بازگشت بنزین‌های آلاینده، با چاشنی انکار و «گوگرد» چهار برابری!

به گزارش «تابناک»؛ از جمله تغییرات بزرگی که با آغاز به کار دولت روحانی در سال ۹۲ رقم خورد، توقف تولید بنزین در پتروشیمی‌ها و تن دادن به واردات این محصول از دیگر کشور‌ها برای بهبود وضع هوا بود؛ اقدامی برای فرار از شرایطی که موجب شده بود اجرای طرح زوج و فرد از در منازل و تعطیلی ادارات و سازمان‌ها بارها در دستور کار قرار گیرد.

سلسله تدابیری برای رهایی مردم از آلودگی روز افزون هوا که ادعا می‌شد راه گریزی از آن نیست و مسئولان وقت تأکید داشتند هیچ ارتباطی با طرح خودکفایی تولید بنزین و به کار گیری پتروشیمی‌ها برای تولید این محصول مهم و استراتژیک ندارد، که بعد ثابت شد این گونه نبوده است.

در آن برهه، تغییرات جوی نیز موجب شد تا از تصمیم دولت برای توقف طرح موسوم به خودکفایی بنزین و ازسرگیری واردات این فراورده تا کاهش محسوس آلودگی هوا در کلانشهر‌ها و شهر‌های کوچک تر، زمان به سرعت سپری شود و دستورالعمل توزیع سوخت با کیفیت بالاتر در شهر‌های آلوده‌ای مانند تهران، اثرگذاری طرح را بالاتر ببرد.

همه این‌ها در حالی بود که به باور منتقدان، نه سوخت‌های قبلی آلودگی داشت و نه واردات بنزین امری قابل پذیرش می‌نمود و افزون بر این موارد، این اختلاف نظر نیز وجود داشت که کاهش آلودگی نتیجه افزایش باد و باران است، نه تغییر نوع سوخت، اما گذشت زمان نشان داد چه اتفاق مبارکی رخ داده و چقدر ادعا‌های مطرح درباره سلامت سوخت‌های تولیدی در پتروشیمی با واقعیت فاصله داشته است.

اتفاقی که به نظر می‌رسید مقدمه بسته شدن پرونده سوخت‌های کم کیفیت برای همیشه در کشور و اجرای بی کم و کاست قانون در این خصوص، یعنی رسیدن به استاندارد یورو ۴ و بعد تلاش برای ارتقای این استاندارد به یورو ۵ در آینده باشد که ظاهرا تصوری خوش بینانه و دور از انتظار بوده است چراکه خبر می‌رسد غلظت گوگرد در بنزین توزیعی در تهران افزایشی چشمگیر یافته است.

بر اساس گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، نتایج ارزیابی‌های فصلی این مجموعه در سال جاری نشان می‌دهد، غلظت گوگرد در بنزین معمولی و سوپر به نسبت سال گذشته افزایشی چشمگیر یافته و از محدوده استاندارد یورو ۴ فراتر رفته است، که معنای آن افزایش غلظت آلاینده‌هایی ناشی از احتراق این بنزین‌ها در پایتخت است.

گزاره‌ای نگران کننده که اگر بدانیم کیفیت سوخت توزیعی در تهران و برخی دیگر از کلانشهر‌های کشور یکسان است و به اذعان مسئولان، بالاترین کیفیت سوخت توزیعی در کشور است، نگران کننده‌تر به نظر می‌رسد، چراکه می‌شود با تکیه بر آن نتیجه گرفت میزان گوگرد موجود در بنزین‌های توزیعی در دیگر نقاط کشور به مراتب بالاتر است.

این در حالی است که بر اساس استاندارد یورو چهار، حداکثر میزان گوگرد مجاز در بنزین ۵۰ ppm تعیین شده در حالی که ارزیابی‌های شرکت کنترل کیفیت هوای تهران نشان از آن دارد که گوگرد موجود در بنزین‌های معمولی و سوپر در بهار و تابستان در تهران، تا مرز ۲۰۰ ppm نیز رسیده که چهار برابر حد مجاز است!

عددی ترسناک که واکنش وزیر نفت به آن، نه وعده پیگیری و بررسی با قید فوریت و تلاش برای رفع نگرانی از مردم و اطمینان بخشیدن به نظارت دقیق در این خصوص، که به نوعی انکار ماجراست: «من تا کنون این صحبت‌ها را از سازمان محیط زیست که مسئول این موضوع است نشنیده‌ام و بخش‌های دیگری این صحبت‌ها را مطرح می‌کنند.»

وضعیتی که اگر مشابه انکار نقش آفرینی بنزین‌های تولیدی در پتروشیمی‌ها در آلودگی هوا در دولت دوم احمدی نژاد تفسیر و تعبیر شود، جای تعجب نخواهد داشت، به ویژه اگر بدانیم آن زمان نیز مسئولان وقت سازمان حفاظت محیط زیست ترجیح می‌دادند سکوت کنند؛ درست مانند آنچه مسئولان فعلی سازمان حفاظت محیط زیست پیشه کرده‌اند!