بعد از چند جلسه مذاکره، حامیان مالی نامزد شده؛ نتوانستند موافقت کمیته ملی المپیک را جلب کنند و این احتمال وجود دارد کاروان ایران بدون اسپانسر در المپیک شرکت کند.
به گزارش تابناک ورزشی، در این میان شنیده می شود یکی از شرکت های بدعهد و بدنامی که طی سالها فعالیت در چندین فدراسیون ورزشی قراردادهای متعددی بسته و با پایان کار نتوانسته مبلغ تعهد شده را پرداخت کند و بدهی های زیادی نیز به بار آورده است و بارها شاهد کشیدن سرنوشت قراردادهای این شرکت و مالک منفعت طلبش به دادگاه و محاکم قضایی شده است، برای گرفتن این امتیاز هم دندان تیز کرده بود که بخاطر نداشتن تضامین لازم و استنکاف از دادن ضمانت پرداخت پول، درخواستش رد شد.
این شرکت که طی سالهای اخیر تقریبا برای هر فرصت تبلیغاتی در ورزش کشور پیشتاز می شود، این بار با در بسته رییس کمیته المپیک مواجه شد و مالک آن آقای «ش» نتوانست مقاصد سوء همیشگی اش را این بار در کاروان ورزش ایران پیش ببرد. رییس کمیته المپیک ترجیح داده است که ورزشکاران ایران بدون اسپانسر و حامی در المپیک حاضر باشند تا اینکه پول ورزش کشور بار دیگر به جیب سوداگران فرصت های تبلیغی برود و حرف و حدیث های جدیدی ایجاد شود که در حال حاضر از فدراسیون والیبال گرفته تا فوتبال و کشتی درگیرش شده اند و ده ها میلیاردها تومان پول و درآمد طبیعی این فدراسیون ها در جیب شخص مذکور بلوکه شده و با گروکشی حاضر نیست حق و حقوق رشته های ورزشی را پس بدهد.
با کنار رفتن مجید کیهانی رییس ناموفق فدراسیون دوومیدانی از ریاست کمیسیون بازاریابی که عملکرد ضعیفی در این حوزه نیز داشت، بهروز منتقمی ریاست این کمیسیون را برعهده گرفت. وی که یک مدیر بازنشسته است در مدت زمان حضورش در کمیته ملی المپیک رایزنی‌هایی برای جذب اسپانسر داشته است اما به نظر نمی رسد کسب درآمد در حیطه تخصص و توانایی های این مدیر باشد. کیهانی نیز درگیر انتخابات فدراسیون دوومیدانی است و بعید است یکبار دیگر مجمع این رشته ورزشی، به ادعاها و وعده های این کارمند بانک تجارت توجه و اعتماد کند، هر چند باید منتظر ماند و دید مدیر پرادعایی که قول درآمدزایی هنگفت و جذب حامیان مالی را داده بود، این بار نیز می تواند با همان روش به کرسی ریاست تکیه بزند یا خیر؟
بهرحال کمیته المپیک ایران از ضعف در بازاریابی و جذب حامی برای تامین بخشی از منابع مالی موردنیازش رنج می برد و گویا خود رییس باید آستین را بالا زده و با استقاده از روابط عمیقش در کارخانجات بزرگ دولتی، یک مجموعه خوشنام را برای درج نام در روی سینه و لباس ورزشکاران برجسته ایران در المپیک پیدا کند.
کمیته ملی المپیک یکبار برای جذب حامی فراخوان داد تا بهترین اسپانسرهای علاقمند خودشان را معرفی کنند. بر اساس اعلام رسمی کمیته المپیک ۳ اسپانسر معرفی شدند و جلساتی نیز برگزار شد، اما در نهایت هیچ کدام مورد موافقت مسئولان کمیته ملی المپیک قرار نگرفتند. در این میان منابع موثق از درون کمیته المپیک خبر می دهند که ۲ تا از اسپانسرها تضمین قانونی نداشتند و پیشنهاشان در حد حرف بود! یک اسپانسر هم پیشنهاداتش مورد موافقت مسئولان قرار نگرفت و آنها رقم را برای اعطای چنین عنوانی بسیار ناچیز برآورد کردند. با این شرایط سه راه باقی می ماند؛ یکی تجدید مزایده برای یافتن یک حامی مالی مناسب... دوم استفاده از روابط و برش شخصی صالحی امیری و پناه بردن به شیوه سنتی گروگذاشتن ریش و گرفتن دستور از مقامات بالاتر حتی رییس جمهور و سرانجام اگر هیچکدام از دو راه فوق جواب نداد؛ بهره گیری از منابع داخلی و حضور بدون اسپانسر در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو که در قرن بیست و یکم یقینا قابل پذیرش نیست اما شاید ناچار به این گزینه شوند.
قرار است گزارشاتی در این خصوص توسط کیکاووس سعیدی سرپرست دبیرکلی کمیته ملی المپیک در نشست شنبه هفته آینده هیات اجرایی داده شود و هیات اجرایی در این باره نظر بدهد.
