم قضاتی بودند که در پرونده های قسامه حضور داشته اند. گاهی یک فیلمنامه ای فقط با مشاوره 4 وکیل نوشته می شود اما گاهی با حضور چند قاضی برجسته نوشته می شود. آنقدر که من مشاوره گرفتم و خودم پرونده مطالعه کردم و به صراحت می گویم مو لای درز فیلمنامه نمی رود.اگر فقط من پای فیلمنامه بودم،اشکالات مطرح شده را می پذیرفتم اما سه قاضی گردن کلفت کشور بالای سر این فیلمنامه هستند.
شعبانی تهیه کننده فیلم در مورد سرمایه گذاری موسسه اوج در این فیلم گفت: من و خانم غفوری حسب آشنایی قبلی بعد از بررسی فیلمنامه تصمیم گرفتیم که با همکاری موسسه اوج در این موضوع سرمایه گذاری کنیم و کار را شروع کنیم. با بررسی لوکیشن فیلم و موارد دیگر دیدیم که می توانیم خودمان سرمایه گذاری کنیم و با صحبتی که با اوج داشتیم قبول کردند که آن پول اندکی که به ما داده بودند را پس بگیرند.
افشار در بخش دیگری از نشست پرسش و پاسخ فیلم «قسم»، بیان کرد: یک موضوعی که در این چند شب متوجه شدم این است که شما بارها از عوامل فیلم ها درباره منابع مالی ساخت فیلم پرسیدید که حق شماست در این باره بدانید. برای امثال من و مردم هم این سوال وجود دارد که منبع خبرگزاری ها از کجا تامین می شود؟ برای منِ مهناز افشار قلم شما و خروجی که از شما می گیرم جذاب است. خوب است که اگر می بینیم فیلمی خوب است بگوییم دست تهیه کننده و سرمایه گذار آن درد نکند. چون این پرسش را در چند نشست شنیدم احساس کردم باید این حرف را بزنم.
تنابنده درباره پاسخ به سوالی مبنی برا اینکه چرا از خیانت مرد به زن در فیلم که کلیشه ای شده، استفاده کرده است؟ بیان کرد: درست است که تکراری است و من هم این موضوع را می فهمم اما باور کنید که بسیار زیاد است و برای ما در فیلم زیر متن است. من داشتم درباره فیلمنامه ای تحقیق می کردم متوجه شدم علت اول طلاق های ما همین ماجرا است. چکار کنیم؟ چشم هایمان را ببندیم؟
بابک پناهی طراح صحنه در مورد طراحی های صورت گرفته در این فیلم گفت: ما در ابتدا می خواستیم در استودیو با ساخت یک ماکت حرکت اتوبوس را شبیه سازی کنیم اما در ادامه دوستان دیدند که بازی ها طبیعی در نمی آید و بازی ها در اتوبوس در حال حرکت بهتر می شود، برای افزایش کیفیت فیلم تصمیم گرفتیم فیلم را در اتوبوس بسازیم اما این به آن معنا نبود که یک اتوبوس را در جاده بیندازیم تمام. اقدامات زیادی صورت گرفت که بتوان این فیلم را در اتوبوس ساخت.ضمن اینکه این را هم بگویم که در سکانس آخر، آن سکانس به صورت طبیعی گرفته شده.آن جا ما فقط استخر پرورش ماهی را ساخته بودیم.همچنین ما بخاطر برودت دما تصمیم گرفتیم که به سمت بیابان های شاهرود برویم تا هوا گرم تر باشد.در نهایت خیلی خوشحالم که کار خوب از آب درآمد.
فرحناز نادری طراح لباس هم در مورد فعالیتش در فیلم گفت: ما طراحی لباس های بازیگران را با همکاری آقای تنابنده به نوعی طراحی کردیم که لباس ها با هم تفاوت کنند و امیدوارم که کار نظر تماشاگران را جلب کرده باشد.
رضا سخایی برنامه ریز کار هم گفت:از بچه های تیم تشکر می کنم که برای مدتی هرروز ساعت 4 یا 5 صبح سر صحنه حاضر می شدند. از خانم افشار هم تشکر می کنم که بسیار در این کار اذیت شدند اما با ما همکاری کردند.
در نهمین روز از سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر، مستند «تمام چیزهایی که جایشان خالی است» و فیلم‌های سینمایی «سونامی»، «جان‌دار» و «قسم» به نمایش درآمدند اما هیچ کدام از تازه نفس‌ها در این روز نتوانستند نظر مخاطبان را به خود جلب کنند و «جان‌دار» که در قامت مدعی ظاهر شده بود نیز پایین تر از سطح انتظار بود.
