محمدرضا تاجیک، دو روز پیش در مصاحبه ای از اصلاح طلبان در مقطع و شرایط فعلی ابراز ناامیدی کرد و خواستار انجام یک پالایش جدی درون این جریان شد. این خط روز گذشته توسط «محمد قوچانی» ادامه پیدا کرد و او نیز خواستار یک شکست و پایان برای اصلاح طلبان شده و تحقق این موضوع را به معنای شروعی دیگر و آغاز بهتر برای جریان اصلاحات دانسته است؛ موضوعاتی که به نظر می رسد مطرح شدن آن خیلی به مذاق اصلاح طلبان خوش نیامده است.
به گزارش «تابناک»؛ اینکه در روزهای ثبت نام افرادی که متقاضی کاندیداتوری برای مجلس یازدهم هستند، چنین موضوعاتی از سوی برخی اصلاح طلبان مطرح شود، موضوعی است که جای سؤال دارد؛ اما به هر حال این مساله در محافل خصوصی این جریان به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است که چرا باید خودانتقادی علنی و البته غیرواقعی در چنین برهه ای صورت بگیرد.
تاجیک: اصلاحطلبان فاقد انگیزه هستند؛ ژنرالها باید کنار بروند
محمدرضا تاجیک در مصاحبه ای با اشاره به اینکه امیدی به اصلاح طلبی ندارد، گفت: جریان اصلی اصلاحطلبی را فاقد انگیزه و آمادگی و استعداد برای تغییرات می دانم. به باور من، نه تنها یک چرخش گفتمانی در فضای اصلاحطلبی ضرورت تاریخی دارد، بلکه یک چرخش میان نخبگان اصلاحطلبی و حاملان و عاملان تاریخی آن هم ضرورت تاریخی دارد. حتی اگر ما بتوانیم در شرایط کنونی گفتمان اصلاحطلبی را تاریخی کنیم و با نیازهای تاریخ اکنونمان وفق بدهیم، اما اگر بر دوش همان حاملان و عاملان گذشته بگذاریم، ره بهجایی نمیبریم.
وی عنوان کرد: این امر از دیدگاه مردم، این طور تحلیل میشود که اینها به بنبست رسیدهاند و میخواهند تاکتیکی برای برون رفت از آن پیدا کنند؛ بنابراین، ما باید به چهرهها و نیروهای جدید مجال بدهیم؛ به کسانی که پر از استعداد هستند، اما رؤیت نمیشوند. پس باید به کسانی که خود را ژنرالهای جریان اصلاحطلبی تعریف کردهاند و یک مقدار به تعطیلات تاریخی و استراحت احتیاج دارند، اجازه بدهند نیروهای باطراوت و با انگیزه وارد صحنه شوند تا جریان جدید اصلاحطلبی بر دوش اینان قرار بگیرد. در این صورت، شاید بتوانیم جریان اصلاحطلبی را بازسازی کنیم.
چرا تاجیک به انتقاد از اصلاحطلبان پرداخت؟
به نظر می رسد آنچه تاجیک در خصوص شرایط فعلی اصلاح طلبان گفته، به رویکرد آنها در مجلس و همچنین ائتلافی که این جریان با اعتدالگرایان برای تشکیل دولت ائتلافی داشته اند، برمی گردد. بسیاری از کارشناسان انتقادات زیادی به خصوص به عملکرد دولت و اصلاح طلبان مطرح کرده و اعتقاد دارند تشکیل دولت ائتلافی منجر به آنچه وعده داده شد، نشده و بیشتر وقت آقایان سیاسی و دولتی صرف درگیری ها شده تا انجام کار برای مردم!
به فاصله یک روز از صحبت هایی که تاجیک مطرح کرده است، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران و سردبیر روزنامه سازندگی با انتقاد از سیاستهای انتخاباتی شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان، انتخابات مجلس یازدهم را «آغازِ پایانِ اصلاحطلبان خسته» دانست.
قوچانی: باید شکست بخوریم تا برنده باشیم
«محمد قوچانی» در یادداشتی از بیبرنامگی عارف و شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان انتقاد کرد و نوشت: امشب برای نخستین بار عاجز شدم از تیتر زدن برای خبر کسالتباری که ناگزیر بودم بر صفحه یک سازندگی بنشانم: نه اینکه به رسم این روزگار از انتخابات عبور کرده باشم، بلکه بدان سبب که بیکفایتی شورای عالی اصلاح طلبان در راهبری انتخاباتی آنان را باید روایت میکردم. آقای عارف فکر کردند، چون خودشان نامزد نمیشوند، نیاز نیست در مقام رییس شورای عالی اصلاح طلبان از دیگران دعوت کنند و دیگر بزرگان...
وی افزود: این روزها آن قدر علیه نهاد انتخابات و اصلاحات حرف زدند که خودشان هم ظاهرا از اصلاحات و انتخابات پشیمان شدند و توبه کردند و از سر بیخیالی و بی برنامی و به نظرم بریدگی ما را مقابل اصولگرایان جوان رها کردند. حتی اگر فکر کنیم مردم رای نمیدهند، حق نداشتیم در برابر آرمانهای اصلاح طلبی این قدر بیمسئولیت و باری به هر جهت باشیم. نمیشود هم حرفهای انقلابی زد و هم حرفهای انتخاباتی. نمیتوان هم اپوزیسیون بود و هم چشمی به حاکمیت داشت.
قوچانی تاکید کرد: این "آغاز یک پایان" است. "آغاز پایان اصلاح طلبان" خسته و نااستواری که فقط در زمین هموار میتوانند سیاست ورزی کنند. ما به یک شکست نیاز داریم تا به خود آییم و اصلاحطلبی را اصلاح کنیم. ما اصلاح طلب میمانیم، حتی اگر در اقلیت باشیم... این بیتدبیری است که ما را اقلیت میکند، نه رای اکثریت.
انتقاد از تحلیل تاجیک و قوچانی در محافل اصلاحطلبانه
شدت انتقاد این دو چهره اصلاح طلب از اصل و رئوس جریان اصلاح طلبی و به اصطلاح ژنرال های این جریان به اندازه ای تند و تیز بود که طبق شنیده ها در جلسات و محافل خصوصی از چنین رویکرد و تحلیل هایی به شدت انتقاد شده و حتی برخی نقش دولت در تحریک این افراد برای نگارش چنین مطالبی را پررنگ ذکر کرده اند. به خصوص در شرایط فعلی که جریانات سیاسی بیش از هر زمان دیگری نیاز به یکپارچگی و وحدت دارند.
تاجیک انتقاد کرده که چرا اصلاح طلبان محافظه کارند و باید کار سیاست ورزی را رها کرده و عرصه را برای جوانان باز کنند و قوچانی هم انتقاد کرده که چرا تعداد کمی از چهره های سرشناس این جریان به میدان آمده اند و از این ترسیده اند که شاید مردم پای صندوق رأی نیایند و لذا آنها هم نیامده اند. او گفته همزمان نمی شود اپوزیسیون بود و نیم نگاهی هم به حاکمیت داشت و پیش بینی کرد اصلاح طلبان در این دوره از انتخابات شکست بخورند تا این شکست باعث بازسازی دوباره چهره شان برای انتخابات مهم ۱۴۰۰ بشوند.
دستهای اصلاحطلبان پیش از آغاز نبرد، بالا رفت!
می توان این گونه گفت که این دو چهره اصلاح طلب از کنشگران و تصمیم گیرندگان این جریان می خواهند درباره انتخابات مجلس یازدهم خیلی سخت نگیرند و حتی برای فراموش کردن مردم از آنچه به عنوان عملکرد مشترک دولت اعتدالگرا و اصلاح طلبان بر جای مانده است، حساسیتی برای در اختیار گرفتن کرسی های مجلس یازدهم نداشته باشند و به اصطلاح این شکست را مقدمه ای بر پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم تلقی کنند.
هرچند شاید بتوان این مساله را هم نوعی استراتژی سیاسی و انتخاباتی دانست، نگاه دیگری هم وجود دارد که برخی بر همین اساس اعتقاد دارند پیروزی در انتخابات مجلس یازدهم از سوی هر جناحی می تواند، مقدمه ای بر پیروزی آن جریان در انتخابات ۱۴۰۰ باشد. در صورتی که تحلیل تاجیک و قوچانی اولا به این موضوع اشاره دارد که باید ژنرال های خسته اصلاح طلب کار را به جوان ترها و نیروهای با انگیزه بسپارند و در ثانی شکست را در این انتخابات به بهای پیروزی در انتخابات بعدی پذیرا شوند.
البته این نگاه در بین اصلاح طلبان مخالفان جدی دارد و آنها اعتقاد دارند این نگاه سطحی به گردش نخبگان سیاسی و همچنین عرصه به دست گیری قدرت نه تنها مفید نیست، بلکه خود انتقادی لختی که اکنون صورت گرفته است ـ آن هم در شرایطی که تکلیف برای انتخابات مجلس یازدهم در حال روشن تر شدن است ـ هم می تواند به جریان اصلاح طلبی آسیب برساند و هم اینکه به معنای پذیرش انتقاداتی است که جریان رقیب درباره حضور چهره های این جریان (اصلاح طلبان) در دولت و مجلس دارند.