«مقاومت» کلیدواژه‌ای است که از شب گذشته و پس از سخنان رهبر انقلاب در صدر اخبار رسانه‌های ایران قرار گرفته است. آن طور که رهبری در جریان دیدار با مسئولان نظام عنوان کردند، جمهوری اسلامی ایران قصد مذاکره با آمریکایی‌ها را حداقل در شرایط کنونی و با دولتمردان فعلی این کشور ندارد و از طرفی هم خواهان جنگ با آمریکا نیست. از آنجایی که مقامات آمریکایی هم تأکید کرده اند قصدی برای جنگ با ایران ندارند، این عدم ابراز علاقه طرفین به درگیری نظامی، حاکی از آن است که جنگی بین آن‌ها درنخواهد گرفت.
به گزارش «تابناک»؛ آنچه به عنوان استراتژی ایران در برابر فشار‌های بی سابقه اقتصادی آمریکا علیه مردم و نظام تعیین شده «مقاومت» است؛ مقاومتی که یا به تغییر رویکرد آمریکایی‌ها خواهد انجامید یا در نهایت راه‌های جدیدی پیش روی ایران برای بی اثر کردن تحریم‌ها قرار خواهد داد، اما آنچه در این بین مسئولان، کارشناسان، رسانه‌ها و ... به آن اذعان دارند، فشاری است که از این ناحیه بر مردم به ویژه قشرهای ضعیف‌تر جامعه وارد خواهد شد.
فقط مردم در مقابل فشار‌های اقتصادی مقاومت نکنند!
برخی مسئولان در روز‌های گذشته و پس از سخنان رهبر انقلاب تأکید کرده اند که همه ملت ایران باید در کنار یکدیگر علیه فشار‌های آمریکا مقاومت کنند، نه اینکه فقط مردم فشار‌ها را تحمل کنند تا شرایط رو به بهبود برود. روز گذشته «محسن هاشمی رفسنجانی» رئیس شورای شهر تهران در این باره گفته بود: «اگر هم قرار است مردم در سختی زندگی کنند، انتظار دارند این سختی را در زندگی شخصی مسئولان و خانواده‌های آن‌ها هم ببینند.»
این سخن درستی است، اما مردم نمی‌پذیرند که مسئولان فقط حرف‌های قشنگی از این دست بزنند و در عمل شرایط به گونه‌ای دیگر باشد. متأسفانه در میان بیشتر مسئولان شرایط این گونه است که آن‌ها فقط انتظار تحمل مشکلات از سوی مردم را دارند. مسئولی که حرف از تحمل مشکلات و مقاومت در کنار مردم میزند، باید در عمل نشان بدهد که اگر مشکلی هست، او و خانواده اش هم در کنار سایر مردم عادی آن مشکل را تحمل می‌کند تا رفع بشود.
تا زمانی که مردم اقدام عملی از مسئولان در این راستا نبینند، سخنان آن‌ها را در خصوص اینکه آن‌ها هم آمادگی دارند خود و خانواده شان بخشی از مشکلات را تحمل کنند و به دوش بکشند، باور نخواهند کرد. چون بیشتر آقایان مسئول در جنوب شهر ساکن نیستند و اکثر قریب به اتفاق آنان در محله های شمالی و بالای شهر زندگی می‌کنند و لذا نمی‌توانند به درک درستی از مشکلاتی که پیش روی مردم به ویژه طبقات آسیب پذیر قرار دارند، برسند.
مسئولان حقوق کمتری بگیرند و پاداش نگیرند
با توجه به مشکلاتی که از ناحیه فشار‌های اقتصادی دامن گیر کشور شده، در اکثر شرکت ها، کارخانه ها، صنایع و ... به ویژه در بخش خصوصی نه تنها برای سال جاری شاهد افزایش درآمد‌ها نیستیم، بلکه برخی به دلیل مشکلات اقتصادی نسبت به تعدیل نیرو‌هایشان اقدام و تعدادی را به جامعه بیکاران کشور اضافه کرده اند و برخی هم در بهترین حالت نسبت به تعدیل نیرو اقدام نکرده اند، ولی توانی برای افزایش میزان حقوق کارکنان خود ندارند. این موضوع با توجه به شرایط اقتصادی نامساعد، فشار مضاعفی بر افرادی که حقوق دریافتی ثابتی دارند و دچار این وضعیت شده اند، وارد می‌کند.
پیشنهاد میکنیم مدیران محترم که از همراهی خود و خانواده شان با مردم در جریان مشکلات اقتصادی می‌گویند، برای نشان دادن یک اقدام عملی و عزم جدی در این راه، بخشی از حقوق‌های دریافتی خود را برای رسیدگی به وضعیت قشرهای ضعیف جامعه اختصاص داده و از دریافت مزایایی مانند پاداش سالیانه مدیران که در بیشتر شرکت‌ها ده برابر حقوق ماهانه در نظر گرفته می‌شود و مسائلی از این دست اجتناب کنند.
توصیه دیده نشده رهبر انقلاب به مسئولان؛ از اشرافیت و تجملات دوری کنید
رهبر انقلاب هم شب گذشته در دیدار با مسئولان راهکار خود خطاب به مسئولان برای همراهی با مردم در شرایط اقتصادی فعلی را ارائه کردند. از جمله‌ی جا‌هایی که تقوا باید خودش را نشان بدهد اینجاست؛ یکی مسأله‌ی رعایت بیت‌المال است، دیگری خویشتن‌داری در برابر طغیان نفْس است؛ مال‌اندوزی، مشکلات اخلاقی، میل به زندگی تجمّلاتی و اشرافیّت؛ اینها چیز‌هایی است که ما مسئولین جمهوری اسلامی باید خیلی مراقب باشیم. وَ سَکَنتُم فی مَساکِنِ الَّذینَ ظَلَموِّا؛ خب، اینکه ما در همان ساختمانی که آن طاغوت حکمرانی می کرد، حکمرانی کنیم، مثل او هم عمل بکنیم که نشد، [در این صورت]ما با او فرقی نداریم. روشمان باید با روش بندگان شیطان و اَتباع شیطان متفاوت باشد.
کسانی که مسئولیّتی دارند در نظام جمهوری اسلامی، یکی از چیز‌هایی که باید واقعاً به آن اهتمام داشته باشند و لازمه‌ی تقواست، این است که دنبال زندگی تجمّلاتی و تشریفاتی و مانند اینها نروند. زندگی معمولی داشته باشند، اسراف و مانند اینها نداشته باشند.
اقتصاد را به این وابسته نکنیم که ببینیم آیا آمریکا آن معافیّتها را تمدید خواهد کرد یا نخواهد کرد اصلاً هیچ؛ از اوّل یکی از مشکلات کار ما همین است. در این چند ساله بارها این اتّفاق افتاد. خود ما که مسئولین حکومتی هستیم، خیلی از فعّالیّتهای خودمان را به این موکول کرده‌ایم که ببینیم آن طرف که در اختیار ما نیست چه تصمیمی خواهد گرفت؛ خب وقتی ما این کار را میکنیم، فلان تاجر، فلان سرمایه‌گذار، فلان کار‌آفرین هم همین جور خواهد دید؛ خیلی از کار‌های مهم و اقدامات لازم عمرانی همین طور معطّل مانده که ببینیم دیگران چه تصمیمی میگیرند؛ نه، اقتصاد را نباید شرطی کرد نسبت به کار‌های دیگران.
برای اصلاح امور هم چشم به خارج از کشور نداشته باشید. دیگران به ما کمکی نخواهند کرد، بلکه ضربه میزنند؛ خارج به ما ضربه میزند. اروپا را ملاحظه می کنید؟ این کشور‌های اروپایی که دیگر آمریکا نبودند، ما با اینها که دعوایی نداشتیم، ما که با اینها اختلاف نداشتیم، با بعضی‌شان به اصطلاح روابط خوبِ دوستانه هم داشتیم. ملاحظه می کنید چه جوری برخورد کردند در همین قضیّه‌ی برجام و تعهداتشان و مانند اینها. حالا جالب هم این است که مدام هم تکرار می کنند که «ما پایبند برجامیم». اصلاً معنای پایبندی آلمان و فرانسه و انگلیس به برجام چیست؟ یکی از اینها سؤال کند که شما پایبندید، یعنی چه کار می کنید؟ شما‌ها چه تعهدی در مقابل برجام دارید؟ به کدام تعهّد عمل میکنید؟ همین طور مدام می گویند ما متعهّدیم، ما پایبندیم. یعنی چه پایبندید؟ خب این جور است؛ بنابراین، نباید به بیرون نگاه کرد. برای اصلاح کار باید درون را نگاه کرد. اصل اینجاست.
