طرح انتقال آب خزر به سمنان که از مدت‌ها پیش کانون مباحثه‌های فراوان فنی و زیست محیطی است، حالا در آستانه مجادله‌هایی متفاوت است. بحث و جدل‌هایی که اگر بشنویم به شکل گیری پرونده قضایی منجر شده، جای تعجب ندارد!
به گزارش «تابناک»؛ حدود یک هفته پس از انتشار نامه‌ای که امضای عیسی کلانتری، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان ذیل آن نقشه بسته بود و حکایت از موافقت وی و مجموعه تحت امرش با اجرای طرح انتقال آب از دریای خزر به فلات مرکزی ایران داشت، حالا ابعاد تازه‌ای از ماجرا برملا شده است.
ماجرا از یادداشتی شروع شد که یکی از مدیران سابق سازمان محیط زیست نامه ای منتشر کرد و به آن تصویر صورتجلسه‌ای پیوست شده که حکایت از عدم موافقت امضاکنندگان با این طرح دارد؛ یعنی سه معاون سازمان حفاظت محیط زیست، دو مدیر کل حفاظت محیط زیست سمنان و مازندران و نماینده وزارت نیرو صورتجلسه‌ای را امضا کرده اند که در آن تنها مباحث مطرح آمده و هیچ یک از چهار گزینه «موافقت»، «موافقت مشروط»، «مخالفت» و «طرح مجدد» تیک نخورده است.
البته این تنها نکته‌ای نیست که محمد درویش از آن رونمایی کرده که در ادامه، نامه دیگری با امضای مسعود تجریشی، معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست آمده که به تاریخ ششم شهریورماه و خطاب به همتای وی در وزارت نیروست و در آن سلسله ابهاماتی درباره این طرح یادآوری و از وزارت نیرو خواسته شده تا به این ابهامات پاسخ دهد.
فصل آخر ماجرا هم نامه‌ای است که روز هفدهم مهرماه منتشر شد و به وضوح مخالفت اداره کل منابع و آبخیزداری استان مازندران با این طرح مورد تأکید قرار گرفته است؛ نامه‌ای که کمتر از ۲۴ ساعت پس از امضای آن، عیسی کلانتری نامه موافقتش با این طرح را امضا و به وزارت نیرو فرستاده و رونوشتش را برای استحضار تقدیم رئیس دفتر ریاست جمهوری کرده است؛ موضوعی که درویش تأکید دارد تلاش کلانتری برای ممانعت از خواسته شدن عذرش توسط رئیس جمهور است!
البته این پایان راه نبود و پس از این نامه، نامه دیگری منتشر شد که نام محمد فاضلی، مشاور وزیر نیرو ذیل آن به چشم می‌خورد و در حقیقت تلاشی برای تضمین برخی دیدگاه‌های درویش بود. اینکه مشاور وزیر هم بر این باور است که در صورتجلسه یاد شده، اثری از موافقت به چشم نمی‌خورد و تنها تلاشی برای مکتوب کردن نتایج نشست‌های صورت گرفته است.
نتایجی از جمله اشتراک گذاری برخی مدل سازی‌های صورت گرفته پیرامون این طرح انتقال آب و ضرورت مشخص شدن میزان تخریب‌ها در صورت اجرای آن و مسائلی از این دست. با یادآوری یک نکته مهم و کلیدی که کلانتری در نامه موافقتش خطاب به وزیر نیرو، این موافقت را پیرو نامه‌ای اعلام کرده که به نظر آن نامه تقاضای وزارت نیرو در این خصوص و استعلام نظر سازمان حفاظت محیط زیست است، در حالی که این گونه نیست!
آن گونه که فاضلی تأکید کرده، در کمال تعجب، کلانتری پیرو نامه ابهامات طرح انتقال آب خزر به سمنان (همان نامه‌ای که تجریشی، یعنی معاون خودش به رشته تحریر درآورده و بالاتر ذکرش رفت)، با این طرح موافقت کرده که بسیار جالب توجه است و از منظر نامه نگاری اداری، ابداعی عجیب و شگفت آور به شمار می‌آید. اشتباهی که می‌شود نامش را «گاف» معاون رئیس جمهور گذاشت؛ معاونی که سال‌ها وزیر بوده و رقم زدن چنین اشتباهی از او انتظار نمی‌رفت.
سلسله مسائلی که باید به قاعده، به بازنگری در همه این فرایند موافقت با طرح منجر شده و دست کم، تصحیح اشتباه صورت گرفته را در نامه‌ای رسمی موجب شود، اما سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان ترجیح داده با در پیش گرفتن موضعی عجیب، بر ابهامات بیفزاید و نشان دهد بیش و پیش از وزارت نیرو و همه طرفداران ایده انتقال آب خزر به سمنان، مشتاق اجرای این طرح است.
این را می‌شود از بخشی از اظهارنظر سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان دریافت که در پاسخ به طرح این ابهامات، تأکید کرده وزارت نیرو مخیر است در هر محلی که تشخیص داد، اقدام به انتقال آب کند و در این مورد به خصوص هم مشکلی پیش روی طرح ایشان نیست، چون خط لوله انتقال آب باید از مجاورت خط لوله گاز –که قبلا کشیده شده- عبور کند و آنچه در باب مخالفت با این طرح گفته می‌شود، مد این روزهاست و ناشی از عوام گرایی و ژست روشنفکری گرفتن!
لغاتی که برخی شان مدتی است در پاسخ‌های سازمان حفاظت محیط زیست به منتقدان تکرار می‌شود و ظاهرا استعمال آن‌ها برای منکوب کردن منتقدان ادامه خواهد داشت، مگر آنکه مشاور وزیر نیرو قصد طرح شکایت قضایی بابت این توهین و اتهام کند که در آن صورت، اتفاقی به غایت جالب توجه رخ خواهد داد؛ اینکه پرونده طرح انتقال آب به فاز قضایی کشیده شود تا مشخص شود مخالفت با این طرح، عوامانه و ژست گرفتن است یا موضوعی فنی و مهم در آینده کشور؟!
منافع انتقال اب از خزر به استانهای مرکزی مزایایش هزاران برابر ضررهای ان میباشد،
هموطن چرا موضوع رو سیاسی می کنی، بحث بر سر انتقال آب از یک پهنه بسته دریایی است به فلات مرکزی ایران که مشکلات زیست محیطی زیادی داره، همین الان خلیج گرگان در حال خشک شدن است، فکری برای پساب شور و اثر آن بر اکوسیستم اطراف ناحیه دفع در دریا شده؟؟ تخریب و نابودی بخش از جنگل های هیرکانی و ... اینها همه مواردی هستند که مشکلات بالقوه زیادی داره و کشور ما کم تاوان بابت طرح های بزرگ انتقال آب نداده نمونه آن سرچشمه های کارون و زاینده رود و همچنین خشک شدن دریاچه ارومیه به علت انتخاب الگوی نامناسب توسعه. بخش زیادی از استان سمنان خشک است و نمی توان الگوی توسعه پرآب نظیر رونق کشاورزی و صنعت آب بر و ... را برای آن به کار برد. لازم است حل مشکل در درون خود این استان انجام گیرد نظیر اصلاح و مدرنیزه کردن کشاورزی که می تواند صرفه جویی زیادی در منابع آب این استان را به همراه داشته باشد و همچنین استفاده مجدد از پساب و ... نمی توان برای حل این مشکل سر راست ترین گزینه که انتقال آب است را مطرح نمود و به جای حل یک مشکل به صورت اصولی چندین مشکل دیگر ایجاد نمود. 