با سخنان شب گذشته رهبر انقلاب در جمع مسئولان عالی نظام، تکلیف کشور در مقابل استراتژی اعمال فشار و درخواست برای مذاکره آمریکا مشخص شد؛ «مقاومت». فصل مشترک صحبت همه مسئولان عالی نظام مقاومت در مقابل آمریکاست و عدم انجام مذاکره است. به نظر می رسد، درست ترین گزاره هم همین باشد، چون مذاکره در شرایط فعلی معنایی جز تسلیم ندارد و البته با تجربه ای که از برجام به جای مانده به صلاح هم نیست، چون به نظر نمی رسد آمریکایی ها پایبندی به تعهداتی که می دهند داشته باشند.
به گزارش «تابناک»، در مقابل گزاره عدم مذاکره با آمریکایی ها به نظر نمی رسد کار به درگیری نظامی بین دو طرف هم بکشد، چون جنگ نه منافع ایران را تأمین می کند و نه منافع آمریکا را. برای همین هم مسئولان دو کشور هم ایرانی ها و هم آمریکایی ها تاکید دارند که به دنبال جنگ نیستند و جنگی در نخواهد گرفت. آنچه اکنون از طرف آمریکایی شاهدش هستیم، بیشتر یک شوی تبلیغاتی و تلاش برای ادامه اعمال فشار بر ایران است، اما راه مشخص شده و گزینه ای جز مقاومت انتخاب ایران نخواهد بود.
طبیعی است که جمهوری خواهان آمریکایی با توجه به در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری این کشور طی سال آینده تلاش خواهند کرد در عرصه سیاست خارجی «دولت ترامپ» دستاوردی داشته باشند. آنها می خواهند این مسأله را به کلید پیروزی در مقابل دموکرات ها بدل کنند، بنابراین بهترین انتخاب برای آنها «ایران» خواهد بود. برای همین همه هم و غمشان را برای کشاندن ایران پای میز مذاکره و دستیابی به توافق جدید گذاشته اند و وزیر خارجه این کشور در سفرهای مختلفی که اخیرا داشته با واسطه و بی واسطه تمام تلاشش را کرده است پیام هایی را در این راستا برای مقامات ایرانی ارسال کند.
ایران که از سال گذشته به واسطه خروج آمریکایی ها از برجام تحت فشارهای زیادی به ویژه از حیث اقتصادی قرار گرفته است، بارها تلاش کرده که این پیغام را به آمریکایی ها مخابره کند که یک دولت وقتی پای تعهدات پیشین خود نمی ایستد، نمی تواند طرف قابل اعتمادی برای انجام مذاکره جدید باشد برای همین هم بارها این پیش شرط را مطرح کرده که اگر آمریکا خواهان مذاکره است، پیش از هر اقدامی باید به شرایط قبل از برجام بازگردد؛ این پیغام دولت ایران بوده است، اما حالا به طور کلی انجام هرگونه مذاکره با ترامپ به مثابه «سم مضاعف» دانسته شده است.
آمریکایی ها تصورشان این بود که افزایش فشارهای اقتصادی می تواند منجر به تمایل ایران برای انجام مذاکره شود، اما این مسأله در نهایت راه دو طرف را فعلا کامل از هم جدا کرده است. البته در ایران مشکلات به ویژه از ناحیه مسائل اقتصادی فزونی یافته است، اما مسیری که آمریکا برای تأمین خواسته خود گرفت، آنقدر اشتباه بود که در نهایت راه دو طرف را حداقل تا روی کار آمدن دولت بعدی آمریکا جدا ساخته است.
به هر شکل، گزینه انتخابی ایران نه مذاکره و نه جنگ است، بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند که با چند ماه مقاومت علاوه بر پیدا کردن راه های جدید برای سر و سامان دادن به اقتصاد کشور، رژیم تحریمی آمریکا نیز تضعیف شده و کارایی خود را از دست خواهد داد، حتی برخی کارشناسان آمریکایی هم در این خصوص به دولت ایالات متحده هشدار داده اند؛ شاید برای همین هم انتخاب مسئولان عالی نظام، چیزی جز «مقاومت» نیست.
البته مقاومت کردن باید همراه با تمهیدات و برنامه ریزی هایی باشد. همانطور که رهبری هم در دیدار روز گذشته اشاره کردند، قشرهای ضعیف و متوسط جامعه ما به شدت تحت فشارند، آنها طی یک سال گذشته انواع و اقسام کاهش ارزش دارایی، توان خرید و تأمین معیشت و مسائلی از این دست را تجربه و لمس کرده اند؛ بنابراین این طیف توانی برای مقاومت بیش از آنچه تحمل کرده اند، ندارند.
فشاری که اکنون قشرهای ضعیف و متوسط جامعه تحمل می کنند و در طول یک سال گذشته نیز آن را به دوش کشیده اند، توان خیلی زیادی برای این قشرها به جای نگذاشته است، بنابراین اگر قرار است به گفته «محمد نهاوندیان» معاون اقتصادی رئیس جمهور 9 ماه مقاومت کنیم تا مشکلات برطرف شود، حتما باید برنامه ها و طراحی های ویژه ای برای اقشاری که از آنها نام برده شد داشته باشیم تا آنها از حیث تأمین معیشت و دسترسی به نیازهای ضروری شان دغدغه ای نداشته باشند.
اکنون که مرکز پژوهش‌های مجلس با انتشار گزارشی خبر داده، کالا‌های اساسی ۵۳ درصد و کالا‌های غیرمشمول ۸۵ درصد تورم داشته‌اند، بنا بر محاسبات صورت گرفته، خط فقر در پایان پاییز ۹۷ برای یک خانوار ۴ نفره در تهران به حدود ۳ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان رسیده است. برآورد‌ها نشان میدهد تا پایان سال ۹۷ حدود ۲۳ تا ۴۰ درصد از جمعیت کشور در زیر خط فقر مطلق قرار گرفته باشند و این در حالی است که در سال ۹۶ حدود ۱۶ درصد از جمعیت کشور زیر خط فقر مطلق قرار داشتند؛ همچنین با فرض تورم ۳۰ درصدی در سال ۹۸، خط فقر مطلق ممکن است تا پنج دهک اول را در برگیرد.
البته علاوه بر انتخاب گزینه «مقاومت» و تسهیل شرایط برای بهبود وضعیت قشرهای متوسط و ضعیف جامعه با توجه به اینکه شرایط برای مذاکره فراهم نیست، مسئولان دولتی و حاکمیت باید حداکثر تلاش و توان خود را برای استفاده از راه حل های جایگزین به منظور رفع مشکلات اقتصادی و بین المللی که گریبان کشور را گرفته به کار گیرند و صرفا به مقاومت کردن تا رفع مشکلات فکر نکنند!
