شنبه، هشتم تیر ۱۳۹۸ ویدئویی در فضای مجازی منتشر شد که در آن فردی ادعا می‌کرد «دخترش در حادثه‌ای در جاده شیراز - خرامه کشته شده است». اوعلت این سانحه را «نبود علائم هشداردهنده در مسیر این جاده می‌دانست».
به گزارش
«آزادی» در پی انتشار این ویدئو علیرضا سیاهپور، مدیر کل راهداری و جاده‌ای استان فارس در گفتگو با خبرنگار ایسنا ضمن کافی دانستن علائم هشدار دهنده، افزود: «در این مسیر چهار تابلو کاهش سرعت از سرعت ۶۰ به ۵۰ وجود داشته. ضمن اینکه تابلوی سبقت ممنوع هم در محلی که جاده باریک می‌شود نصب شده است؛ بنابراین علائم و هشدار‌ها قبل از حادثه کافی بود».
یک روز پس از اظهارات سیاهپور، سرهنگ دهقانی، رئیس پلیس راه شمالی استان فارس در اظهاراتی متفاوت اعلام کرد: «علت حادثه فوتی جاده خرامه به شیراز، ضعف علائم هشدار دهنده در محل حادثه و همچنین عدم توجه راننده به جلو و تخطی از سرعت مطمئنه است».
به گفته خبرگزاری ایسنا، پیش از این بار‌ها رسانه‌ها در خصوص مشکلات راه‌های فارس و کمبود یا نبود علائم هشدار دهنده مناسب و رفع نشدن نقاط حادثه خیز در سطح جاده‌ها، هشدار داده بودند.
همزمان با این تصادف، ویدئوی دیگری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است که ادعا می‌کند «مسئولین بعد از این حادثه، شبانه اقدام به نصب علائم هشدار دهنده کرده‌اند».
آزادی برای اثبات صحت و سقم این ادعا با چند نفر از ساکنین شهر شیراز، شهرستان خرامه و شهرک سعدی گفتگو کرده که در ادامه می‌خوانید. اما پیش از آن کمی درباره شهرستان خرامه بیشتر بدانیم.
علائم هشدار دهنده، شبانه جان گرفتند؟
شهرستان خرامه که دارای دو شهر خرامه و سلطان شهر می‌باشد در استان فارس و در ۷۵ کیلومتری شرق شیراز واقع شده است.
گفته می‌شود نام باستانی خرامه «بهرام شهر» بوده که برای مدتی، در زمان ساسانیان، پایتخت ایران بوده‌است.
این شهرستان که در حال حاضر بیش از ۶۰ هزار نفر جمعیت دارد از ۷ سمت به شهرستان‌های استان متصل می‌باشد. یکی از این راه‌های ارتباطی، از غرب، خرامه را به شیراز متصل می‌کند که تصادف مرگبار اخیر نیز در ابتدای همین جاده و در نزدیکی شهرک سعدیه اتفاق افتاد.
شهروندان استان فارس چه گفتند؟
آزادی برای بررسی حادثه با سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان فارس تماس گرفت که متاسفانه پس از صحبت با رضایی مسئول دفتر مدیرکل، مجال گفتگو با او داده نشد.
در گفتگو با علی اکبری نماینده شیراز نیز چیزی بیشتر از آنچه در رسانه‌ها منتشر شده دست گیرمان نشد.
ساکنان شیراز، خرامه و شهرک سعدی، اما به گرمی پاسخگوی سوالات «آزادی» شدند و ابعاد تازه‌ای از این حادثه را روشن کردند.
شهروندان وبخصوص کسبه هر منطقه به دلیل ارتباطات گسترده با اهالی واستفاده هر روزه از این مسیر، بهتر از هرکس دیگری، فارغ از مصلحت سنجی‌های مسئولان به پرسش‌هایی پیرامون تصادف اخیر پاسخ دادند.
حمید عالیان ۳۲ ساله فروشنده تلفن همراه، ساکن شهرستان خرامه با اشاره به اینکه تمام عمر خود را در این منطقه گذرانده میگوید: «من، چون خودم سالهاست اینجا کاسب هستم و هر روز از این مسیر استفاده میکنم تابلویی که نشون بده قراره با یه دیوار بتونی مواجه بشیم و باید مراقب باشیم نبوده هیچوقت».
عالیان با اشاره به فیلمی که ادعا می‌شود مسئولان راهداری شبانه اقدام به نصب علایم هشدار دهنده کردند افزود: «از بابت اینکه بعد از تصادف، یه سری علایم و شبرنگ در جاده نصب کردند شکی نیست، چون خودم دیروز که به محل کارم می‌رفتم متوجه این تغییر شدم، اما مطمئن نیستم که توی روز نصب شدند یا شب».
این ساکن خرامه با بیان اینکه در یک ماه اخیر حداقل دو حادثه‌ی دلخراش دیگر در همین جاده اتفاق افتاد ادامه داد: «این کمربندی در جایی که تصادف چهارشنبه شب رخ داد، به دوراهی تبدیل می‌شود که یک مسیر آن به شیراز و مسیر دیگر به سمت اکبرآباد می‌رود. فقدان علایم هشدار دهنده‌ی لازم و همچنین تاریک بودن این جاده، به کرات در یک ماه اخیر، باعث برخورد خودرو‌ها با این پایه‌های بتونی شده بود که البته به جز این حادثه، تلفات دیگری نداشت».
علائم هشدار دهنده، شبانه جان گرفتند؟
این جوان ۳۲ ساله با اشاره به تابلو‌های به گفته‌ی او «شبرنگ» و «جداکننده‌هایی که بعد از حادثه نصب شدند»، میگوید: «چرا نوشدارو بعد از مرگ سهراب؟ اگر قبلتر این اقدامات صورت می‌گرفت این جوان بی گناه زنده می‌ماند». محمدقاسم صادقی، رییس قرض الحسنه حجت ابن الحسن عسگری واقع در شهرک سعدی که ساکن همین منطقه است میگوید مکان سکونتش تنها یک کیلومتر با محل حادثه فاصله دارد.
او به مشکلات عدیده‌ای که سالهاست در بزرگراه خرامه-شیراز وجود دارد اشاره می‌کند و میگوید: «ایراد این جاده فقط به جایی که چند شب پیش تصادف شده محدود نمیشود. انتهای همین بزرگراه، به دارالرحمه‌ای می‌رسد که جدیدا احداث شده، جاده‌ی آن منطقه با وجود یک مسیر انحراف به راست ناگهانی بسیار مستعد حادثه است».
صادقی به جغرافیای محل حادثه اشاره کرد و افزود: «این دوراهی که با پایه‌های بتنی از هم جدا میشوند جلوتر از نیروگاه برق یا به گفته‌ی بومیان این منطقه جلوتر ازشکاربانی قرار دارد، یعنی کمی بالاتر از شهرک سعدی، جایی که من زندگی میکنم». او افزود: «راننده بدون اینکه بوسیله علایم هشدار دهنده‌ی کافی از وجود این پایه‌های بتنی آگاه شود، ناگهان آن‌ها را در مقابل خود می‌بیند. اگر در تاریکی شب باشد که به مراتب احتمال برخورد بیشتر است».
اوبا بیان اینکه طی دو روز اخیر به دلیل مشغله در محل کارش، از این بزرگراه تردد نکرده، اما از همکاران شنیده بود که بعد از حادثه، جاده را خط کشی کردند گفت: «همکارانم می‌گویند با تعداد زیادی کله قندی پلاستیکی قرمز (جداکننده‌های ترافیکی)، ورودی دور برگردانی که نزدیک به محل حادثه بود را مسدود کردند که وضعیت بهترو ایمن تری بوجود آمده».
صادقی علل حادثه اخیر را با توجه به نزدیکی به بزرگراه و احاطه به شرایط آن منطقه اینگونه تشریح کرد: «این جاده فقط اسمش بزرگراهه، هیچکدام از ویژگی‌های یک مسیر پر رفت و آمد را ندارد. فاصله‌ی خرامه تا شیراز حدود ۷۵ کیلومتره، مسیر کمی نیست، ولی نه دور برگردانهاش استانداردند و نه به اندازه کافی، بخصوص در سر پیچها، علایم رانندگی و هشدار دهنده دارد».
او در همین مورد ادامه داد: «با توجه به اینکه راجع به اشکال فنی احتمالی خودرویی که تصادف کرده یا مواردی مثل بریدن ترمز صحبتی نشده، به نظر من ۵۰ درصد علت تصادف بخاطر نبود علائم هشداردهنده بود و ۵۰ درصد هم بخاطر استاندارد نبودن جاده از لحاظ دوربرگردان‌های غیر استاندارد و مواردی مثل این».
صادقی در پایان با ابراز تعجب از اظهارات مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان فارس مبنی بر کافی دانستن علایم هشدار دهنده، از همه مسئولین مربوطه درخواست کرد: «نسبت به امنیت جانی مردم بخصوص در مناطق حاشیه‌ای و شهرستان‌های کوچک احساس مسئولیت بیشتری نشان دهند و با جدیت بیشتری به وظایف خود عمل کنند، چرا که به گفته‌ی او مردم شاهد عملکرد آن‌ها هستند و درباره گفته‌های آن‌ها قضاوت می‌کنند».
محسن زارعی ساکن شیراز، به شغل ساختمان سازی مشغول است. او که سالهاست با خودروی شخصی از این مسیر تردد می‌کند از خط کشی‌های نامناسب این جاده گله‌مند است و میگوید: «راننده‌ای که به جاده آشنا نباشد و بخواهد در شب صرفا با دنبال کردن خطوط وسط جاده به مسیرش ادامه دهد قطعا با پایه‌های بتنی برخورد می‌کند، چون به گفته او: «وقتی راننده دارد خطوط این جاده را دنبال می‌کند، به ناگاه در روی خط با چند پایه بتنی مواجه می‌شود».
این ساکن شیراز با اشاره به تاریکی مطلق نقاط بسیاری از مسیر خرامه-شیراز، رانندگی در شب در این جاده را بسیار وحشتناک توصیف کرد و خاطر نشان کرد: «من با وجود اینکه بخاطر رفت و آمد زیاد در این جاده، می‌توانم چشم بسته هم این مسیر را رانندگی کنم، اما تا ضرورتی پیش نیاید، شب‌ها به دل این جاده نمی‌زنم؛ بنابراین اگر علایم هشدار دهنده‌ی جدید را در شب نصب کردند، من شاهد این اتفاق نبودم، اما با اطمینان می‌توانم شهادت دهم که این جداکننده‌های قرمز رنگ که در بخش خبری صداوسیما مسئولین پشت به آن‌ها و با یک چهره‌ی حق به جانب صحبت می‌کردند، در موقع حادثه وجود نداشتند و بعد از فوت این خانم بیست ساله و رسانه‌ای شدن آن توسط پدرش، نصب شدند».
زارعی به خطوطی که به گفته او «به تازگی» در این بزرگره کشیده شدند اشاره کرد و گفت: «دیروز موقع عبور از محل حادثه، خطوط تازه رنگ شده به وضوح دیده می‌شدند و حتی همسرم با حسرت گفت:خط کشی خیلی کار سختی بود که چند ساله انجام نمی‌دادن؟»
این هموطن شیرازی به فیلمی که توسط پدر متوفی منتشر شد اشاره کرد و افزود: «حتی تابلویی که با نوار شبرنگ روی پایه بتنی می‌بینیم هم پس از حادثه نصب شد و قبلا هیچ علامت هشدار دهنده‌ای روی پایه‌ها نبود». او در ادامه با تاکید بر لزوم نصب تابلو‌های مورد نیاز در جاده مذکورگفت: «وجود تابلویی با این عنوان که در چند متری شما مانعی وجود دارد یا جاده روبرو بسته است، واقعا برای این قسمت از مسیر لازم است که امیدارم مسئولین قبل از اینکه مجددا شاهد چنین اتفاقات دلخراشی باشیم اقدامات لازم را انجام دهند».
صف شکن ساکن شهرستان خرامه، جوانی که میگوید بیست و چهار ساله است و در حال حاضر سرباز، مانند دیگر شهروندان استان فارس که با آزادی گفتگو کردند به فقدان علایم هشدار دهنده‌ی کافی پیش از حادثه، اشاره کرد و گفت: «دیروز عصر وقتی از شیراز به خانه برمی گشتم دیدم با جداکننده‌های ترافیکی که ما به آن کله قندی می‌گوییم، سر و شکل مسیر تصادف به طور قابل توجه‌ای تغییر کرده و جاده خیلی خوب و مشخص شده بود. خط‌های جاده را هم پررنگ کردند، ولی متوجه تابلوی جدید یا چراغ و روشنایی تازه‌ای نشدم. به طور کلی فکر کنم با این اقدامات جدید، حتی راننده‌های مسافر هم احتمال تصادفشان در این بزرگراه کمتر می‌شود، ولی کاش زودتر این زحمت را می‌کشیدند تا خانواده‌ای داغدار نشود».
نماینده سروستان: علامت‌های هشدار دهنده کافی نبودند
در جدیدترین اظهار نظر درباره تصادف مرگبار جاده خرامه –شیراز، داریوش اسماعیلی نماینده سروستان دیروز دوشنبه در گفتگو با ایسنا گفت: «مسؤولان وزارت راه و شهرسازی باید پاسخ این سوال را بدهند که چه میزان علائم هشداردهنده و در کدام بخش از جاده خرامه – شیراز نصب کردند و چرا براساس فیلم منتشر شده علامت هشدار دهنده کافی برای بسته بودن جاده و دو طرفه شدن ادامه مسیر به صورت کافی نصب نبود؟»
علائم راهنمایی و رانندگی در ایران به سه دسته تقسیم میشوند:
دسته اول، علایم بازدارنده راهنمایی و رانندگی مانند تابلو‌های بوق زدن ممنوع، ایستادن ممنوع و توقف ممنوع.
دسته دوم، تابلو‌های هشداردهنده مثل:جاده باریک می‌شود، گذرگاه عابر پیاده و کارگران مشغول کار هستند.
دسته سوم، تابلو‌های آگاهی دهنده نظیر تابلو‌های تونل و بیمارستان.
بر اساس گفته‌های شهروندان شیراز، خرامه و شهرک سعدیه وهمچنین اظهارنظربرخی مسئولین در حادثه اخیر، ناکافی بودن علائمی از نوع دوم یعنی علایم هشدار دهنده، نقش مهمی در بروز حادثه و از دست رفتن جان یکی از هموطنانمان بازی کرد.
خوب مشخصه که الان عوامل راهداری باید پاسخگو بوده و محاکمه و مجازات شوند. در ضمن اگر نصب علایم بعد از تصادف اثبات بشه به نظرم جرم بزرگتری نسبت به اصل ماجرا مرتکب شدن . 