حسن روحانی، روز گذشته در جریان سفرش به آذربایجان غربی که به منظور بهره برداری از چند طرح زیربنایی و اقتصادی انجام شد، از بی رسانه بودن دولتش گلایه کرد؛ در حالی که بررسیها نشان میدهد بیش از ۷۵ رسانه رسمی اعم از سایت خبری، خبرگزاری، روزنامه، هفته نامه و ماهنامه طی سالهای فعالیت دولت تدبیر و امید یعنی از سال ۹۲ تاکنون جزو رسانههای حامی او و دولتش هستند.
به گزارش «تابناک»؛ رئیسجمهور در مراسم بهرهبرداری از چند طرح زیربنایی و اقتصادی در آذربایجان غربی با بیان اینکه برخی میترسند بگویند هر هفته 30 روستا دارای آب آشامیدنی و 8 روستا دارای برق و هر روز 10 روستا دارای گاز میشود، گفت: دولت وسیله تبلیغاتی ندارد، صدا و سیما که ندارد، یک روزنامه دارد و یک خبرگزاری که آن خبرگزاری هم مدعی است برای نظام کار میکند، نه دولت.
این سخنان در حالی از سوی روحانی مطرح می شود که او یک بار دیگر هم چنین انتقاداتی را مطرح کرده بود. روحانی در سال 92 و در جریان اختتامیه جشنواره مطبوعات با بیان اینکه، جز یکی دو رسانه که از بودجه عمومی کشور استفاده میکنند، بقیه مطبوعات عمرشان چند ساله است، گفته بود: پس چرا این نهال پرثمر نمیشود و بخش مطبوعات و جراید ما استقلال پیدا نمیکنند؟
رئیس جمهور با تأکید بر اینکه دولت یکی از وظایف خود را ایجاد تعادل و توازن در عرصه مطبوعات میداند، اظهار داشته بود: چرا برخی امروز آزاد آزادند و برخی از این آزادی سهم اندکی دارند.
رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرده بود: منتقدان و مخالفان این دولت آزادند و آزاد خواهند بود؛ اما بگذارید به همان اندازه همراهان و دوستان دولت نیز آزاد باشند.
همان زمان که او چنین سخنانی را مطرح کرده بود، بررسی ها نشان می داد بیش از 30 روزنامه سراسری حامی دولت بخش اصلی صفحه اول خود را به تیتر و عکس سخنرانی روحانی در اختتامیه جشنواره مطبوعات اختصاص داده و سایت های خبری و خبرگزاری های حامی او نیز همین رویه را در پیش گرفته اند.
روزنامه های ایران و مشتقات آن، همشهری و ضمایم و مجلاتش، شرق، اعتماد، سازندگی، آفتاب یزد، جمهوری اسلامی، اطلاعات، آرمان، ابتکار، دنیای اقتصاد، شهروند، قانون، کار و کارگر، گسترش، مردم سالاری، روزان، تعادل، ابرار، جهان صنعت، جهان اقتصاد، تفاهم، همبستگی، آفرینش، اسرار، راه مردم، همدلی، مستقل و ... در زمره روزنامه های حامی دولت تدبیر و امید هستند.
جدای از دهها روزنامه حامی دولت، خبرگزاری های ایرنا (دولتی و وابسته به وزارت ارشاد)، ایسنا (وابسته به جهاد دانشگاهی)، ایلنا (خانه کارگر)، شبستان (وزارت ارشاد)، برنا(وزارت ورزش و جوانان)، موج، پانا (آموزش و پرورش) و ایانا (وزارت جهاد) نیز حامی دولت محسوب می شوند.
همچنین دهها سایت خبری از جمله سایت های جماران، انتخاب، انصاف نیوز، خبرآنلاین، آفتاب، نامه نیوز، صدای ایران، اعتدال، تدبیر و امید، رویداد 24، بانگ، فرارو، روزگار نو، خردادنیوز، روز نو، نواندیش، ایران خبر، دیپلماسی ایرانی، جمهوریت، فریادگر، شبکه ایران، سفیر، تیک نیوز و... هم در زمره سایت های حامی دولت اعتدال به شمار می روند.
از طرفی هفته نامه های امید جوان، صدا، جست و جو، تجارت فردا، ستاره صبح و همچنین ماهنامه های مشق آفتاب، اندیشه پویا، چشم انداز ایران، نسیم بیداری، گزارش، مهرنامه، خط خطی و ... نیز از جمله رسانه های حامی دولت تدبیر و امید در بین مطبوعات به شمار می روند.
همه اینها در حالی است که دولت ظرفیت هایی مانند جایگاه سخنگویی دولت، روابط عمومی های وزارتخانه ها، سازمان ها، نهادها و شرکت های دولتی و همچنین رسانه هایی که در اختیار آنهاست را در کنار رسانه هایی که شرح آنها رفت، در دست دارد، اما از آغاز به کار روحانی به عنوان رئیس جمهور، همواره این انتقاد به او و تیمش مطرح بوده است که نتوانسته از ظرفیت های اطلاع رسانی موجود بهره ببرد. به عنوان مثال اکنون بیش از 9 ماه است دولت سخنگو ندارد و مطابق با گفته رئیس دفتر رئیس جمهور تازه قرار است در این خصوص هفته آینده تصمیم گیری شود.
همین خالی بودن جایگاه سخنگوی دولت بارها موجب انتقاد رسانه ها و همچنین حامیان دولت بوده است تا جایی که روز گذشته «مصطفی کواکبیان» از حامیان دولت در مجلس از رئیس جمهر خواست برای بهره گیری از این ظرفیت، هرچه سریع تر سخنگوی دولت را تعیین کند.
عضو فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی در زمینه کوتاهی دولت برای انتخاب سخنگوی جدید خود ـ آن هم پس از گذشت 9 ماه و بی پاسخ بودن سؤالات خبرنگاران و رسانه ها ـ عنوان کرد: «آقای روحانی خطیب توانمندی هستند، اما باید سخنگویی برای دولت تعیین کنند تا خبرنگاران سؤالات خود را پیگیر شوند.»
به نظر می رسد، دلیل انتقاد «حسن روحانی» از بی رسانه بودن دولت، علیرغم در اختیار داشتن رسانه های فراوان، این است که یا ایشان خیلی وقت نمی کند رسانه ها را مطالعه کند، یا اطلاعات غلط به او می دهند. شاید هم دلیلش این است که رئیس جمهور و اطرافیانش ترجیح می دهند افراد خاصی را نزدیک به خود و دولت بخوانند و حاضر به پذیرش بیشتر از حلقه دور و بری ها نیستند.